Στο διεθνές Σεμινάριο που διοργανώθηκε με επιτυχία στην Αθήνα στις 10 Δεκέμβρη από την Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, που ανταποκρίθηκε στο σχετικό κάλεσμα της Ολομέλειας των Κομμάτων της «Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας», με τίτλο «Η ΕΕ και άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις - Στα 100 χρόνια από το έργο του Λένιν "Για το σύνθημα των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης" - Η πάλη των κομμουνιστών για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για το σοσιαλισμό», πήραν μέρος εκτός από το ΚΚΕ άλλα 19 κόμματα.

Μέτα τη δημοσίευση την Κυριακή 18/12 των τοποθετήσεων του ΚΚΕ (του χαιρετισμού του Δημήτρη Κουτσούμπα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και εκτενών αποσπασμάτων από την εισηγητική ομιλία του Κώστα Παπαδάκη, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτή του Κόμματος), συνεχίζουμε με τη δημοσίευση βασικών σημείων των παρεμβάσεων των άλλων κομμάτων και το κλείσιμο του Σεμιναρίου. Ολα τα κόμματα που πήραν το λόγο, ευχαρίστησαν το ΚΚΕ για τη διοργάνωση του Σεμιναρίου και κοινή συνισταμένη ήταν η διαχρονική αξία της λενινιστικής θέσης για τον προσωρινό και αντιδραστικό χαρακτήρα των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, ως ενώσεων του κεφαλαίου, τόσο των παλιότερων όσο και των νεότερων σε όλες τις ηπείρους.

Εκ μέρους του Κόμματος Εργασίας Αυστρίας, ο Γιώργος Κόλιας σημείωσε ανάμεσα σε άλλα αναφερόμενος στην ΕΕ: «Τα κόμματά μας πάντοτε επέμεναν στον αντιδραστικό χαρακτήρα της ΕΕ ως οργάνωσης του μονοπωλιακού κεφαλαίου στην Ευρώπη. Η εργατική τάξη και οι λαοί της Ευρώπης βιώνουν σήμερα πιο έντονα τις συνέπειες των πολιτικών που σχεδιάζονται και εφαρμόζονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ακόμα και η αναστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων, η ανάπτυξη στρατού στο εσωτερικό και η επιβολή της πλήρους ή μερικής "κατάστασης έκτακτης ανάγκης" είναι αυτή τη στιγμή πραγματικότητα σε μια σειρά ευρωπαϊκών χωρών. Αλλά και οι λαοί σε άλλες περιοχές του πλανήτη γίνονται μάρτυρες του ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της ΕΕ μέσα από τις πολιτικές, οικονομικές και στρατιωτικές επεμβάσεις της και πιο άμεσα μέσα από την παρουσία στρατών των ευρωπαϊκών χωρών. Ο αντιδραστικός ρόλος της ΕΕ στις ένοπλες συρράξεις στην Ουκρανία και τη Συρία διαλύει τις όποιες αυταπάτες καλλιεργούν διάφορες πολιτικές δυνάμεις περί ειρηνοποιού ρόλου της ΕΕ». Και πρόσθεσε αναφορικά με τις εξελίξεις στην Αυστρία μετά τις πρόσφατες προεδρικές εκλογές και την ισχυροποίηση του φασιστικού ρατσιστικού ρεύματος: «Το Κόμμα Εργασίας προσπαθεί να ξεσκεπάσει τον ψευδεπίγραφο "αντιφασισμό" της σοσιαλδημοκρατίας, να αποκαλύψει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα των πολιτικών τους και να καταδείξει την πραγματική αιτία των κοινωνικών προβλημάτων. Αναδεικνύει την αναγκαιότητα ενός ταξικού κινήματος από τα κάτω, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αντιδραστικές πολιτικές και δυνάμεις. Επιδιώκει να αντιμετωπίσει το ρατσισμό και εθνικισμό με την αλληλεγγύη και την ενότητα των εργατών ανεξαρτήτως προέλευσης».

Από το Νέο ΚΚ Βρετανίας, ο Αντι Μπρουκς, ΓΓ της ΚΕ, σημείωσε: «Η ανάπτυξη της ΕΕ ήταν μια επιλογή του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και του δυτικοευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου. Εφαρμόζει νεοφιλελεύθερα μέτρα προς όφελος των μονοπωλίων και τη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Δεν μπορεί να εκφράσει ένα γνήσιο αντίβαρο στις ΗΠΑ προς όφελος των λαών. Με τη Συνθήκη της Λισαβόνας έγιναν νέα βήματα για την εδραίωση της ΕΕ ως ιμπεριαλιστικής, οικονομικής, πολιτικής και στρατιωτικής συμμαχίας που βρίσκεται απέναντι από τα συμφέροντα των εργαζομένων και των λαών». Αναφέρθηκε ταυτόχρονα στην ΕΕ ως ένα «αντιδημοκρατικό υπερ-κράτος, που χρηματοδοτείται από την εργατική τάξη με περισσότερους έμμεσους φόρους, χαμένες δουλειές, χαμένα δικαιώματα, που δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί παρά μόνο να καταργηθεί».

Από το Ενοποιημένο ΚΚ Γεωργίας, η Ζόγια Μπεσασβίλι, μέλος της ΚΕ, ανέφερε μεταξύ άλλων για τη σημερινή εποχή, 100 χρόνια μετά το έργο του Λένιν: «Παρά τις βαθιές αλλαγές στην κοινωνικοταξική διάρθρωση της κοινωνίας, παρότι δεν είναι στην ίδια μορφή, η ταξική προσέγγιση παραμένει μοναδική ορθή μέθοδος γνώσης των βαθύτερων κοινωνικών διαδικασιών». Σε σχέση με την ΕΕ, τόνισε: «Η σύγχρονη κρίση της ΕΕ επιβεβαιώνει ότι η διακρατική μονοπωλιακή συμφωνία με κανέναν τρόπο δεν εξαλείφει τις αντιθέσεις μέσα στην ένωση, αλλά αποτελεί μόνο εκδήλωση των αντιθέσεων μεταξύ του ολοένα αυξανόμενου κοινωνικού χαρακτήρα της παραγωγής και ιδιωτικού - μονοπωλιακού χαρακτήρα της ιδιοποίησης των αποτελεσμάτων της».

Από την πλευρά του ΚΚ Εργαζομένων Λευκορωσίας, ο Α' Γραμματέας Λεονίτ Σκολνικόφ σημείωσε ανάμεσα σε άλλα: «Επικεφαλής του σύγχρονου ιμπεριαλισμού τέθηκαν τα παγκόσμια μονοπώλια του χρηματιστικού κεφαλαίου, κυριάρχησε η ιδιαίτερα ληστρική παγκόσμια χρηματιστική ολιγαρχία, που εξοπλίστηκε ανοιχτά με το φασισμό, με τη μορφή του ναζισμού και του θρησκευτικού εξτρεμισμού. Η χρηματιστική ολιγαρχία προσπαθεί να σταματήσει το πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, που ξεκίνησε με τον μεγάλο Οκτώβρη, και να κατακτήσει την απόλυτη παγκόσμια κυριαρχία». Πρόσθεσε ότι «συνεχίζει να δρα ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού, που γεννά αναπόφευκτα οξείες αντιθέσεις συμφερόντων στο εσωτερικό του» και έδωσε έμφαση στη «βασική αντίθεση», όπως είπε, «ανάμεσα στην παγκόσμια χρηματιστική ολιγαρχία και το παγκόσμιο κοινωνικό απελευθερωτικό κίνημα», για να καταλήξει ότι «καθήκον των κομμουνιστών είναι να εξοπλίσουν ιδεολογικά και να οργανώσουν το παγκόσμιο προλεταριάτο και όλες τις αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις για την παγκόσμια εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού, ακόμα περισσότερο επειδή τα παγκόσμια μονοπώλια είναι έτοιμα για το πέρασμα στα χέρια της εργαζόμενης ανθρωπότητας».

Από το Ουγγρικό Εργατικό Κόμμα, η Μαρίνα Πιλάεβα, μέλος της ΚΕ, σημείωσε χαρακτηριστικά: «Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να λύσει την τωρινή του κρίση. Προσπαθεί να καταφύγει στην πολεμική μέθοδο. Πρέπει να λέμε στους λαούς της Ευρώπης ότι η εγκατάσταση νέων οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ στην Ανατολική Ευρώπη, η ιδέα του κοινού ευρωπαϊκού στρατού και η δημιουργία ειδικών ευρωπαϊκών Ενόπλων Δυνάμεων έχουν μόνο ένα στόχο - την ενίσχυση των θέσεων του καπιταλισμού στην Ευρώπη». Και παρακάτω: «Είμαστε πεισμένοι ότι το κομμουνιστικό κίνημα πρέπει να είναι έτοιμο για εκείνη τη στιγμή, που οι ταξικές συγκρούσεις θα δυναμώσουν και η πάλη εναντίον του καπιταλισμού θα μετατραπεί σε ανοιχτό ταξικό πόλεμο. Πρέπει να είμαστε σύμφωνοι στο κύριο ζήτημα: στόχος μας δεν είναι να ελέγξουμε τον καπιταλισμό. Στόχος δεν είναι να σώσουμε τον καπιταλισμό, αλλά να τον ανατρέψουμε. Γι' αυτό είμαστε κομμουνιστές».

Από το Κόμμα Εργατών Ιρλανδίας, ο Ούλταν Γκίλεν, μέλος της ΚΕ, ανέφερε ανάμεσα σε άλλα: «Ζούμε σε μια επικίνδυνη περίοδο, όπου οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί. Οσο η Ρωσία επιχειρεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των δικών της μονοπωλίων, βλέπουμε ότι πυκνώνουν τα τύμπανα του πολέμου και μέσα στην ΕΕ και στη Μεγάλη Βρετανία. Η στήριξη της ΕΕ στην κυβέρνηση του Κιέβου, όπου στους κατασταλτικούς μηχανισμούς έχουν ξεχωριστή θέση φασιστικά στοιχεία, που υμνούν τους συνεργάτες των ναζί, είναι ένα στοιχείο αυτής της όξυνσης. Οι πιέσεις για να αυξηθεί η ΝΑΤΟική δράση στη Συρία και η προώθηση μεγαλύτερων στρατιωτικών του δυνάμεων στη Βαλτική, η αύξηση της στρατιωτικοποίησης της ΕΕ είναι άλλες ακόμα ενδείξεις. Ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας της ΕΕ γίνεται ακόμα πιο εμφανής».

Από το ΚΚ Ιταλίας, ο Αλμπέρτο Λομπάρντο, μέλος της ΚΕ, υπογράμμισε ανάμεσα σε άλλα πόσο λανθασμένο είναι το σύνθημα ότι η Ιταλία ή άλλες χώρες είναι «αποικίες» των ΗΠΑ ή της Γερμανίας. Σημείωσε: «Είναι λάθος από οικονομική άποψη, γιατί αυτό δεν συνάδει με τον πραγματικό ρόλο που έχουν αυτές οι χώρες, οι αστικές τους τάξεις, είναι λάθος από την ταξική προοπτική, γιατί τείνει να ξεχωρίσει τις εθνικές αστικές τάξεις από την ευθύνη τους στην επιδείνωση της ζωής των λαϊκών στρωμάτων. Τέτοια συνθήματα σπέρνουν σύγχυση στην εργατική τάξη και την σπρώχνουν κάτω από ξένες σημαίες». Αναφερόμενος στην εμπειρία του ευρωκομμουνισμού που εφάρμοσαν τα ΚΚ σε Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, σημείωσε ότι «οδήγησε στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και τη στήριξη της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης στην ΕΕ, στη σταδιακή απόρριψη του Μαρξισμού - Λενινισμού».

Από το Σοσιαλιστικό Κίνημα Καζακστάν, ο συμπρόεδρος της ΚΕ Ανούρ Κουρμάνοφ ανέδειξε κυρίως το ρόλο των διακρατικών καπιταλιστικών ενώσεων που συγκροτεί η Ρωσία. Σημείωσε: «Οι κομμουνιστές δεν πρέπει να έχουν, πόσο μάλλον να καλλιεργούν, αυταπάτες σχετικά με αυτές τις ενώσεις. Η Τελωνειακή Ενωση και η Ευρασιατική Οικονομική Ενωση αποτελούν τυπικές μορφές εμποροβιομηχανικού μπλοκ των καπιταλιστών, που κατευθύνεται στην ενοποίηση της εμπορικής, κοινωνικής και εργασιακής νομοθεσίας, που συνολικά είναι προσανατολισμένες εναντίον των συμφερόντων των εργαζομένων. Η είσοδος, για παράδειγμα, του Καζακστάν στην ΤΕ οδήγησε σε μείωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, σε άνοδο των δασμών, σε ακρίβεια, σε μείωση της παραγωγής, σε ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση της εγχώριας οικονομίας.

Η κυβέρνηση της ίδιας της Ρωσίας και του Καζακστάν ακολουθούν την ίδια πολιτική σκληρών νεοφιλελεύθερων αγοραίων μεταρρυθμίσεων, που συνοδεύεται από ιδιωτικοποιήσεις, καταστροφή του κοινωνικού συστήματος Πρόνοιας, συνεχή μείωση όλων των δαπανών του προϋπολογισμού, εμπορευματοποίηση της Παιδείας και της Υγείας. Από αυτή την ένωση κερδίζουν μόνο οι μεγάλοι παίκτες των εξορυκτικών κλάδων, οι κρατικο-μονοπωλιακοί γίγαντες τύπου "Γκάζπρομ" ή "ΚαζΜουναϊΓκάζ", που, με την ευκαιρία, απέκτησε μερίδιο στην πρώτη εταιρεία».

Από το ΚΚ Μεξικού, ο Πάβελ Μπλάνκο Καμπρέρα, Α' Γραμματέας της ΚΕ, αναφέρθηκε στις πολλές διακρατικές ενώσεις που υπάρχουν στη Λατινική Αμερική, σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Δεν είναι η ολοκλήρωση, η ένωση κρατών, αυτή καθαυτή που καθορίζει το θετικό χαρακτήρα, μια θετική προοπτική, έναν παράγοντα προόδου, αλλά ο οικονομικός χαρακτήρας που αυτή έχει, ο ταξικός της χαρακτήρας. Αυτό είναι το καθοριστικό που κάνει ακόμα πιο επίκαιρη την ανάλυση του Λένιν. Υπάρχουν διαδικασίες ολοκλήρωσης που δημιουργούν μεγάλη σύγχυση και γίνονται σημαία για διάφορες και λαϊκές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων και μερικών ΚΚ. Ετσι συμβαίνει στη Λατινική Αμερική και δεν αναφερόμαστε στις Συμφωνίες Ελεύθερου Εμπορίου της Βόρειας Αμερικής ή των ΗΠΑ με κάποια κράτη της Κεντρικής Αμερικής, ή άλλες που ανοιχτά είναι υπέρ των μονοπωλίων, αλλά σε αυτές που εμφανίζονται στο όνομα των λαών σε αντίθεση με τις ΗΠΑ. Ετσι σηκώνονται λάθος σημαίες, που οδηγούμαστε σε λάθη και σε παρανοήσεις. Στο όνομα της πολυπολικότητας και ενάντια στη μονοπολικότητα δημιουργούνται διακρατικές ενώσεις όπως η Κοινή Αγορά του Νότου (Mercosur), η Ενωση Λατινοαμερικανικών και Κρατών της Καραϊβικής (CELAC), στο όνομα του Μπολιβαριανισμού και ενός υποτίθεται αντιιμπεριαλισμού που δεν στοχεύει τον καπιταλισμό, τα μονοπώλια, αλλά είναι ενάντια στην κυριαρχία των ΗΠΑ, αφήνοντας απ' έξω άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, δημιουργούνται διακρατικές ενώσεις όπως η ALBA (Μπολιβαριανή Εναλλακτική για την Αμερική), που αν αναλυθούν αντικειμενικά, έχουν καπιταλιστική βάση και λειτουργούν προς το συμφέρον των χωρών που εμπλέκονται».

Στην παρέμβασή του, ο Κεμάλ Οκουγιάν, Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚ Τουρκίας, σημείωσε χαρακτηριστικά ότι και από την εμπειρία των νέων καπιταλιστικών ενώσεων και συνεργασιών που δημιουργούνται, αποδεικνύεται ότι στον καπιταλισμό δεν υπάρχουν φιλίες παρά μόνο συμφέροντα. Αναφέρθηκε στην προσέγγιση Τουρκίας - Ρωσίας, όπου κυριαρχούν ο ανταγωνισμός και η συνεργασία, ενώ πριν από 7 μήνες οι σχέσεις ήταν πολύ άσχημες και τόνισε ότι ενδοαστικές αντιθέσεις υπάρχουν και σε κάθε χώρα, ενώ οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις συνδέονται και με εσωτερικές. Υπογράμμισε ότι «δεν μπορούμε να λέμε ότι παλεύουμε ενάντια στην αστική τάξη της χώρας, αλλά στηρίζουμε ιμπεριαλιστικές ενώσεις ή επιλέγουμε ιμπεριαλιστή».

