Παρά τις προσπάθειες της γαλλικής κυβέρνησης να πείσει για τις «ευεργετικές» συνέπειες της εφαρμογής του νέου εργασιακού ωραρίου στην ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων, η καθημερινότητα στους χώρους εργασίας αποδεικνύεται στυγερή! Τις ημέρες της ψήφισης του δεύτερου νομοσχεδίου, στις 15 του περασμένου Δεκεμβρίου, υπολογίζεται ότι 1 στους 5 εργαζόμενους είχαν μια απασχόληση που δεν ανταποκρινόταν στις ικανότητες και στα προσόντα του, αλλά δεν κάλυπτε και τις ανάγκες του, ενώ περισσότερα από 5 εκατομμύρια άνθρωποι καταγράφονταν, επισήμως, ως άνεργοι. Και όλα αυτά ενώ το 35ωρο, έστω και πειραματικά, βρίσκεται σε εφαρμογή πολύ περισσότερα χρόνια από ό,τι φαντάζεται κανείς.

Με πολύ αργά και διστακτικά βήματα, ορισμένες «πρωτοποριακές» επιχειρήσεις είχαν προχωρήσει στην εφαρμογή των 35 εργασιακών ωρών ανά βδομάδα από το 1987, φαινόμενο που έλαβε μεγαλύτερες διαστάσεις από το 1993. Εντούτοις, τα αποτελέσματα μόνο ως «ευεργετικά» για τους εργαζομένους δεν μπορούν να κριθούν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η μείωση των ετήσιων ωρών εργασίας «ισοσκελίστηκε» με απορύθμιση του ημερήσιου ωραρίου, με αποτέλεσμα η πλειοψηφία των εργαζομένων που χρησιμοποιήθηκαν ως «πειραματόζωα» να φτάσει να εργάζεται 10 ώρες ημερησίως ή 48 ώρες τη βδομάδα. Οπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της γαλλικής επιθεώρησης εργασίας, σήμερα πλέον 1 στους 2 μισθωτούς εργάζεται και το Σάββατο, ενώ το ποσοστό των μισθωτών που εργάζονται και την Κυριακή αυξήθηκε από 20,7%, το 1990, σε 25,1% το 1998, δηλαδή 1 στους 4 εργάζεται επτά ημέρες την εβδομάδα. Υπολογίζεται ότι 5 - 6 εκατομμύρια εργαζόμενοι, τα τελευταία χρόνια, δεν έχουν δύο συνεχόμενες ημέρες ανάπαυσης, εκτός από τις νόμιμες διακοπές και τις επίσημες αργίες, ενώ ανάμεσα στο 1990 και στο 1998 ο αριθμός όσων εργάζονται με ασταθές ωράριο αυξήθηκε κατά το ήμισυ.