ΜΑΔΡΙΤΗ.--

Συνεχίζεται το έντονο παζάρι για το σχηματισμό της νέας αστικής κυβέρνησης, με την πρωτοβουλία των κινήσεων να έχει ο ηγέτης των Σοσιαλιστών, Πέδρο Σάντσεθ, που δεν κατάφερε στις αρχές Μάρτη να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, για να ορκιστεί πρωθυπουργός από τη Βουλή των 350. Με βάση το Σύνταγμα της Ισπανίας υπάρχει το περιθώριο ενός μήνα για τη δεύτερη προσπάθεια, αλλιώς θα γίνουν νέες εκλογές κάτι που φαίνεται να μην επιθυμούν οι αστικές πολιτικές δυνάμεις. Ο Σάντσεθ (με 90 έδρες) είχε προγραμματίσει για χτες το βράδυ συνάντηση με τον Αλμπερτ Ριβέρα από το κόμμα «Πολίτες» (ένα συνονθύλευμα κάτι σαν το Ποτάμι στη χώρα μας με 40 έδρες), με το οποίο έχει συνάψει μια συμφωνία - πρόγραμμα 200 σημείων για τη λεγόμενη «κυβέρνηση της αλλαγής και των μεταρρυθμίσεων», και στην οποία συνάντηση άφηναν να φανεί ότι θα επιβεβαιωνόταν αυτή η συμφωνία. Σήμερα το απόγευμα, επίσης, θα γίνει συνάντηση του Σάντσεθ με τον ηγέτη του σοσιαλδημοκρατικού «Ποδέμος», Πάμπλο Ιγκλέσιας (μαζί με σύμμαχα σχήματα έχει 69 έδρες), ο οποίος επιμένει στη μη συμμετοχή των «Πολιτών» στην «κυβέρνηση της αλλαγής» και αντιπροτείνει τη στήριξη από τη ρεφορμιστική Ενωμένη Αριστερά (2 έδρες) και διάφορα εθνικιστικά αυτονομιστικά σχήματα, κατά το λεγόμενο μοντέλο της Βαλένθια. Στο «Ποδέμος» τις τελευταίες βδομάδες έχει εκδηλωθεί εσωτερική φαγωμάρα για οργανωτικά ζητήματα και τις αποφάσεις του Ιγκλέσιας, όμως από τις διαρροές φαίνεται ότι διαμορφώνεται το κλίμα αποδοχής για κάποιου είδους στήριξη από τους «Πολίτες» ακόμα και διά της αποχής. Ωστόσο οι «Πολίτες» αρνούνται συμμετοχή σε κυβέρνηση που θα συμμετέχουν και οι «Ποδέμος». Γύρω από αυτόν το «μύλο», ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Μαριάνο Ραχόι του νεοφιλελεύθερου Λαϊκού Κόμματος με 123 έδρες, επανέλαβε την πρότασή του για «μεγάλο συνασπισμό» Λαϊκού Κόμματος, Σοσιαλιστών και «Πολιτών», που θα εξασφάλιζε την πλειοψηφία με πολύ περισσότερες από 176 έδρες που είναι το όριο. Πάντως, ο Σάντσεθ δήλωνε χτες ότι ελπίζει ο Ιγκλέσιας να προτάξει την ανάγκη σχηματισμού «κυβέρνησης αλλαγής» χωρίς τη δεξιά του Ραχόι από τα μικροκομματικά οφέλη και τον κάλεσε να ανεχτεί μια «έκτακτη πλουραλιστική κυβέρνηση».

Μένει να φανεί πώς και αν θα καταλήξουν τα παζάρια. Το βέβαιο, ωστόσο, είναι ότι για την ισπανική εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων που όλες οι αστικές δυνάμεις αποδέχονται δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει καλυτέρευση των συνθηκών ζωής τους.