Οι νέες εξαγγελίες και σχεδιασμοί της κυβέρνησης για την «ποιότητα κι αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες» δεν μπορούν να κρύψουν τη σκληρή πραγματικότητα των ταξικών φραγμών, την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, το αβάσταχτο οικονομικό και ψυχικό κόστος που δημιουργεί στις εργατικές και λαϊκές οικογένειες η αντιεκπαιδευτική πολιτική.

Η «κοσμογονία» των νέων τεχνολογιών και η γενίκευση της χρήσης των Η/Υ στην εκπαίδευση δεν πρόκειται να την απαλλάξουν από τη μιζέρια της, όπως δεν την απάλλαξαν μέχρι τώρα οι επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες για τις σχολικές αίθουσες και βιβλιοθήκες, τα «νέα» βιβλία και αναλυτικά προγράμματα, οι «καινοτόμες» πιλοτικές ενέργειες. Οι Η/Υ εισάγονται όχι όπως θα έπρεπε, με κριτήρια παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά, αλλά με τους όρους και τους στόχους της αγοράς, για την αύξηση των πωλήσεων και των κερδών των μονοπωλιακών συγκροτημάτων και την αμεσότερη παρέμβασή τους στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Γι' αυτό η χρήση των Η/Υ δεν αλλάζει σε τίποτα το βασικό περιεχόμενο των μαθημάτων, καταντά εκγύμναση δεξιοτήτων και ιδεολογική προετοιμασία για την περιβόητη «διά βίου κατάρτιση κι απασχολησιμότητα». Η μυθοποίηση των νέων τεχνολογιών, που χαρακτηρίζει και τις κυβερνητικές εξαγγελίες, οδηγεί παράλληλα στην απαξίωση της παιδαγωγικής λειτουργίας του εκπαιδευτικού, στην παθητικοποίηση και μερική υποκατάστασή του, στη μετατροπή του σε «διαχειριστή της πρόσβασης στις γνώσεις».

Αλλωστε, η κυβέρνηση συστηματικά υπονομεύει την παιδαγωγική υπόσταση του εκπαιδευτικού, μέσα από την οικονομική κι επιστημονική του υποβάθμιση και την αυταρχική του αντιμετώπιση. Η διαρκής ανακοίνωση «νέων» διορισμών ακούγεται σαν πρόκληση σε όσους γνωρίζουν τα πραγματικά κενά της εκπαίδευσης, αυτά που σε έναν βαθμό καλύπτουν χιλιάδες αναπληρωτές και ωρομίσθιοι, σε καθεστώς μόνιμης, πλέον, ομηρίας.

Η κυβέρνηση, αξιολογώντας θετικά τη μέχρι τώρα πορεία της, συνεχίζει στην ίδια αντιδραστική κατεύθυνση και επιχειρεί ν' αξιολογήσει το κάθε σχολείο και τον εκπαιδευτικό, με τα μέτρα και σταθμά της «οικονομίας της αγοράς». Με το σχετικό νομοσχέδιο, οικοδομεί τη συγκεντρωτική και αυταρχική πυραμίδα, που με εργαλείο την αξιολόγηση θα υλοποιήσει την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών, την πλήρη υποταγή και χειραγώγησή τους. Παράλληλα, η αξιολόγηση γίνεται ο «δούρειος ίππος» για την παραπέρα ιδιωτικοποίηση της δημόσιας Εκπαίδευσης και την ταξική κατηγοριοποίηση των σχολείων, με τη διαφοροποίηση των προγραμμάτων, την αυτοχρηματοδότηση των σχολικών μονάδων και την ανταγωνιστική λειτουργία τους, πολιτική που προωθείται και στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

Οι εργαζόμενοι μπορούν καλύτερα σήμερα να συνειδητοποιήσουν την απόσταση που χωρίζει τις δικές τους σύγχρονες ανάγκες από την κυβερνητική πολιτική. Βασικές παράμετροι για την άνοδο του καθολικού μορφωτικού επιπέδου του λαού μας και τη σφαιρική ανάπτυξη της προσωπικότητας των νέων ανθρώπων είναι η κατάργηση της ιδιωτικής Εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες και η ολοκλήρωση της βασικής γενικής μόρφωσης πριν από οποιαδήποτε επαγγελματική ειδίκευση ή επιλογή. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η γενναία αύξηση των κρατικών δαπανών για την Παιδεία, η παροχή της βασικής γενικής εκπαίδευσης σε όλους τους νέους ως τα 18 τους χρόνια, μέσα από ενιαίο υποχρεωτικό δωρεάν και δημόσιο σχολείο, η παιδαγωγική εκπαίδευση και ετήσια περιοδική πανεπιστημιακή επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.

Με επίκεντρο αυτές τις κοινωνικές ανάγκες πρέπει να γίνει πράξη η πλατύτερη λαϊκή συμπαράταξη, που θα διεκδικεί την αναδιοργάνωση της Παιδείας από κοινού με την αναγκαία, νέα οργάνωση όλης της κοινωνίας, σε αντίθεση με την πολιτική και την εξουσία των μονοπωλίων.