Τραγουδώντας τη «Διεθνή», και δίνοντας υπόσχεση να δυναμώσουν τους αγώνες για να γίνουν πραγματικότητα τα ιδανικά του σοσιαλισμού, για τα οποία με αυταπάρνηση πάλεψε και ο ίδιος, σύντροφοι και συναγωνιστές, είπαν την Κυριακή το τελευταίο «αντίο» στον κομμουνιστή, αγωνιστή του αντιδικτατορικού αγώνα και πρόεδρο της ΕΔΥΕΘ, Μιχάλη Σπυριδάκη.

Εκατοντάδες συγγενείς, σύντροφοι, συναγωνιστές, φίλοι και γνωστοί έδωσαν το «παρών» στην πολιτική κηδεία που έγινε στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια στην ταφή του, στα νέα Κοιμητήρια. Στην κηδεία, παραβρέθηκαν, πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Θεοδόση Κωνσταντινίδη, μέλος του ΠΓ, αντιπροσωπεία της ΕΕΔΥΕ με επικεφαλής τον πρόεδρό της Σταύρο Τάσσο, καθώς και αντιπροσωπεία του ΣΦΕΑ.

Η αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του δημαρχείου Θεσσαλονίκης γέμισε ασφυκτικά από κόσμο, που με τον πόνο και τη θλίψη χαραγμένη στα πρόσωπα, ήρθε για να αποχαιρετήσει τον πρωτοπόρο αγωνιστή, τον σύντροφο, που έδωσε παλικαρίσια κάθε μάχη στη ζωή του. Να σφίξει το χέρι στην σύντροφο της ζωής του Εύα και στα παιδιά του, Χρήστο και Φανή.

Υπό τους ήχους της λύρας της μάνας Κρήτης, είπαν το «ύστατο χαίρε», στον σ. Μιχάλη, που κείτονταν στο φέρετρο σκεπασμένος με το κόκκινο λάβαρο του ΚΚΕ. Τιμητική φρουρά στάθηκαν μέλη του ΠΓ και της ΚΕ του ΚΚΕ, σύντροφοί του από την Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας, συναγωνιστές από το αντιδικτατορικό και το φιλειρηνικό - αντιιμπεριαλιστικό κίνημα.

Επικήδειους, εκφώνησαν ο Ζήσης Λυμπερίδης, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ, ο Σπύρος Χαλβατζής, αντιπρόεδρος του ΣΦΕΑ 67-74, ο Νίκος Ζώκας, αντιπρόεδρος της ΕΕΔΥΕ και Γραμματέας της ΕΔΥΕΘ, και εκ μέρους των συγγενών, ο ανιψιός του, Χρήστος Σπυριδάκης.

«Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, οι κομμουνιστές της Θεσσαλονίκης, σύσσωμο το Κόμμα μας, δίνουμε σήμερα τον ύστατο χαιρετισμό στον Μιχάλη Σπυριδάκη, σε έναν ακριβό και αγαπημένο σύντροφο, που σημάδεψε για πολλά χρόνια τη δράση της Οργάνωσής μας», είπε ο Ζήσης Λυμπερίδης. Και πρόσθεσε: «Είμαστε περήφανοι που παλέψαμε μαζί του, που μαζί του δώσαμε τόσους αγώνες, που γευτήκαμε τις χαρές και τις δυσκολίες της κομματικής ζωής, που παίρναμε δύναμη και κουράγιο από το προσωπικό του παράδειγμα κι από την ανεξάντλητη ενέργειά του.

Ο Μιχάλης συνέδεσε όλη του τη ζωή με το Κόμμα και το λαϊκό κίνημα, δεν έλειψε ούτε στιγμή από καμιά μάχη, δεν λιποψύχησε ποτέ, δεν έκανε πίσω, δεν ταλαντεύτηκε στις πολλές δύσκολες καμπές που πέρασε το ΚΚΕ.

(...) Είμαστε πραγματικά περήφανοι που συμπορευτήκαμε μαζί του, που, για τόσα χρόνια, κερδίσαμε από την πείρα του, την επιμονή, τη μαχητικότητά του.

Αγαπημένε μας σύντροφε Μιχάλη, έφυγες έχοντας τη συνείδησή σου ήσυχη ότι έπραξες στο ακέραιο το καθήκον σου απέναντι στο Κόμμα, στους συντρόφους σου, στο λαϊκό κίνημα. Γνωρίζεις καλά ότι οι αγώνες και οι θυσίες που έκανες, εσύ και οι χιλιάδες των συντρόφων που χάσαμε, δεν πήγαν χαμένοι. Τη θέση σας παίρνουν νέοι αγωνιστές, που εμπνευσμένοι από το δικό σας παράδειγμα, τη δική σας στάση ζωής, ατσαλώνονται στη σημερινή εποχή που έχει τις δικές της δυσκολίες, με πιο χαρακτηριστική την βαθιά επίδραση της αντεπανάστασης σε όλες τις πτυχές της ζωής και της συνείδησης του λαού.

