Στο πλαίσιο της ίδιας συνέντευξης ο Δ. Κουτσούμπας, απαντώντας για το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ και αν είναι υπόθεση «στενά κομματική», υπογράμμισε: «Το να συζητάς δημιουργικά μέσα στο Κόμμα πώς ολόπλευρα θα δυναμώσεις, ώστε να προχωρήσει η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, η συμμαχία εργατών, αυτοαπασχολουμένων αγροτών και ΕΒΕ, σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, δεν είναι απλά εσωκομματική υπόθεση. Αφορά τον ίδιο το λαό, το κίνημά του, τις αγωνίες του για μια πολιτική διέξοδο σε όφελός του. Αφορά τη δυνατότητά του να προετοιμαστεί για να αναμετρηθεί με το κεφάλαιο και την εξουσία του, για να κάνει τελικά αυτός κουμάντο στην οικονομία και στην κοινωνία. Βέβαια η συζήτηση αυτή στηρίζεται σε αναλύσεις και εκτιμήσεις που κάνει το Κόμμα μας για την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, την πορεία της κρίσης διεθνώς, τις εξελίξεις στην ΕΕ και την Ευρωζώνη και στην Ελλάδα, τον κίνδυνο γενίκευσης των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων, για τα 2 χρόνια διακυβέρνησης της "πρώτη φορά αριστεράς", για την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος, τα μνημόνια και τις αντιλαϊκές - αντεργατικές πολιτικές κ.λπ. Ολα αυτά τα ζητήματα, ανεξάρτητα αν κάποιος συμφωνεί ή όχι μαζί μας, προβληματίζουν, ενδιαφέρουν το λαό μας, δεν αφορούν μόνο τα μέλη και στελέχη του Κόμματος και της ΚΝΕ. Και αυτό το εισπράττουμε από το λαό από την πρώτη στιγμή της δημοσίευσης των Θέσεων της ΚΕ για το 20ό Συνέδριο.

Σε ερώτηση σχετικά με το αν η διαδικασία του προσυνεδριακού διαλόγου είναι «ελεγχόμενη», ο Δ. Κουτσούμπας σημείωσε: «Το ΚΚΕ δεν έχει ανάγκη από καμία ελεγχόμενη προσυνεδριακή διαδικασία. Το Κόμμα μας είναι από τα λίγα εκείνα κόμματα στη χώρα μας που οργανώνει ανοιχτό δημόσιο διάλογο, μέσα από τα έντυπά του, εδώ και 100 χρόνια, από τη γέννησή του. Στη συζήτηση αυτή, οι μόνοι κανόνες που υπάρχουν είναι για να διευκολύνουν τη συμμετοχή και τον ειλικρινή διάλογο, με επιχειρήματα και με ανθρώπους εκτός Κόμματος. Από τους φίλους μας, που ενδιαφέρονται να συμβάλουν με τη γνώμη τους στις αποφάσεις του Συνεδρίου, δεν ακούσαμε καμία γκρίνια. Οποιος βλέπει χωρίς παρωπίδες, μπορεί να κατανοήσει απλά ότι π.χ. αν κάποιος στείλει επιστολή συμμετοχής στο διάλογο, γιατί να έχει πρόβλημα να ενημερώσει ότι είναι ο συγκεκριμένος που υπογράφει, που αν κάτι τον θέλει η Επιτροπή Διαλόγου προς διευκρίνιση, τον γνωρίζει και κάποιος από την τάδε Οργάνωση, ώστε να μην μπορεί κάποιος άλλος να χρησιμοποιήσει το όνομά του; Είναι πιο απλά τα πράγματα στον διάλογο, στηρίζονται σε πείρα χρόνων, δεν χρειάζονται Ηρακλείς Πουαρό για να τα εξηγήσουν».