«Ανάπτυξη, χωρίς αναδιάρθρωση του παραγωγικού συστήματος, επενδύσεις, σοβαρές προσαρμογές του εκπαιδευτικού συστήματος, ενίσχυση της καινοτομίας, της επιχειρηματικότητας, χωρίς μεταρρύθμιση του κοινωνικού, ασφαλιστικού και του νοσηλευτικού συστήματος, χωρίς σοβαρές νέες υποδομές και χωρίς ένα κράτος που να λειτουργεί, δεν θα έρθει ποτέ». Αυτά είπε, χτες, σε ομιλία του ο Τ. Γιαννίτσης, γνωστός από την προσπάθεια της κυβέρνησης Σημίτη να μεταρρυθμίσει το ασφαλιστικό σύστημα το 2001. Σε δυο αράδες, τα είπε όλα: Εκτός των άλλων, ανάπτυξη σημαίνει και «μεταρρύθμιση του κοινωνικού, ασφαλιστικού και του νοσηλευτικού συστήματος», όχι βέβαια για να παρέχει υπηρεσίες ανάλογες των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, αποκλειστικά δημόσιες και δωρεάν, αλλά για να προσαρμοστούν καλύτερα οι κρατικές δαπάνες στο στόχο της δημοσιονομικής εξυγίανσης, ώστε οι πλεονασματικοί προϋπολογισμοί να διοχετεύουν περισσότερο χρήμα στο κεφάλαιο. Τέτοιες μεταρρυθμίσεις κάνει «ένα κράτος που λειτουργεί», όπως λέει ο Τ. Γιαννίτσης, μόνο που αυτό το κράτος είναι του κεφαλαίου. Για τα δικά του συμφέροντα λειτουργεί, συντρίβοντας ό,τι έχει απομείνει όρθιο από τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Κάτι παραπάνω θα ξέρει ο Τ. Γιαννίτσης, αλλά και εκείνοι οι ΣΥΡΙΖΑίοι, που στην πρόσφατη αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση που ψήφισαν, πρότειναν να ζητήσουν συγγνώμη από τον πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ.