Με την πρεμούρα να μην ξαναζήσει η εγχώρια καπιταλιστική οικονομία το σκηνικό του περασμένου καλοκαιριού (εξάντληση ρευστότητας και προοπτική «Grexit») και να προχωρήσει τάχιστα η αναμόρφωση της πέραν του ΣΥΡΙΖΑ σοσιαλδημοκρατίας, ώστε να παζαρέψει σημαντικότερο ρόλο στην αστική διαχείριση, κινούνται στο ΠΑΣΟΚ. Ζήτημα όπου πόλοι στο εσωτερικό του κόμματος εκφράζουν διαφορετικές προσεγγίσεις.

Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φ. Γεννηματά, έγραψε σε σχόλιό της απευθυνόμενη προς την κυβέρνηση: «Επιτέλους σοβαρευτείτε. Μόνο εκλογές ξέρετε να κάνετε; Αν δεν μπορείτε, παραιτηθείτε. Η χώρα δεν αντέχει να ξαναζήσει τα δραματικά αδιέξοδα του περασμένου καλοκαιριού».

Σε έτερο σχόλιό της υποστήριξε ότι «η πρωτοβουλία για την αναγέννηση της κεντροαριστεράς κερδίζει κάθε μέρα και περισσότερους υποστηρικτές». Την προσδιόρισε ως χώρο «που περιλαμβάνει το ριζοσπαστικό κέντρο, τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, τη σοσιαλδημοκρατία, είναι ένας χώρος ιδεών, προτάσεων, στελεχών με γνώση και εμπειρία, μεταρρυθμιστική παράδοση και είναι σήμερα χρήσιμος όσο ποτέ», εννοώντας χρήσιμος για το κεφάλαιο.

Επέμεινε: «Η Ελλάδα έχει ανάγκη από μια ισχυρή δημοκρατική προοδευτική παράταξη με αυτόνομο ρόλο και αυτοδύναμη στρατηγική, διακριτά πολιτικά οριοθετημένη από τον δήθεν αριστερό λαϊκισμό και τις παρωχημένες ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τις συντηρητικές πολιτικές που εκπροσωπεί η ΝΔ. Εχει έρθει η στιγμή ο χώρος αυτός, που είναι κατακερματισμένος, να ενωθεί και πάλι, ως "ένας άλλος πόλος". Αυτόνομος πόλος ελπίδας πραγματικής».

Στο όλο θέμα παρενέβη για άλλη μια φορά ο πρ. πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευ. Βενιζέλος, που με άρθρο του στο «Βήμα» έδειξε να προσεγγίζει κατά τι διαφορετικά το θέμα: «Δεν διατυπώνω μια προσωπική άποψη ανάμεσα σε άλλες ή σε αντίθεση με την ιδέα της συσπείρωσης της Κεντροαριστεράς ή της Σοσιαλδημοκρατίας. Υπενθυμίζω και διαφυλάττω τη συνεδριακή μας απόφαση που δεν αρκείται στο εύρος της Κεντροαριστεράς ή της Σοσιαλδημοκρατίας, αλλά θέλει αυτές να συμπληρώνονται και με άλλες δυνάμεις προοδευτικές, ριζοσπαστικές, δημοκρατικές, οικολογικές, μεταρρυθμιστικές που σχηματίζουν το πλήρες τόξο του προοδευτικού Κέντρου».

Και εξήγησε: «Το ζητούμενο άλλωστε πρακτικά είναι να διασφαλισθεί τουλάχιστον η σύμπραξη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠαΣοΚ/ΔΗΜΑΡ/Κινήσεις) με το Ποτάμι που εφάπτεται και με τον πολιτικά και κοινωνικά φιλελεύθερο χώρο και καλύπτεται από την έννοια του Προοδευτικού Κέντρου. Υπάρχει πλέον και η κοινοβουλευτικά παρούσα Ενωση Κεντρώων. Η άρνηση της ηγεσίας της δεν σημαίνει δική μας αδιαφορία για την εκλογική και κοινωνική της βάση που είναι ίσως αντισυμβατική αλλά είναι και δημοκρατική και φιλοευρωπαϊκή».

Προειδοποίησε ότι «διαδικασίες που κινούνται και κυρίως ολοκληρώνονται με τις υφιστάμενες δυνάμεις ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ αδιαφορώντας για τις άλλες κοινοβουλευτικές οντότητες του μεσαίου χώρου δεν προσφέρουν κάτι στον θεμελιώδη στόχο της συγκρότησης ενός ισχυρού τρίτου πόλου που σπάει τον τεχνητό διπολισμό και δίνει προοπτική εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης».

Κρατώντας κι άλλες αποστάσεις από τις πρωτοβουλίες Γεννηματά, ξεκαθάρισε: «Δεν συμφωνώ με βεβιασμένες ή τεχνητές κινήσεις που δημιουργούν την εντύπωση της ανοικτής πρόσκλησης, πρακτικά όμως περιχαρακώνουν μικρά σχήματα και μικρούς προσωπικούς ρόλους».

Τέλος, καίτοι είπε πως «με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ μάς χωρίζουν μεγάλες ιδεολογικές, ιστορικές και πολιτικές διαφορές», επανέλαβε πως «πρότασή μας είναι όμως πάντα ο σχηματισμός κυβέρνησης ευρύτατης συνεργασίας όλων των δημοκρατικών φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων με τη συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ αλλά με καταλυτικό και εγγυητικό τον ρόλο του δικού μας χώρου».

Ολες αυτές οι αναζητήσεις βολεύουν την άρχουσα τάξη στην τακτική αποπροσανατολισμού του λαού και στη δημιουργία παραγόντων εγκλωβισμού στο αστικό πολιτικό σύστημα, στην πολιτική του κεφαλαίου.