Ο Δημήτρης Βλάχος, μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος και της Ενωσης Υπαλλήλων ΠΣ Περιφέρειας Ηπείρου, με την «Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών» (ΕΑΚΠ), με αφορμή τους θανάτους των δύο πυροσβεστών αλλά και τους τραυματισμούς άλλων ανδρών, μίλησε στον «Ριζοσπάστη» και εξήγησε τις ευθύνες που υπάρχουν γι' αυτή την κατάσταση, το πώς φτάσαμε μέχρι εδώ, αλλά και το τι πρέπει να γίνει ώστε να αλλάξει αυτή η κατάσταση.

«Με βάση την τραγική εξέλιξη, τον τραγικό θάνατο των δύο συναδέλφων εν ώρα υπηρεσίας, αποδεικνύονται στην ουσία αυτά που καταγγέλλει η "Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών" όλα αυτά τα χρόνια και αυτά που την ανάγκασαν, εν μέσω αντιπυρικής περιόδου, στα τέλη Ιούλη, να οργανώσει παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για να εκφράσει την αγανάκτησή της και να απαιτήσει αυτά που δικαιούνται οι πυροσβέστες. Αν και δεν γνωρίζουμε ακόμα λεπτομέρειες σχετικά με τις ακριβείς συνθήκες κάτω από τις οποίες χάθηκαν οι δύο συνάδελφοι, το ζητούμενο είναι η μεγάλη έλλειψη προσωπικού που υπάρχει στο Σώμα και αυτή οδηγεί σε αύξηση των καρδιακών επεισοδίων στους πυροσβέστες. Γιατί τους οδηγεί; Λόγω υπερεργασίας που εντατικοποιείται.

Οσο δεν προσλαμβάνονται μόνιμοι πυροσβέστες με πλήρεις και σταθερές σχέσεις εργασίας, τόσο λιγοστεύει το προσωπικό, τόσο εντείνεται η εργασία, τόσο το ωράριο γίνεται λάστιχο. Γιατί, όπως ξέρουμε, οι πενταετούς θητείας και οι εποχικοί συμβασιούχοι δεν μπορούν να αξιοποιηθούν πλήρως, γιατί έχουν ένα ιδιαίτερο καθεστώς που βασίζεται κάθε χρόνο στις πιστώσεις που διατίθεται για την εργασία τους, και την υπερωριακή και τη νυχτερινή και την εργασία Κυριακές και αργίες», σημειώνει ο Δ. Βλάχος και συμπληρώνει: «Οπότε αναγκαστικά, το μόνιμο προσωπικό επιφορτίζεται με το να καλύψει τις συνεχώς διευρυμένες επιχειρησιακές ανάγκες του Σώματος και το αποτέλεσμα δυστυχώς είναι αυτό. Να αυξάνονται τα ατυχήματα, οι τραυματισμοί και οι θάνατοι των συναδέλφων».

Υπογραμμίζει, δε, πως από το 1998 μέχρι και σήμερα οι θανόντες συνάδελφοι εν ώρα υπηρεσίας φτάνουν τους 34. Αν συγκρίνουμε αυτό το νούμερο με τη χρονική περίοδο από την ίδρυση της Πυροσβεστικής μέχρι την ανάληψη της δασοπυρόσβεσης το 1998, τα θανατηφόρα ατυχήματα εν ώρα υπηρεσίας ήταν 19. Οπότε έχουμε μέσα σε ένα διάστημα 18 ετών σχεδόν τους διπλάσιους νεκρούς απ' ό,τι μέσα σε σχεδόν 68 χρόνια.

Ποιες είναι, όμως, οι αιτίες των θανάσιμων αλλά και ελαφρύτερων τραυματισμών ένστολων κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους τα τελευταία χρόνια;

«Οι αιτίες είναι αυτές. Ελλειψη μόνιμου προσωπικού, υποκατάσταση των τεράστιων κενών σε προσωπικό με υπαλλήλους με ελαστικές σχέσεις εργασίας και, σε συνδυασμό με την έλλειψη βασικού ατομικού εξοπλισμού, έρχονται ως τραγική απόρροια οι τραυματισμοί και θάνατοι συναδέλφων. Ακόμα και το ιδιαίτερο ότι οι δύο συνάδελφοι "χάθηκαν" από καρδιακό επεισόδιο, οι καρδιακές παθήσεις των πυροσβεστών, εξαιτίας αυτών των ελλείψεων, έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια», μας εξηγεί ο Δ. Βλάχος. Μάλιστα, παραθέτει ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. «Το 2012, μετά την καταστροφική πυρκαγιά στη Χίο, είχαμε σε διάστημα λιγότερο των τεσσάρων μηνών τρεις θανάτους πυροσβεστών που υπηρετούσαν στο νησί».

