Θυμάστε τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίαζε τις απόψεις του ΔΝΤ για το χρέος σαν ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί απέναντι στην Ευρωζώνη; Τότε, μόνο το ΚΚΕ και ο «Ριζοσπάστης» προειδοποιούσαν ότι η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να σύρει το λαό πίσω από το άρμα του ενός από τους δύο δανειστές, μπαίνοντας σφήνα στις μεταξύ τους αντιθέσεις, είναι επικίνδυνη και ότι σε κάθε περίπτωση, η θέση του ΔΝΤ για το χρέος καμιά σχέση δεν έχει με τα συμφέροντα του λαού, ο οποίος δεν πρόκειται να γλιτώσει τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Τώρα, το ΔΝΤ λέει ότι εγκαταλείπει τις διαπραγματεύσεις, επειδή δεν τα βρίσκει με την Ελλάδα στο Ασφαλιστικό και στα Εργασιακά! Θυμάστε, επίσης, τι έλεγε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ για τη γερμανική πολιτική, προσωποποιώντας την μάλιστα στην Αγκελα Μέρκελ; Μέχρι και «go back» της φώναζε από τη Μυτιλήνη, ενώ σε ερωτήσεις αν θα συναντηθεί μαζί της μετά τις εκλογές, έλεγε ότι η Μέρκελ είναι μία από τους 28 ηγέτες της Ευρωζώνης και δεν έχει κανένα λόγο να επιζητεί ιδιαίτερες σχέσεις. Τώρα, κάθε συνάντηση με τη Μέρκελ ανάγεται σε κορυφαίο ζήτημα για την κυβέρνηση και παρουσιάζεται σαν απόδειξη της αναγνώρισης που τυγχάνει από τους εταίρους της. Τι σχέση έχει ο λαός με τους σύμμαχους και τους εχθρούς που επιλέγει κάθε φορά η κυβέρνηση (ή την επιλέγουν...); Καμιά απολύτως. Μόνο χαράσσοντας δική του γραμμή, κόντρα σ' αυτή των ιμπεριαλιστών «εχθρών» και «φίλων», έχει τη δυνατότητα να σωθεί.