Τα «πλαφόν» δεν είναι στοιχείο «εξορθολογισμού» των δαπανών και «νοικοκυρέματος» του συστήματος Υγείας, αλλά μηχανισμός που περιορίζει δραστικά την κρατική ευθύνη και συμμετοχή, ενισχύοντας αντίστοιχα την ατομική ευθύνη, ανάλογα με τη δυνατότητα αγοράς των υπηρεσιών Υγείας - Φαρμάκου.

Δεν είναι τυχαίο πως η περιστολή των κρατικών δαπανών για κοινωνικές παροχές, όπως οι υπηρεσίες Υγείας, είναι η στρατηγική της ΕΕ στα κράτη - μέλη, σύμφωνα με αποφάσεις της Κομισιόν, Συνόδων Κορυφής κ.λπ. Πέρα από τις χώρες που εφαρμόζονται ήδη τέτοια μέτρα, η Κομισιόν έχει κάνει σύσταση σε άλλες 13 χώρες για αναδιοργάνωση των συστημάτων Υγείας.

Μπορεί η αφετηρία, από την οποία ξεκινούν οι περικοπές στην Υγεία να είναι διαφορετική, ανάλογα και με το βαθμό ανάπτυξης της κάθε καπιταλιστικής χώρας, όμως η κατεύθυνση είναι η ίδια: Μαχαίρι στα δικαιώματα. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι κάθε κράτους απαιτούν οι εργαζόμενοι να «κοστίζουν» όλο και λιγότερο, άρα να περικόπτονται - εκτός από μισθούς και συντάξεις - οι κρατικές δαπάνες που αφορούν τις λαϊκές ανάγκες. Είναι μια κατάσταση μόνιμη, προκειμένου να δημιουργείται «ευνοϊκό περιβάλλον» για την καπιταλιστική ανάπτυξη, την ανταγωνιστικότητα, τις επενδύσεις.

Ορισμένα παραδείγματα:

• Στην Ιταλία, η κυβέρνηση σχεδιάζει περικοπές στην Υγεία ύψους 10 δισ. ευρώ με «κόψιμο» περίπου 208 δωρεάν εξετάσεων και άλλων ιατρικών εργασιών. Θα αξιοποιηθούν - όπως και στη χώρα μας από λογιών λογιών κυβερνήσεις - τα λεγόμενα «ιατρικά - θεραπευτικά πρωτόκολλα», όρια και ποινές στη συνταγογράφηση εξετάσεων κ.λπ. Ενδεικτικά, σχεδιάζεται: Οποιος έχει χοληστερίνη εντός των φυσιολογικών ορίων, θα μπορεί να επαναλάβει δωρεάν την εξέταση έπειτα από 5 χρόνια. Μαγνητική τομογραφία στη σπονδυλική στήλη θα δικαιούται κανείς μόνο αν παρουσιάζει επί 4 συνεχείς εβδομάδες έντονους πόνους που δεν περνούν με αναλγητικά φάρμακα...
• Στη Δανία, συζητιέται η επιβολή εισιτηρίου στις ιατρικές επισκέψεις και περικόπτονται παροχές. Οι περικοπές - στο όνομα της εξοικονόμησης πόρων - αναμένεται να οδηγήσουν σε απολύσεις γιατρών και νοσηλευτών.
• Το βρετανικό σύστημα Υγείας «ξεγράφει» κάθε χρόνο χιλιάδες καρκινοπαθείς άνω των 65 ετών από τις ιατροφαρμακευτικές υπηρεσίες θεωρώντας ότι είναι «πολύ μεγάλοι» για θεραπεία. Η θεραπεία δεν καθορίζεται πάντοτε από ιατρικούς παράγοντες, καθώς καταγράφονται πολλές περιπτώσεις ηλικιωμένων που αποκλείονται από φαρμακευτικές αγωγές, οι οποίες θα μπορούσαν να αυξήσουν το προσδόκιμο ζωής ή και να θεραπεύσουν κάποιες παθήσεις.