Τις ίδιες μέρες που έγινε η 18η Σύνοδος Κορυφής, πραγματοποιήθηκε και η 11η Επιχειρηματική Σύνοδος ΕΕ - Κίνας, με πάνω από 600 συμμετοχές στις οποίες ξεχώρισε η παρουσία εκπροσώπων ευρωπαϊκών και κινεζικών εταιρειών. Μεταξύ άλλων πήραν μέρος στελέχη από κινεζικούς Ομίλους όπως η «Sinomach» (Σινομακ) που κατασκευάζει μηχανολογικό εξοπλισμό και CNBM, που ασχολείται με την παραγωγή τσιμέντου και άλλων οικοδομικών υλικών. Ακόμα, στελέχη από το γερμανικό κολοσσό συμβουλευτικής στήριξης επενδυτών «Roland Berger» (Ρόλαντ Μπέργκερ), τη φινλανδέζικη αεροπορική εταιρεία «Finn Air» («Φιν Εϊρ»), την επίσης γερμανική SAP από το χώρο της πληροφορικής, τη γαλλική «Societe Generale» («Σοσιετέ Ζενεράλ»), την Ομοσπονδία Γερμανικών Βιομηχανιών κ.τ.λ.

Και σε αυτήν τη συνάντηση αναδείχτηκε η αυξανόμενη σημασία που η Κίνα αποκτά για την ευρωπαϊκή αγορά, καταρχάς από την επισήμανση που έκανε ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ που ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «για πρώτη φορά το 2015 οι επενδύσεις των κινεζικών επιχειρήσεων ήταν πιο σημαντικές στην Ευρώπη από ό,τι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και τα πρώτα στοιχεία για το 2016 επιβεβαιώνουν αυτή την επιτάχυνση των κινεζικών επενδύσεων. Ορισμενοι στην Ευρώπη ανησυχούν για αυτό. Εγώ θεωρώ ότι πρέπει να συγχαρούμε τις εξελίξεις, από τη στιγμή που οι επενδύσεις σέβονται την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Η διαχείριση των πιθανών επενδύσεων αποκτά προφανώς μια σημασία καθόλου αμελητέα».

Το θέμα της επιχειρηματικής Συνόδου ήταν οι «Αναδυόμενες ευκαιρίες για την ολοκληρωμένη συνεργασία στο μεταβαλλόμενο βιομηχανικό πεδίο» και η συζήτηση χωρίστηκε σε τρεις βασικές θεματικές. Τη «νέα βιομηχανική επανάσταση», τις «επενδύσεις» και τη «συνδεσιμότητα», όπου, μεταξύ άλλων, δόθηκε βάρος και σε ευκαιρίες που διαμορφώνει η εποχή της λεγόμενης «Πράσινης Ανάπτυξης», δηλαδή η «στροφή» σε νέες μορφές Ενέργειας που εκτός των άλλων σημαίνει νέα δεδομένα για την παραγωγή μέσων παραγωγής, δίνοντας λύσεις για πολλά υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια και νέα ορμή στη δράση μονοπωλίων σε μια σειρά τομείς της βιομηχανικής παραγωγής.

Βεβαίως, από τη συζήτηση δεν έλειψαν και οι γκρίνιες, καθώς η σύναψη «συνεργασιών» δε σημαίνει ότι ακυρώνονται τα αυτοτελή συμφέροντα κάθε πλευράς, όπως οι ανταγωνισμοί. Ετσι, μεταφέροντας την ανησυχία των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, ο Γιούνκερ ανέλαβε να επισημάνει ξανά ότι η κινεζική υπερπαραγωγή χάλυβα αποτελεί ένα σοβαρότατο πρόβλημα. Ο ίδιος αναφέρθηκε στην «επίπονη προσαρμογή» που έγινε στις ευρωπαϊκές χαλυβουργίες τις προηγούμενες δεκαετίες (εννοώντας τη διαδικασία συγκέντρωσης του κεφαλαίου στον κλάδο που οδήγησε σε αρκετά «λουκέτα» και απολύσεις) και εξηγώντας ότι «δείχνω κατανόηση για τα προβλήματα των Κινέζων φίλων μας σχετικά με τη μείωση της παραγωγής χάλυβα, συμπληρώνοντας πάντως πως «όταν λέμε ότι πρέπει να εφαρμοστούν οι κανόνες της αγοράς πρέπει να εφαρμοστούν, οι Κινέζοι γνωρίζουν ότι αυτό, με συγκεκριμένους όρους, σημαίνει το κλείσιμο μονάδων παραγωγής χάλυβα». Φυσικά, μέλημα των Βρυξελλών είναι πώς θα περιοριστεί η πίεση στις ευρωπαϊκές εταιρείες του κλάδου που βλέπουν την «ανταγωνιστικότητά» του να επηρεάζεται δραστικά.

Επίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι προβληματισμό γεννά στην ΕΕ και το επίπεδο ρεκόρ των 180 δισ. ευρώ στο οποίο έφτασε πέρυσι το έλλειμμα του εμπορικού της ισοζυγίου με την Κίνα. Φινλανδία και Γερμανία ήταν τα μοναδικά μέλη της ΕΕ είχαν πλεονασματικό ισοζύγιο, ενώ Ολλανδία και Βρετανία είχαν τα μεγαλύτερα ελλείμματα.