Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς; Τις υπέρ ειρήνης δεήσεις απ' τους απολογητές μιας εξουσίας που για τα κέρδη της «μπουρλοτιάζει» κράτη, λαούς, περιοχές ολόκληρες; Μήπως δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του θιασώτες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, συνυπογράφοντας τις πολεμοκάπηλες αποφάσεις τους; Την υπόδειξη του Ισραήλ ως παράγοντα ειρήνης σε μια περιοχή την οποία τορπιλίζει με τη δράση του, προκειμένου εμμέσως να ξεπλυθούν τα νταραβέρια μαζί του για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης; Τα κροκοδείλια δάκρυα για τις στρατιωτικές δαπάνες, όταν η Ελλάδα είναι στη δεύτερη θέση των κρατών - μελών του ΝΑΤΟ σε ό,τι αφορά τις στρατιωτικές δαπάνες, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ της χώρας; Στοιχείο που επιβεβαιώνει ότι είναι στρατηγική επιλογή της ελληνικής αστικής τάξης να διεκδικήσει πιο ενεργό ρόλο στους επικίνδυνους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ.