Δεν πέρασε απαρατήρητη τις προηγούμενες μέρες η κόντρα ανάμεσα στη γερμανική κυβέρνηση και στους «πέντε σοφούς» (συμβουλευτικό όργανο της κυβέρνησης), με αφορμή την παράδοση της ετήσιας έκθεσής τους για τη γερμανική οικονομία. Σ' αυτήν, παροτρύνουν την κυβέρνηση να μην επαφίεται στη δυναμική προηγούμενων μεταρρυθμίσεων, όπως η «Ατζέντα 2010» του καγκελαρίου Σρέντερ, αλλά να προωθήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να διασφαλιστεί η αναπτυξιακή προοπτική της οικονομίας. Ποιες είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις; Αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 71 χρόνια από το 2080 και μετά, ενίσχυση των επαγγελματικών Ταμείων και της ιδιωτικής Ασφάλισης γήρατος, μεγαλύτερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, και τα όποια πλεονάσματα του προϋπολογισμού να διατεθούν για την απομείωση του χρέους και όχι για δημόσιες δαπάνες. Η κυβέρνηση απαντά ότι «εφαρμόζει συνεχώς μεταρρυθμίσεις (...) η κατάσταση της γερμανικής οικονομίας είναι καλή, όμως το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι θα σταματήσουμε τις προσπάθειες για περαιτέρω βελτίωση». Το «ρεζουμέ» είναι το εξής: Η αντεργατική «Ατζέντα 2010» συνέβαλε στις προϋποθέσεις ανάπτυξης της γερμανικής οικονομίας, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Τώρα που η οικονομία πάει καλύτερα, χρειάζονται νέα αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα για να διατηρηθεί σ' αυτά τα επίπεδα και να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητά της. Δηλαδή, σε ανάπτυξη και κρίση, ο λαός πληρώνει το μάρμαρο...