Με τις παρεμβάσεις τους, επίσης, μετέφεραν τις εμπειρίες τους από τις χώρες τους στην πάλη με τον οπορτουνισμό και οι εκπρόσωποι από το ΚΚ στη Δανία, ΚΚ Νορβηγίας, Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας, Νέο Κομμουνιστικό Κόμμα Γιουγκοσλαβίας, ΚΚ Λαών της Ισπανίας, ΚΚ Σουηδίας, Σοσιαλιστικό Λαϊκό Μέτωπο Λιθουανίας, Ενωση Κομμουνιστών Ουκρανίας.

Στο κλείσιμο του Σεμιναρίου, ο Γ. Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αφού ευχαρίστησε όλα τα κόμματα για την παρουσία τους και τη συμβολή τους, υπογράμμισε ανάμεσα σε άλλα:

«Κάναμε προσπάθεια να ξεκαθαριστεί καλύτερα ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι απλά μια αντιδραστική, επικίνδυνη εξωτερική πολιτική, αλλά είναι ο καπιταλισμός την εποχή των μονοπωλίων, των μεγάλων μετοχικών εταιρειών που κυριαρχούν στην οικονομία.

Αυτή η θέση επιβάλλεται να κερδίζει έδαφος και να αποτελέσει σημαντικό στοιχείο της διαπάλης με τον οπορτουνισμό, που εκτός των άλλων διαχωρίζει την αντιιμπεριαλιστική από την αντικαπιταλιστική πάλη και την υποβαθμίζει σε πάλη ενάντια σε ορισμένες πλευρές της επιθετικής πολιτικής των ΗΠΑ ή ορισμένων ισχυρών κρατών της ΕΕ, ακυρώνοντας τον ανατρεπτικό της χαρακτήρα.

Επίσης, προσπαθήσαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν περιορίζεται σε ένα μικρό αριθμό ισχυρών καπιταλιστικών κρατών που καταπιέζουν και εκμεταλλεύονται όλα τα άλλα. Ο ιμπεριαλισμός, ο καπιταλισμός στο ανώτατο στάδιό του, είναι σύστημα στο οποίο συμμετέχει κάθε καπιταλιστικό κράτος στο οποίο έχουν γεννηθεί και αναπτυχθεί τα μονοπώλια και βεβαίως αυτό συμβαίνει στις μέρες μας σε όλη την υδρόγειο.

Βεβαίως, όλα τα κράτη δεν διαθέτουν την ίδια δύναμη, η ανισόμετρη ανάπτυξη την οποία χαρακτηρίζει ο Λένιν ως απόλυτο νόμο του καπιταλισμού, διαμορφώνει ανισότιμες σχέσεις και κάθε καπιταλιστικό κράτος συμμετέχει στο ιμπεριαλιστικό σύστημα ανάλογα με την οικονομική, πολιτική και στρατιωτική του δύναμη.

Χρειάζεται μεγάλη προσοχή, γιατί για πολλά χρόνια μέσα στο κομμουνιστικό κίνημα επικρατεί η θέση που ταυτίζει τον ιμπεριαλισμό με τα ισχυρά κράτη που βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας και υποτιμά το ρόλο που εκπληρώνουν τα άλλα κράτη που έχουν υποδεέστερη θέση στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, υποτιμά το ρόλο των αστικών τάξεων, που ανεξάρτητα αν κυριαρχούν σε μια ισχυρή ή λιγότερο ισχυρή χώρα, είναι δύναμη της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.

Πυρήνας του ιμπεριαλισμού είναι τα μονοπώλια, τα οποία έχουν στα χέρια τους την εξουσία στα καπιταλιστικά κράτη και αξιοποιούν την εθνοκρατική βάση, τις υποδομές, τη στήριξη των αστικών κυβερνήσεων, τις αναπτυξιακές, φορολογικές πολιτικές, τις πολιτικές κατάργησης των εργασιακών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων, που είναι μέσα έντασης της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και στήριξης των μονοπωλίων σε κάθε χώρα, για να διεκδικούν τα μονοπώλια περισσότερα κέρδη και καλύτερη θέση στην ευρωπαϊκή, στη διεθνή καπιταλιστική αγορά.