Σήμερα τη στιγμή που η εργατική τάξη, όλος ο λαός αγωνίζεται για την επιβίωσή του, ενάντια στην πολιτική ΕΕ - κεφαλαίου και τις κυβερνήσεις τους, το κόμμα μας βαδίζει προς το 20ό Συνέδριό του. Διδασκόμαστε από την ιστορία μας, εμπνεόμαστε από τους αγώνες και τις θυσίες των αγωνιστών του Κόμματός μας, προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι και αποτελεσματικότεροι στην οργάνωση του λαού, στην υπηρέτηση των λαϊκών συμφερόντων.

Αναπαύσου εν ειρήνη, σύντροφε Μιχάλη, στο πλάι χιλιάδων άλλων αγωνιστών, που όπως κι εσύ έπραξαν το καθήκον τους. Αγαπημένε μας σύντροφε, θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να αναπληρώσουμε το μεγάλο κενό που αφήνεις εσύ και οι αγωνιστές της γενιάς σου. Θα δυναμώσουμε τους αγώνες μας, για να έρθουν κοντύτερα τα όνειρα, για να γίνουν πραγματικότητα τα ιδανικά του σοσιαλισμού, για τα οποία με τόσο αυταπάρνηση πάλεψες».

Ο Σπύρος Χαλβατζής, με λυγισμένη φωνή, είπε: «Ο Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών - ΣΦΕΑ, αποχαιρετούμε ένα εκλεκτό μέλος μας. Εναν πρωτοπόρο γιατρό και αταλάντευτο κομμουνιστή που για πάνω από μισό αιώνα αγωνίστηκε στην πρώτη γραμμή για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, τον Μιχάλη Σπυριδάκη.

(...) Το κενό που αφήνει το ξαφνικό φευγιό σου δύσκολα καλύπτεται.

(...) Θα συνεχίσουμε στον αγωνιστικό δρόμο που βάδισες για πάνω από 55 χρόνια. Το αυστηρό και καθαρό σου βλέμμα, η συνέπεια και σταθερότητά σου, θα εμπνέουν στο δύσκολο δρόμο που βαδίζουμε μέχρι να ξημερώσουν οι μέρες που αξίζουν στο λαό μας, οι μέρες του σοσιαλισμού, για τις οποίες πάλεψες μέχρι την τελευταία στιγμή».

«Σήμερα Πρόεδρε, αγαπητέ μας Μιχάλη μας έβαλες ίσως το πιο δύσκολο καθήκον!», είπε ο Νίκος Ζώκας, «Να αποχαιρετίσουμε το συναγωνιστή και σύντροφό μας, τον καθοδηγητή και πρωτοστάτη στους καθημερινούς μας αγώνες ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, ενάντια στην αδικία των ισχυρών, ενάντια στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών. Καθημερινός σύντροφος στους αγώνες για το δίκιο των πολλών, για την ειρήνη και τη δημιουργία, για τη χαρά και την ευτυχία των παιδιών, για τη συνεννόηση, την αγάπη και τη συναδέλφωση των λαών.

Αυτά ήταν τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκε ο σύντροφός μας σ' όλη του τη ζωή. Ιδανικά - με οποιοδήποτε κόστος - αδιαπραγμάτευτα, για έναν άνθρωπο φτιαγμένο από το μέταλλο της γενιάς της αντίστασης και των σκληρών ταξικών αγώνων του λαού μας».

Εκ μέρους των συγγενών, ο Χρήστος Σπυριδάκης, είπε: «Ενας μεγάλος κόκκινος φάρος ήταν πάντα οδηγός και ερμηνευτής σου. Κανείς άνθρωπος, κανένας νόμος, κανένα νόμισμα ή θρησκεία δεν μπόρεσαν να σε λυγίσουν ή να νοθεύσουν την πίστη σου για έναν καλύτερο Κόσμο, έναν κόσμο Δικαιοσύνης, Ανθρωπιάς και Ειρήνης. Ετσι συνηθίσαμε να σε βλέπουμε και να σε ψάχνουμε με λαχτάρα - Σαν ίσκιο Πλάτανου ψηλού, που με αγάπη μας αγκάλιαζε όλα αυτά τα χρόνια». Και τον αποχαιρέτησε με τους στίχους από τις «Γειτονιές του κόσμου» του Γιάννη Ρίτσου:

«Να λείπεις -

δεν είναι τίποτα να λείπεις.

Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει,

θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα

που γι' αυτά έχεις λείψει,

θα 'σαι για πάντα

μέσα σ' όλο τον κόσμο».