Είναι μια αμερικάνικη λέξη κι αυτή, όπως τόσες άλλες που ρυθμίζουν, σχεδόν, τη νεοελληνική μας ζωή, και σημαίνει: «καταζητείται». Θα την έχετε δει, ασφαλώς, σε καουμποΐστικα κινηματογραφικά έργα γραμμένη σε μικρές αφίσες κάτω από τις φωτογραφίες αξύριστων και άγριων παρανόμων και πιο κάτω ένα νούμερο που δείχνει πόσα δολάρια θα πάρει αυτός που θα βοηθήσει τον τοπικό σερίφη να πιάσει τον αξύριστο εγκληματία που καταφέρνει να ξεφεύγει τη σύλληψη και να διαπράττει ανενόχλητος τα εγκλήματά του. Τις αφίσες αυτές τις κρεμούσαν έξω από τα διάφορα «σαλούν», όπου γεννήθηκε και διαμορφώθηκε η αμερικάνικη Δημοκρατία ανάμεσα σε χοντρόστηθες, ξανθομαλλούσες και αρκούντως πονόψυχες πουτάνες της Αγριας Δύσης, μπροστά σε ποτήρια νοθευμένο ουίσκι και κάτω από τις διασταυρούμενες σφαίρες που σκότωναν όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Ετσι, από νταηλίκι, γιατί, βλέπεις, τους άγριους αυτούς πιονιέρους της αμερικάνικης «δημοκρατίας» τους ενέπνεε ο Αβραάμ Λίνκολ που ήταν βέβαια αξύριστος, γνωστό το χαρακτηριστικό, μυτερό του γενάκι, δεν ήταν όμως άγριος γι' αυτό και έκανε ό,τι μπορούσε, για να σταματήσει ο εμφύλιος πόλεμος και να ομολογήσει μερικές σημαντικές σκέψεις για την ειρήνη και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Γι' αυτό και ένα βράδυ στα 1865 οι θεμελιωτές του «american dream», του «αμερικάνικου Ονείρου», δηλαδή, που παραμυθιάζει δεκαετίες τώρα την κοινή γνώμη των ΗΠΑ, τον δολοφόνησαν. Οπως δολοφόνησαν τον Τ. Κένεντι, τον Ρ. Κένεντι, τον Λ. Κινγκ. Οπως δολοφόνησαν με την ατομική τους βόμβα χιλιάδες άμαχους Γιαπωνέζους και με τα παράνομα εγκληματικά τους «εμπάργκο» άλλες χιλιάδες μικρά παιδιά στην Κούβα και στο Ιράκ. Και όπως ακόμα συνεχίζουν να δολοφονούν άμαχους Γιουγκοσλάβους, να καταστρέφουν μνημεία, να μολύνουν τις φλέβες της ανθρωπότητας με τη λογική των όπλων, του αλκοόλ και των ναρκωτικών.

Κι όλ' αυτά δεν ήρθαν σήμερα στο κουρασμένο μου μυαλό επειδή θυμήθηκα στα καλά καθούμενα τα καουμποΐστικα φιλμ της Αγριας Δύσης. Οχι. Εχω πολύ καιρό να δω τέτοιο έργο. Γιατί κάποια στιγμή αποφάσισα να αντισταθώ. Σκέφτηκα πως αρκετά μολύνεται η ζωή μας από τις «διοξίνες» του αμερικάνικου πολιτισμού, όπως αυτός εκδηλώνεται με τα πυραυλικά του συστήματα, με τις έξυπνες μπόμπες του και τα αόρατα αεροπλάνα. Αρκετά μολύνεται η ζωή μας από τις απάνθρωπες τεχνολογικές του εφαρμογές, τις εγκληματικές του αντιλήψεις για τον ανθρωπισμό και τις πολιτικές ελευθερίες. Τουλάχιστο, σκέφτηκα, να κλείσουμε τ' αυτιά και τα μάτια μας στις αιματοβαμμένες εικόνες του αμερικάνικου σινεμά. Να κλείσουμε τ' αυτιά μας για να μην ακούμε πια τη φωνή μιας χώρας που σκορπάει τον τρόμο και τη μολυσμένη ελπίδα στους πεινασμένους της Γης. Να κλείσουμε και τα μάτια μας για να μη βλέπουμε το καινούριο «wanted» που έγραψαν οι ΝΑΤΟικοί με τους Ευρωπαίους κάτω από τη φωτογραφία του Μιλόσεβιτς, τάζοντας στον πεινασμένο χαφιέ πέντε εκατομμύρια δολάρια.

Και όταν θα κλείσουμε τ' αυτιά και τα μάτια μας δε σημαίνει πως θ' αδιαφορήσουμε. Αντίθετα, θ' ακούμε και θα βλέπουμε τον κόσμο με τις δικές μας αρχές και τις αντιλήψεις του δικού μας πολιτισμού και όχι με τη μολυσμένη λογική της «Αγριας Δύσης». Τη λογική της ποτοαπαγόρευσης και του λαθρεμπορίου, της μαφίας και των πληρωμένων δικαστών, του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας. Ηρθε η ώρα που πρέπει να δείξουμε με κάθε τρόπο στον ανεκδιήγητο φύλαρχο της κουτσουρεμένης ανθρωπότητας πως εδώ τους πολιτικούς μας αντιπάλους δεν τους δολοφονούμε, όπως κάνουν στις ΗΠΑ. Οσο κι αν δε συμφωνούμε με τις πολιτικές που ασκούνε, τους πολεμούμε με πολιτικά επιχειρήματα και όχι με πληρωμένες σφαίρες. Εδώ οι άνεργοι ηθοποιοί κατεβαίνουν στους δρόμους και αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο και δεν ορμούν μέσα στα θέατρα για να δολοφονήσουν τους αντιπάλους τους, όπως έκανε το βράδυ της Μ. Παρασκευής του 1865 ο W. Booth, άνεργος ηθοποιός κι αυτός, για να δολοφονήσει τον Α. Λίνκολ. Ας ξεκρεμάσουν, λοιπόν, από τα σερβικά «σαλούν» την επικήρυξη του Μιλόσεβιτς και ας την κρεμάσουν μπροστά στην πόρτα του Λευκού Οίκου, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Εδώ στα Βαλκάνια δεν κατοικούν κυνηγοί κεφαλών, οι άνθρωποι ζουν με το μεροκάματο και όχι με τα χυδαία δολάρια της προδοσίας. Αμε στο διάολο, λοιπόν!