Ο ιμπεριαλισμός αναπτύσσεται στις μέρες μας. Ενισχύεται η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση κεφαλαίου, η εξαγωγή κεφαλαίων, ενισχύεται η σύμφυση βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου και το χρηματιστικό κεφάλαιο, αλλά αυτό δεν οδηγεί σε συμπέρασμα που παρουσιάζει ως κέντρο των εξελίξεων μια αόριστη Παγκόσμια Χρηματιστική Ολιγαρχία. Χρειάζεται προσοχή γιατί αν δεν αναλύουμε το μονοπωλιακό καπιταλισμό στη χώρα μας και δεν δούμε σε σωστή βάση τη διεθνοποίηση του κεφαλαίου, θα κυνηγούμε ένα φάντασμα.

Και κυνηγώντας το φάντασμα δεν θα μπορούμε να παλεύουμε ενάντια στα μονοπώλια για την ανατροπή της εξουσίας τους στη χώρα μας, δεν θα προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε εργατικές - λαϊκές δυνάμεις για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Τα οικονομικά, κοινωνικά φαινόμενα είναι σύνθετα και απαιτούν σοβαρή μελέτη και πολύ αυστηρή ταξική ανάλυση για να αποφύγουμε λάθη, πολύ περισσότερο λάθη καθοριστικής σημασίας, όπως αυτό που παρουσιάζει ως βασική αντίθεση την αντίθεση ανάμεσα στην Παγκόσμια Χρηματιστική Ολιγαρχία και το Παγκόσμιο Κοινωνικό και Εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα, όλη την ανθρωπότητα.

Το περιεχόμενο είναι χαώδες και δεν αντανακλά την πάλη που διεξάγεται ασταμάτητα ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη σε κάθε χώρα και διεθνώς και επιτρέψτε μας να υποστηρίξουμε ότι αν περάσει μια τέτοια θέση στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος, αυτό θα έχει βαριές συνέπειες και θα ενισχυθεί η ιδεολογική σύγχυση.

Η βασική αντίθεση που διαπερνά το καπιταλιστικό σύστημα είναι η αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και τη μισθωτή εργασία, η οποία έχει τη βάση της σε κάθε χώρα που σημαδεύεται από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Η αντίθεση αυτή είναι καθοριστικής σημασίας και μας ενδιαφέρει πολύ γιατί η στρατηγική μας, η στρατηγική των επαναστατικών Κομμουνιστικών Κομμάτων επιβάλλεται να κατευθύνεται στην επίλυση, στην εξάλειψη αυτής της αντίθεσης και αυτό απαιτεί ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Οσο δυναμώνουν τα ΚΚ στη χώρα που παλεύουν, όσο αναπτύσσεται η ταξική πάλη, τόσο θα μπορούμε να συντονίζουμε τον αγώνα μας σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

Πρέπει, επίσης, να έχουμε στη σκέψη μας ότι επειδή τα καπιταλιστικά κράτη αναπτύσσονται ανισόμετρα, ωριμάζουν σε διαφορετικό χρόνο οι προϋποθέσεις εκδήλωσης επαναστατικής κατάστασης και σοσιαλιστικής επανάστασης και έτσι η θεωρία της αυτόματης εκδήλωσης της επανάστασης σε παγκόσμια κλίμακα δεν έχει πραγματική βάση.

Στην πράξη έχει αποδειχτεί ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι διακρατική ένωση του κεφαλαίου και όχι ένας υπερεθνικός μηχανισμός και αυτό σήμερα έχει μεγάλη σημασία, γιατί στη βάση του διακρατικού χαρακτήρα της ΕΕ εκδηλώνονται οι έντονες αντιθέσεις ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη για λογαριασμό των δικών τους μονοπωλίων τόσο στην Ευρωζώνη, όσο και γενικότερα στην ΕΕ.

Αντιθέσεις που αφορούν το μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης ή της καπιταλιστικής ανάπτυξης, το χρέος, την Ενέργεια, τις σχέσεις με τη Ρωσία, τις σχέσεις με τις ΗΠΑ και τη Διατλαντική Συμφωνία Ανάπτυξης και Εμπορίου, ή τη συμφωνία ΕΕ - Καναδά, τη γνωστή CETA, κ.ά. αντιθέσεις που έφτασαν μέχρι το δημοψήφισμα στη Βρετανία και το Brexit.

Επειδή οι δυνάμεις του οπορτουνισμού και της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη, όπως είναι το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, θολώνουν τα νερά, πρέπει να ξεκαθαριστεί καλά ότι η ΕΕ δεν χάλασε στις μέρες μας, αλλά από τη μέρα που γεννήθηκε είναι μια αντιδραστική συμμαχία των αστικών τάξεων της καπιταλιστικής Ευρώπης, με στόχο την εκμετάλλευση των εργαζομένων των κρατών - μελών, αλλά και την εκμετάλλευση των εργαζομένων άλλων κρατών στο πλαίσιο του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού.