Επιβεβαιώνονται, δηλαδή, από αυτές τις εξελίξεις «όλα αυτά που καταγγέλλει και που προειδοποιούσε τα προηγούμενα χρόνια η "Ενωτική Αγωνιστική Κίνηση Πυροσβεστών" και δείχνει με ποιο τρόπο πρέπει να λυθεί το πρόβλημα. Γιατί όσο δεν αντιδρούμε και μας θεωρούν δεδομένους, μας στερούν ακόμα και τα πιο βασικά πράγματα να κάνουμε τη δουλειά μας. Τον εξοπλισμό, τις στολές για να μην καούμε στη φωτιά. Συνεχίζουν αυτό το καθεστώς που δεν προσλαμβάνουν κόσμο με σταθερές εργασιακές σχέσεις, οπότε δε στελεχώνονται και δεν καλύπτονται όπως πρέπει οι υπηρεσίες».

Ευθύνες, σύμφωνα με τον Δ. Βλάχο, για όλη αυτή την κατάσταση «έχουν και η Ομοσπονδία και τα περισσότερα πρωτοβάθμια σωματεία, που έχουν παθητική στάση και συνειδητά δείχνουν ανοχή σε αυτή την κατάσταση, με αποτέλεσμα τα προβλήματα να διογκώνονται». Ετσι, φαίνεται η αναγκαιότητα «του δρόμου που προτάσσει η ΕΑΚΠ. Τη δίκαιη αγανάκτηση που νιώθουν οι υπάλληλοι και κορυφώνονται οι δύσκολες συνθήκες ειδικά κατά την αντιπυρική περίοδο, πρέπει να την εκφράσουν με αγώνα. Με το πλαίσιο που προτείνει η ΕΑΚΠ και για τα προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη και για τα σοβαρά προβλήματα της δουλειάς μας. Η ίδια η ζωή απέδειξε ότι χρειάζεται αγώνας, αφού όσο βλέπουν ότι δεν αντιδράς, σου στερούν ακόμα και βασικά πράγματα που μέχρι πριν λίγα χρόνια θεωρούνταν αυτονόητα. Π.χ. έχουμε έξι χρόνια να πάρουμε στολές εργασίας και άρβυλα. Εξι χρόνια να μας δώσουν στολές για να μην καούμε στη φωτιά. Χωρίς αγώνα, λοιπόν, θα χειροτερεύει η κατάσταση και θα συνεχίσουν να τα στερούν, με αποτέλεσμα να διογκώνονται τα προβλήματα».

Οσο για τα βασικά αιτήματα αλλά και την απάντηση που πήρε η ΕΑΚΠ κατά την πρόσφατη παράσταση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, σημειώνει: «Εκφράσαμε τα αιτήματά μας. Να υλοποιήσει άμεσα τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων και των εποχικών, τα μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειας, τη χορήγηση βασικού ατομικού εξοπλισμού και την ένταξη του επαγγέλματος στα βαρέα, επικίνδυνα και ανθυγιεινά, όπως και τα υπόλοιπα επαγγέλματα που πληρούν αυτούς τους όρους ένταξης. Αυτά τα απαιτήσαμε άμεσα, γιατί δεν ήταν προεκλογικές μόνο δεσμεύσεις της κυβέρνησης αλλά και πρόσφατες εξαγγελίες, πριν ένα - δύο μήνες. Τις προεκλογικές δεσμεύσεις τις ξέρουμε κι εμείς κι ο λαός. Παρ' όλα αυτά, η απάντηση ήταν ίδια. Προσπαθούμε να βρούμε χρήματα. Η γνωστή, κοινότυπη απάντηση».

Τέλος, σε ό,τι αφορά τη μείωση της χρηματοδότησης, επισημαίνει πως «χρήματα δεν δίνονται ούτε για την πρόληψη, ούτε για την καταστολή. Από το 2009 έως σήμερα, για έβδομη συνεχή χρονιά, οι προϋπολογισμοί του Σώματος κινούνται σταθερά μειωμένοι κατά 130 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο. Επίσης, οι ανάγκες για την πρόληψη δεν καλύπτονται ούτε στο ελάχιστο. Το μόνο κομμάτι που διέθεταν χρήματα ήταν για τα εναέρια μέσα. Κι αυτό για τα ενοικιαζόμενα μέσα όπως τα ελικόπτερα "Ερικσον" και "Σικόρσκι", που τώρα δαπανούν περίπου 3 εκατομμύρια ευρώ την αντιπυρική. Για τα εθνικά εναέρια μέσα, τα "καναντέρ" και τα "πεζετέλ", δεν έχει γίνει καμία προσπάθεια ανανέωσής τους, τα περισσότερα είναι παμπάλαια και ακατάλληλα να πετούν. Δεν δόθηκαν χρήματα ούτε για προσωπικό ούτε για εξοπλισμό ούτε για οχήματα, πράγματα που χρειάζεται το Πυροσβεστικό Σώμα».