Κατατέθηκε τον περασμένο Ιούνη στο Γιούρογκρουπ και αποτελεί το «άτυπο διαπραγματευτικό πλαίσιο» των «θεσμών»
Eurokinissi |
Αυτό προκύπτει από την τριμηνιαία Εκθεση του Γραφείου του Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, που δόθηκε στη δημοσιότητα και αφορά στην τήρηση των δημοσιονομικών στόχων της ελληνικής οικονομίας, όπως τίθενται από τον κρατικό προϋπολογισμό και τα Μεσοπρόθεσμα Δημοσιονομικά Πλαίσια Στρατηγικής.
Ανάμεσα σε άλλα, η έκθεση καταγράφει το «άτυπο διαπραγματευτικό πλαίσιο των θεσμών για τη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας», με την επισήμανση ότι αυτό το κείμενο κατατέθηκε στο Γιούρογκρουπ τον περασμένο Ιούνη (Background Note, Select Labor Market reforms in Greece: Rationale and Future Considerations, Ιούνιος 2016) και περιλαμβάνει τις βασικές θέσεις των «θεσμών» για τη μεταρρύθμιση στα Εργασιακά.
Η έκθεση των «θεσμών», μετά την πρώτη αξιολόγηση για τη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας, αναφέρεται στα εξής ζητήματα:
Γίνεται φανερό ότι οι «θεσμοί» είναι υπέρ της υπερίσχυσης των επιχειρησιακών συμβάσεων σε βάρος των κλαδικών και μάλιστα με το επιχείρημα της παραπέρα μείωσης του λεγόμενου «κόστους εργασίας». Οσο για το πρόσχημα ότι αυτό πρέπει να γίνεται για να μην προσφεύγουν σε απολύσεις, ο ισχυρισμός καταρρίπτεται, αφού στη συνέχεια ζητάνε και αύξηση του ποσοστού των ομαδικών απολύσεων!
Αν και τυπικά οι «θεσμοί» τάσσονται υπέρ της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής στον ΟΜΕΔ από τα συνδικάτα, η δυνατότητα αυτή υποσκάπτεται και λειτουργεί υπέρ των επιχειρήσεων και όχι των εργαζομένων, αφού συνολικά ο ρόλος της Διαιτησίας τίθενται σε αυστηρά όρια και σε κάθε περίπτωση παίρνοντας υπόψη την οικονομική κατάσταση της κάθε επιχείρησης, όπως βέβαια και του κλάδου. Αποκαλυπτικές ως προς αυτό είναι οι αποφάσεις που έχει πάρει έως τώρα ο ΟΜΕΔ για ορισμένες κλαδικές συμβάσεις που έφτασαν στη Διαιτησία.
Οι «θεσμοί», και όχι μόνο το ΔΝΤ, επιμένουν στη θέση όχι μόνο να αποφασίζει το κράτος για τον καθορισμό του κατώτερου μισθού, όπως προβλέπει σήμερα η νομοθεσία, αλλά και ότι αυτός θα καθορίζεται λαμβάνοντας υπόψη την ανταγωνιστικότητα. Μάλιστα, θεωρούν ότι αυτός ο μισθός δεν θα περιλαμβάνει την προϋπηρεσία του κάθε εργαζόμενου (τριετίες, επιδόματα), όπως επίσης προβλέπεται από τον ισχύοντα νόμο.
Οι «θεσμοί», εκφράζουν τις απαιτήσεις των βιομηχάνων για διπλασιασμό του ποσοστού των ομαδικών απολύσεων στις μεγάλες επιχειρήσεις (άνω των 150 εργαζομένων) από το 5% στο 10%, αλλά και την κατάργηση κάθε περιορισμού, υπονοώντας προφανώς και το ζήτημα της διοικητικής έγκρισης για απολύσεις πέραν των νομοθετημένων ορίων, για το οποίο ήδη η κυβέρνηση έχει δηλώσει ότι θα συμμορφωθεί στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Μάλιστα, η συγκεκριμένη μεθόδευση συνοδεύεται από το επιχείρημα ότι με την παραπέρα απελευθέρωση των απολύσεων θα προστατευθούν οι θέσεις εργασίας (!), αφού μια επιχείρηση θα αναδιαρθρώνεται αντί να οδηγηθεί σε κλείσιμο και άρα σε απόλυση όλου του προσωπικού. Πρόκειται για επιχείρημα που καταρρίπτεται από την ίδια την πείρα των εργαζομένων στις επιχειρήσεις που έκλεισαν κάτω από το βάρος του ανταγωνισμού, έχοντας δοκιμάσει προηγουμένως στις πλάτες τους όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο με το οποίο το κράτος εφοδίασε τους εργοδότες.
Και εδώ οι «θεσμοί» επανέρχονται στις βασικές θέσεις του μνημονίου και ζητάνε μεγάλες ανατροπές ενάντια στη συνδικαλιστική δράση, αλλά και στη δομή του συνδικαλιστικού κινήματος. Οσο για την ηλεκτρονική καταγραφή των μελών των συνδικάτων, πέρα από πρακτικές φακελώματος, παραπέμπει και σε προετοιμασία για αλλαγή του νόμου για την απεργία, όπου θα απαιτείται πλέον η απόλυτη πλειοψηφία των εργαζομένων για την κήρυξή της.
Οι «θεσμοί», το κουαρτέτο, με πρόσχημα την ανεργία, βάζουν και θέμα διευθέτησης του χρόνου εργασίας και την επέκταση των λεγόμενων «ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης», δηλαδή των κάθε είδους προγραμμάτων που διευρύνουν την ευελιξία και ενισχύουν τις επιχειρήσεις σε βάρος της προστασίας των ανέργων.