Σήμερα, κάθε πολιτική απόφαση και κάθε μέτρο που παίρνει η ΕΕ είναι ακόμα πιο επιθετικά για λογαριασμό των μονοπωλίων, για να ξεπεραστούν οι δυσκολίες της καπιταλιστικής διαχείρισης σε βάρος των λαών.

Η ανατροπή εργασιακών δικαιωμάτων, η επέκταση των πιο εκμεταλλευτικών μορφών μερικής και προσωρινής απασχόλησης, η κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων και η αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, η υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων και η εμπορευματοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών συμβαδίζουν με τον αντικομμουνισμό, τη συκοφαντία ενάντια στις κατακτήσεις του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, συμβαδίζουν με την ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ΕΕ μαζί με το ΝΑΤΟ στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και πολέμους, σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία, την Κίνα και άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη ή συμμαχίες.

Ολοι κατανοούμε πόσο αποπροσανατολιστικές είναι οι θέσεις που προσπαθούν να παρουσιάσουν ως φιλολαϊκό στόχο την έξοδο από το ευρώ και την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος ή την έξοδο από την ΕΕ με τη διατήρηση της εξουσίας, της δικτατορίας του κεφαλαίου, την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την ανάπτυξη με κριτήριο το κέρδος.

Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε αναγκαίο να συνεχιστεί η συζήτηση και να γίνει κτήμα του κομμουνιστικού κινήματος ότι η αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ ή τις άλλες καπιταλιστικές συμμαχίες, για να υπηρετήσει τα λαϊκά συμφέροντα, απαιτεί εργατική εξουσία, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό, απαιτεί το σοσιαλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Το βήμα που έγινε σήμερα με τη συμμετοχή ΚΚ της "Ευρωπαϊκής Κομμουνιστικής Πρωτοβουλίας" και της "Διεθνούς Κομμουνιστικής Επιθεώρησης" είναι σημαντικό και έχει τη δική του συμβολή στην πάλη για την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος. Κι αυτό το βήμα γίνεται λίγους μήνες μετά από την παρουσία της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ στις εκδηλώσεις ενάντια στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Βαρσοβία.

Εχουμε συναίσθηση των μεγάλων δυσκολιών που έχει προκαλέσει η αντεπανάσταση και η χρόνια διαβρωτική δουλειά του οπορτουνισμού στο κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα και για το λόγο αυτό εκτιμούμε πολύ τις προσπάθειες που κάνουν η "Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Πρωτοβουλία" και η "Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση".

Πραγματικά, με μεγάλο κόπο ανοίγουν, συζητούν και προσπαθούν να αναλύσουν πολύ σημαντικά ιδεολογικά - πολιτικά προβλήματα που βασανίζουν το κομμουνιστικό κίνημα και σε αυτό πρέπει να επιμείνουμε.

Να επιμείνουμε να δυναμώσουν τα ΚΚ που πιστεύουν στην ταξική πάλη, στη σοσιαλιστική επανάσταση και προοπτική, να κατακτηθούν πολύ ισχυροί δεσμοί με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα και να μετρηθούν σπουδαία αποτελέσματα στην κατάκτηση ενιαίας επαναστατικής στρατηγικής.

Σε μια τέτοια πορεία θα δυναμώνει η πάλη των κομμουνιστών για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα, θα δυναμώνει το εργατικό κίνημα και θα παλεύει σε ταξική κατεύθυνση, θα δυναμώνει η συμμαχία της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα, ώστε να επιταχυνθεί η συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή του καπιταλισμού, για το σοσιαλισμό.

Τιμώντας τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, δεν θα μείνουμε μόνο στην ανάδειξη της αναμφισβήτητης ιστορικής προσφοράς του σοσιαλισμού για το συμφέρον των λαών, αλλά είναι ανάγκη να καταβάλουμε μεγάλες προσπάθειες και να μετρήσουμε βήματα στην ιδεολογικοπολιτική διαπάλη με τον οπορτουνισμό, να έχουμε αποτελέσματα στην επεξεργασία και ενίσχυση της επαναστατικής στρατηγικής».