Ανάβαση στον Γράμμο, όπου γράφτηκαν μερικές από τις πιο σπουδαίες σελίδες από την εποποιία του ΔΣΕ, με ορμητήριο τη Γράμμουστα, επιχείρησαν και πραγματοποίησαν με επιτυχία μέλη και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, το περασμένο Σαββατοκύριακο, συμμετέχοντας στη διήμερη επίσκεψη που οργάνωσαν οι Οργανώσεις Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Η επίσκεψη οργανώθηκε στο πλαίσιο του γιορτασμού των 100 χρόνων του ΚΚΕ και των 50 χρόνων της ΚΝΕ που συμπληρώνονται το 2018.

Το Σάββατο, πρώτη μέρα της ανάβασης, το πρόγραμμα περιελάμβανε επίσκεψη στο νοσοκομείο του ΔΣΕ. Το ραντεβού δόθηκε στο Λιανοτόπι, από όπου ξεκίνησε η διαδρομή. Στο χώρο του Νοσοκομείου, πραγματοποιήθηκε ομιλία από τον Μιχάλη Καραμπατζιά, μέλος του Γραφείου της Επιτροπής Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, με θέμα το Υγειονομικό του ΔΣΕ.

Την Κυριακή, δεύτερη μέρα, τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πήγαν στη θέση Λιβάδεια, αφετηρία για την ανάβαση στην υψηλότερη κορυφή του Γράμμου, το 2520. Από εκεί ατένισαν όλο το πεδίο δράσης του ΔΣΕ, με τις υποδείξεις μεγαλυτέρων συντρόφων για τα πιο συγκεκριμένα σημεία όπου δόθηκαν μάχες, για το πώς και προς τα πού έγινε ο μεγάλος ελιγμός.

Μετά το 2520, ακολουθήθηκε η κορυφογραμμή προς τη θέση Μαύρη Πέτρα, όπου τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ είδαν από κοντά δεκάδες κατασκευές, οχυρωματικές θέσεις των μαχητών του ΔΣΕ.

«...Σήμερα, εδώ στο χώρο που λειτούργησε ένα από τα νοσοκομεία του ΔΣΕ, θέλουμε να αναδείξουμε το κομμάτι εκείνο του τιτάνιου αγώνα που αναφέρεται στην Υγειονομική Υπηρεσία του ΔΣΕ, σε αυτούς που τη στελέχωσαν...», ανέφερε ο Μ. Καραμπατζιάς στην ομιλία του στο χώρο και συμπλήρωσε: «...Στην οργάνωση και λειτουργία της Υγειονομικής Υπηρεσίας του ΔΣΕ είχαν αποφασιστική συμβολή οι γιατροί και ορισμένοι φοιτητές Ιατρικής. Ανάμεσά τους, ο καθηγητής της Ιατρικής Πέτρος Κόκκαλης, οι γιατροί Γιώργος Τζαμαλούκας, Νώντας Σακελλαρίου, Νίκος Κοκουλιός ή Παλιούρας (χρονικά ο πρώτος γιατρός στον ΔΣΕ), Γιώργος Νεδέλκος, Τάκης Σκύφτης, Βασίλης Δαδαλιάρης, Αυγή Κτενά, Καίτη Νικολέττου - Γκιζέλη, Καίτη Ποτήρη, Βασιλική Κριτσίκη, η φοιτήτρια Πάτρα Μονά ή Σπέγγου. Ηρθαν και ξένοι γιατροί απ' τις Λαϊκές Δημοκρατίες, γνωστοί στους αντάρτες με ψευδώνυμα. Ο Τιμπόρ, από την Ουγγαρία. Ο Μήτσος και ο Θόδωρος, από τη Βουλγαρία (ψευδώνυμα), ο Ιπποκράτης και ο Αρης ή Ομηρος, από την Πολωνία (ψευδώνυμα). Το ιατρικό προσωπικό το συμπλήρωναν και γιατροί του κυβερνητικού στρατού, που προσχώρησαν στον ΔΣΕ, όπως ο Τ. Πετρόπουλος...

