«Οταν πας να σκοτώσεις, δεν πας άσχετα, ξέρεις πού είναι, όλοι μαζί ήταν, σαν να είχαν σχέδιο (...) Αν ήξεραν ότι είμαι ζωντανός, δεν θα με άφηναν. Πίστεψαν ότι με σκότωσαν και κάποιος είπε "πάμε"»...

Τα παραπάνω κατέθεσε χτες, απαντώντας σε ερωτήσεις, στη δίκη της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή, ο Αιγύπτιος αλιεργάτης Αμπουζίντ Εμπάρακ, για την άγρια επίθεση που δέχτηκε στις 12/6/2012 από το τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής στο Πέραμα.

«Ξέρω ότι θέλουν να σκοτώσουν, να διώξουν όλους τους ξένους», απάντησε για τη Χρυσή Αυγή και τους μετανάστες. Μάλιστα, είπε στο δικαστήριο ότι έχει ακούσει για παρόμοιες επιθέσεις σε μετανάστες και θυμήθηκε τον Αιγύπτιο εργάτη Ουαλίντ, που βρέθηκε όπως είπε αλυσοδεμένος στη Σαλαμίνα.

Ο Α. Εμπάρακ περιέγραψε την απρόκλητη επίθεση από 15-17 χρυσαυγίτες, ενώ κοιμόταν κατάχαμα στην ταράτσα του σπιτιού που τον φιλοξενούσε στην Ελλάδα, μια χώρα που θεωρούσε «ασφαλή». Μίλησε για τα προβλήματα υγείας που έχει μέχρι και σήμερα. Οπως κατέθεσε χαρακτηριστικά, «φοβάμαι ακόμη και όταν περπατάω, όλοι οι ξένοι φοβούνται. Είμαι πεθαμένος. Δεν θα 'χει διαφορά, ακόμη κι αν με σκοτώσουν έξω από το δικαστήριο. Δεν μπορώ πια να ταΐσω τα παιδιά μου».

Με τη βοήθεια μεταφράστριας, είπε: «Εκείνο το βράδυ, είχε πολλή ζέστη, κοιμόμουν στην ταράτσα από τις 11.30 μ.μ. (...) Με χτύπησαν στο πόδι, στο γόνατο, δυο - τρεις φορές. Εβγαλα την κουβέρτα από το πρόσωπο. Είδα τέσσερα άτομα σε μια άκρη και άλλα μπροστά μου, δεν ξέρω πόσα... Περίπου 15-17 άτομα ήταν στην ταράτσα. Με χτυπούσαν στην αρχή 4-5 άτομα. Ενας κρατούσε σίδερο, οι υπόλοιποι με χτυπούσαν με ξύλα. Αρχισαν να με χτυπάνε όλοι, κάποιοι με τα πόδια, με τα χέρια. Αυτός με το σίδερο με χτύπησε στο πρόσωπο, το πόδι μου έχει ακόμη πρόβλημα, δεν μπορώ να σταθώ όρθιος (σ.σ. καταθέτει καθιστός). (...) Δέχτηκα πολλά χτυπήματα στο κεφάλι και την κοιλιά, 20-50. Δεν θυμάμαι, με χτύπησαν πολύ (...) όλοι φορούσαν μαύρες μπλούζες. Δεν συγκράτησα χαρακτηριστικά, κοιμόμουν, ήταν σκοτάδι. Αυτός που μπορεί να ξέρει πώς ήταν, είναι ο Αχμεντ (σ.σ. ο αλιεργάτης από την οικογένεια που τον φιλοξενούσε) τους είδε όταν έσπασαν την πόρτα. (...) Θα σας σκοτώσουμε απόψε, είχαν πει στον Αχμεντ.

(...) Είχα πληγές και χτυπήματα σε όλο το σώμα, έκανα ράμματα. Εχασα τις αισθήσεις μου, δεν ήξερα αν ήταν βράδυ ή πρωί, στο νοσοκομείο απέκτησα πάλι συνείδηση. Περίπου 17-18 ημέρες έμεινα στο νοσοκομείο (...) σχεδόν 33 ημέρες έτρωγα με καλαμάκι, τα κόκαλα στο πρόσωπό μου ήταν σπασμένα. Είχα πόνους στην κοιλιά μια εβδομάδα ολόκληρη και έξι - επτά μήνες υπέφερα. Μετά από αυτό έχω προβλήματα με την υγεία μου, δεν μπορώ να δουλέψω κανονικά. Μια μέρα δουλεύω, τρεις μέρες κάθομαι».

Ο μάρτυρας είπε ότι ήρθε στην Ελλάδα πριν 5 χρόνια χωρίς την οικογένειά του, που ζει στην Αλεξάνδρεια, για να δουλέψει και να μπορέσει να ταΐσει τα παιδιά του.

Κατήγγειλε στο δικαστήριο ότι μετά τη δολοφονική επίθεση και ενώ ήταν στο νοσοκομείο, έγινε προσπάθεια εξαγοράς του (πρόταση προς το φίλο του, Αχμέντ) για να μην «προχωρήσει» η υπόθεση.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι συνήγοροι των χρυσαυγιτών προσπάθησαν λίγο έως πολύ να δείξουν ότι η δολοφονική επίθεση του τάγματος εφόδου ήταν περίπου ανώδυνα χτυπηματάκια... Ενώ ενδεικτικές του χαρακτήρα της ναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης και της στάσης της απέναντι στους μετανάστες ήταν οι ερωτήσεις τύπου «γιατί μένεις στην Ελλάδα αφού δεν βγάζεις χρήματα», «γιατί δεν πας σε μια άλλη χώρα της ΕΕ» κ.τ.λ.

Να επισημανθεί ότι η πρόεδρος ήταν ιδιαίτερα αυστηρή με συνηγόρους υπεράσπισης των χρυσαυγιτών, καθώς εκτίμησε ότι μιλούσαν και γελούσαν κατά τρόπο ανάρμοστο κατά την κατάθεση του μάρτυρα. Το δικαστήριο, τέλος, διέταξε την αυτοπρόσωπη παρουσία στο εδώλιο των 5 κατηγορουμένων που σχετίζονται με την υπόθεση των αλιεργατών, οι οποίοι δεν βρίσκονταν στο δικαστήριο.