Θεωρίες περί «καταναλωτικού μοντέλου», «προληπτικού δανεισμού», «καθυστέρησης των μεταρρυθμίσεων» και άλλα παρόμοια, που σκιάζουν ότι τα μνημόνια και τα αντιλαϊκά μέτρα που τα συνόδευσαν «απαντούσαν» στις πάγιες απαιτήσεις του κεφαλαίου, ήταν αυτά που κυριάρχησαν και στη χτεσινή συνεδρίαση της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής για τα μνημόνια.

Στην κατάθεσή του, ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, Π. Λιαργκόβας, απέδωσε την ένταξη στα μνημόνια στη «συνεχή διόγκωση της κατανάλωσης ενίσχυσης και του δανεισμού». Εξαιτίας της ένταξης στο ευρώ, «ο δανεισμός έγινε τρόπος ζωής, αντί να ενισχύονται οι επενδύσεις», είπε χαρακτηριστικά. Αναφέρθηκε στις ...ελλείψεις του πρώτου μνημονίου, τονίζοντας ότι ενώ προβλέπονταν μεταρρυθμίσεις, αυτές «καθυστέρησαν να αναληφθούν στο απαιτούμενο μέγεθος». Ενώ πρόσθεσε ότι η τότε κυβέρνηση θα μπορούσε να αποτρέψει το μνημόνιο, αν προέβαινε σε «προληπτικό δανεισμό», πριν την εκδήλωση της κρίσης στην Ελλάδα.

Τους δημοσιονομικούς στόχους, κατά τον Π. Λιαργκόβα, «πέτυχε το δεύτερο μνημόνιο. Ομως βάζω ένα αστεράκι, γιατί το θέμα δεν είναι να επιτευχθούν οι στόχοι, αλλά να διατηρηθούν»...

Ο ίδιος εκτίμησε ότι «μέχρι το 2018, πιθανότατα να είμαστε στα μνημόνια. Εκτός και αν υπάρξει τώρα μια έντιμη συμφωνία με τους εταίρους μας, που θα δημιουργήσει άλλα δεδομένα, ώστε να μπορέσουμε να δανειστούμε από τις διεθνείς αγορές με χαμηλά επιτόκια, για να καλύψουμε τις ανάγκες μας, που θα φτάσουν μέχρι το 2017 στα 30 με 40 δισ. ευρώ».

Ο Σπ. Λαπατσιώρας, μέλος του Γραφείου Προϋπολογισμού, ανέφερε ότι πρέπει να διερευνηθεί γιατί η τότε κυβέρνηση υπέγραψε την πρώτη δανειακή σύμβαση, ενώ θα έπρεπε πρώτα να προχωρήσει σε «αναδιάρθρωση του χρέους». Πρόσθεσε, ακόμα, ότι «με δεδομένο ότι το χρέος θα αυξανόταν και θα δυσχέραινε τόσο την εξυπηρέτησή του όσο και τη δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας με την υπογραφή της δανειακής σύμβασης, θα έπρεπε να επιλέξουμε την έξοδό μας στις αγορές και να δανειστούμε ακόμα και με υψηλά επιτόκια».

Αναφερόμενος στις ιδιωτικοποιήσεις, σημείωσε: «Το πρώτο πράγμα που πρέπει να λύσουμε είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός. Στο βαθμό που συζητάμε για μεικτή οικονομία, πρέπει να σκεφτείς ποια πράγματα μπορεί να διοικήσει καλύτερα ο ιδιωτικός τομέας. Θα πρέπει να σκεφτούμε ποιους στόχους εξυπηρετεί το μάνατζμεντ».