...Αντιμετωπίστηκε, όσο αυτό ήταν δυνατό, η έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού, με την οργάνωση Σχολών. Από τη Σχολή Μεσαίων Υγειονομικών Στελεχών του ΔΣΕ αποφοίτησαν συνολικά 152 ...ακολούθησε νέα σειρά με άλλους 75. Από τη Σχολή Νοσοκόμων αποφοίτησαν πάνω από 300 άντρες και γυναίκες. Οπου ήταν δυνατό μέσα στα δάση ή σε σπηλιές, δημιουργήθηκαν αναρρωτήρια και νοσοκομεία, εκπαιδεύτηκε νοσηλευτικό προσωπικό, δημιουργήθηκαν κινητές ιατρικές μονάδες με τα πρόχειρα απαρχαιωμένα μέσα που διέθεταν...

Μάλιστα, μετά από τις μάχες οι γιατροί προέβαιναν στην εξαγωγή δικών τους συμπερασμάτων για τη βελτίωση των υπηρεσιών που προσέφεραν... Οι λιγοστοί γιατροί, με τη βοήθεια του υγειονομικού και άλλου προσωπικού, παρά τις τρομακτικές ελλείψεις, την πλήρη απουσία των κατάλληλων συνθηκών που απαιτούσε το έργο τους, επιτέλεσαν άθλους, διεξάγοντας μια συνεχή πάλη ενάντια στο θάνατο. Κατάφεραν να περιθάλψουν και να σώσουν τη ζωή χιλιάδων μαχητών και μαχητριών του ΔΣΕ. Μόνο στο χώρο Γράμμου - Βίτσι, περιέθαλψαν συνολικά περί τους 12.000 μαχητές και μαχήτριες.

Οσα κατόρθωσαν οι γιατροί και οι υγειονομικοί του ΔΣΕ πήγαζαν απ' την πίστη στο δίκιο του αγώνα του. Πολλοί θυσιάστηκαν, ιδιαίτερα από τραυματιοφορείς, που μεγάλος αριθμός τους ήταν γυναίκες, αλλά και γιατροί.

Το ΚΚΕ είναι περήφανο για τη στρατιά ηρώων που διαπαιδαγώγησε. Χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες έδωσαν και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών τους, για να πάρει σάρκα και οστά η εποποιία του ΔΣΕ, πολεμώντας και περπατώντας μερόνυχτα, συχνά δίχως τροφή, πολλοί και ξυπόλητοι, στους πάγους και τις θύελλες».

Το «τιτάνιο» έργο της ανέγερσης του νοσοκομείου άρχισε τον Απρίλη του 1948, μέσα σε ένα μήνα είχε ολοκληρωθεί με την τεχνική καθοδήγηση του αντάρτη εργολάβου Μιχάλη Σουμελίδη, από την Ποντοκώμη Πτολεμαΐδας, μια πραγματικά εντυπωσιακή εγκατάσταση. Το Νοσοκομείο, φτιαγμένο κυρίως με πέτρες και ξύλα που έκοψαν οι αντάρτες από τα πυκνά δάση του Γράμμου, διέθετε δυνατότητα νοσηλείας 1.500 ατόμων - όπως ανέφερε το Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ - δύο χειρουργεία, στα οποία γίνονταν ταυτόχρονα επεμβάσεις αλλά και κλιβάνους αποστείρωσης... Είχε ηλεκτρικό ρεύμα, πολλούς βοηθητικούς χώρους, υπαίθριο θέατρο με ξύλινες κερκίδες, μονάδα παραγωγής φυσιολογικού ορού και εργαστήριο αποστείρωσης γάζας. Υπήρχαν ακόμη και ειδικοί θάλαμοι νοσηλείας για βαριά τραυματισμένους, τυφικούς και κωφάλαλους.