Κυριακή 5 Αυγούστου 2001
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Η ΑΛΛΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Οχι ένα... πολλά Βιέτ-ναμ!

Είδα κάτι καβαλαραίους να τρέχουν. Είχαν τα γιαταγάνια τους γυμνά και έσκιζαν με αυτά -αόριστα- τον αέρα. Κι έτσι που κοιτούσαν λοξά και σπάθιζαν χωρίς στόχο, ο αντίπαλος περνούσε από τα πλάγια. Και ενώ ξεκαθάριζαν, δήθεν, τη διαδρομή - πίσω τους οι άμυαλοι, άφηναν τον εχθρό να αλωνίζει.

Ο Πέτρος είναι πράγματι οργισμένος, απελπισμένος και συγχυσμένος. Μετά τη Γένοβα δεν τον έχει κολλήσει ύπνος. Νυχτώνει και ξημερώνει γεμάτος σκούρες σκέψεις. Το πρόβλημα που απασχολεί το μυαλό του είναι αντικειμενικά μεγάλο. «Παγκοσμιοποιημένος σήμερα ο εχθρός, παγκοσμιοποιημένα πρέπει να είναι και τα χτυπήματα», λέει.

Ομως, άλλο η Γένοβα και άλλο ο Καναδάς. Οι οκτώ πήρανε τα βουνά. Και αυτός -και λόγω της απόστασης και λόγω του κόστους- φοβάται, ίσως, πως δε θα μπορέσει να παραβρεθεί στη συνάντηση. Και η συνείδησή του δεν αντέχει απουσία από τον αγώνα... Αλλά, έστω φτάνει στον Καναδά, πώς, όμως, να σκαρφαλώσει στο βουνό; Γιατί εκεί δεν έχει να κάνει με πράσινη και κόκκινη ζώνη, που έστω και με δυσκολία μπορεί να τη διασπάσει και να βρεθεί απέναντι από τη συμμορία. Εκεί πρέπει να είναι ορειβάτης. Ανθρωπος με ειδικές ικανότητες, δηλαδή, όχι ένας απλός εργάτης, όπως είναι αυτός. Και εντάξει, στον Καναδά, πες πως τα καταφέρνει, αφού και το κόστος μπορεί να καλυφθεί, και τα βουνά δεν είναι από τα ψηλότερα. Ομως η συμμορία δε θα σταματήσει. Την άλλη συνάντηση θα την κλείσει στα Ιμαλάια. Και μετά, ίσως, στο φεγγάρι;..

Ερωτήματα που περιμένουν απάντηση. Και όσο η απάντηση δεν έρχεται γίνεται Τούρκος. Γιατί οι οκτώ, σκόπιμα, φαίνεται, το έβαλαν στα πόδια. Θέλουν να τον ξελιγώσουν στις διαδρομές και στο τρέξιμο. Ασε και τα έξοδα. Γιατί άλλο να πας στη Γένοβα, στον Καναδά, έστω, και άλλο, φυσικά, στο φεγγάρι. Και πόσους χωράνε τα διαστημόπλοια; Και τι συνθήκες θα αντιμετωπίσεις εκεί; Και η φεγγαρίσια αστυνομία, βέβαια, δεν υπακούει στους νόμους της γης, έχει δικό της θεό. Κανένας Πρόντι και καμία Ευρωπαϊκή Ενωση δε θα μπορέσει να τη σταματήσει, όπως έκανε ας πούμε στην Ιταλία! Και τι είδος ανθρώπινα δικαιώματα επικρατούν στη Σελήνη, κανένας δεν ξέρει, τρέχα γύρευε. Χαμός, δηλαδή, αδιέξοδο.

Πώς να μην τρελαθεί, λοιπόν, με τόσα -και τέτοια- ερωτήματα; Την εκδοχή να πολεμήσει την παγκοσμιοποίηση σε τοπικό επίπεδο, όπως του λέει η γυναίκα του, δεν τη συζητάει. «Αλίμονο», λέει, «αν στις προκλήσεις και τις πιέσεις της παγκόσμιας αγοράς, υιοθετηθεί ως άποψη η περιχαράκωση στα εθνικά και εθνικιστικά χαρακώματα».

Κανένας, βέβαια, σοβαρός άνθρωπος δεν έχει διάθεση να μπλέξει σε κουβέντα μαζί του. Είναι σε τέτοια κατάσταση, που δεν ακούει. Φωνάζει. Μόνο η γυναίκα του, τι να κάνει, τολμάει. «Βρε, Πέτρο», του λέει, «άλλο πράγμα το εθνικό και άλλο το εθνικιστικό, μην τα μπερδεύεις. Η παγκοσμιοποίηση δεν είναι αέρας, ούτε οκτώ άτομα που φέρνουνε γύρα, τράπεζες είναι, πολυεθνικές είναι, βιομήχανοι είναι, εφοπλιστές, στρατός είναι, αστυνομία, το ΝΑΤΟ είναι, η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι, το Νομισματικό Ταμείο είναι, το ξέπλυμα των χρημάτων, ο πόλεμος στα σύνορα... Ολα αυτά τα έχεις δίπλα σου, βάρα τα εδώ, το ίδιο είναι, μην αγχώνεσαι»!

Οταν την ακούει ξεχνάει, ακόμα, και την παγκοσμιοποίηση. Τέτοιες στιγμές, μετανιώνει, ειλικρινά που την παντρεύτηκε. «Είσαι δεμένη στο παρελθόν», της φωνάζει. «Εσύ ποτέ δεν είδες με καλό μάτι αυτή την υπόθεση. Αυτό το ξεσήκωμα. Αγώνες που δεν μπορείτε να τους καθοδηγήσετε τους συκοφαντείτε. Το ίδιο κάνατε και το Μάη».

«

Πέτρο μου», προσπαθεί εκείνη. «Ακούμε τι λένε, μαθαίνουμε ποιοι το λένε, ρωτάμε γιατί το λένε. Η οργή, γενικά, δε δημιουργεί -ποτέ- προϋποθέσεις, το ξέρεις. Τα -αόριστα- συνθήματα, δε συνθέτουν -ποτέ- λαϊκό κίνημα. Μπορεί να είναι ένα ξεσήκωμα, που φουσκώνει και ξεφουσκώνει, δεν είναι, όμως, επανάσταση. Αλλο πράγμα «οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» και άλλο «οι άνθρωποι ενάντια στα κέρδη». Αλλο πράγμα χτυπάω τον καπιταλισμό στο σύνολό του και άλλο διορθώνω τον καπιταλισμό, που δε διορθώνεται, βέβαια. Αλλο πράγμα, φυσικά, βαδίζω «βάσει σχεδίου» και άλλο αφήνομαι στο αυθόρμητο. Αλλο υπεύθυνος και άλλο ανεύθυνος, Πέτρο μου. Εμείς, αγάπη μου, πρέπει να εξασφαλίσουμε τη διάρκεια. Πρέπει να ανοίξουμε πολλά χαρακώματα. Να αναπτύξουμε όχι ένα, πολλά... Βιέτ-ναμ».


Του
Νίκου ΑΝΤΩΝΑΚΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