Ο στόχος είναι αυτός ακριβώς, που αναφέρεται στην έκθεση του ΟΟΣΑ: η όσο το δυνατόν καλύτερη αξιοποίηση της αξίας της εργασίας των εργαζομένων και η εξασφάλιση όσο το δυνατόν μικρότερου κόστους για το κεφάλαιο. Οι εργαζόμενοι καλούνται να δουλεύουν με χειρότερες συνθήκες, χωρίς ωράριο, να λαμβάνουν τους ίδιους ή μικρότερους μισθούς και τελικά η απόδοση της εργασίας τους να είναι μεγαλύτερη, διότι η παραγωγή δε θα σταματά ποτέ, και το κόστος της εργασίας τους θα είναι μικρότερο, μέσα από την περικοπή και των υπερωριών!

Αυτές, ακριβώς, οι πλευρές της εφαρμογής του 35ώρου είναι που οδήγησαν, μόλις τις πρώτες ημέρες του νέου έτους, τους οδηγούς φορτηγών να στήσουν και πάλι τα οδοφράγματά τους στους δρόμους. Είναι αυτές που έχουν οδηγήσει τα εργατικά συνδικάτα (CGT, FO, CFDT) σε μια «πρωτοφανή» ομοψυχία στην αντίθεση, που εκφράζουν για την εφαρμογή του στα πλαίσια των αλλεπάλληλων διαπραγματεύσεων που έχουν, με την εργοδοσία για την κατάρτιση των νέων συλλογικών συμβάσεων, ενώ παράλληλα εκμεταλλεύονται στο μέγιστο βαθμό το παραθυράκι που τους αφήνει ο νέος νόμος: καμία συλλογική σύμβαση δεν μπορεί, πλέον να υπογραφτεί μόνο από μικρά συνδικάτα, όπως παλαιότερα. Αντίθετα, είναι αναγκαία η συμφωνία όχι της πλειοψηφίας των συνδικάτων, ονομαστικά, αλλά όσων εκπροσωπούν την πλειοψηφία των εργαζομένων της επιχείρησης.

Οι προσπάθειες της γαλλικής κυβέρνησης να «χρυσώσει το χάπι» δε φαίνεται να έπιασαν τόπο. Τα δύο χρόνια «πειραματισμών» που προηγήθηκαν ήταν, τελικά, αρκετά αποκαλυπτικά για την ουσία και την αληθινή φύση και τους στόχους του νέου εργασιακού καθεστώτος. Οι Γάλλοι εργαζόμενοι, στην παρούσα περίπτωση, δε δείχνουν διατεθειμένοι να πανηγυρίσουν για τη, μετά από τόσα χρόνια, ικανοποίηση του πάγιου αιτήματος τους. Και αυτό, γιατί μοιάζουν να συνειδητοποιούν ότι αυτό το 35ωρο καμία σχέση δεν έχει με το 35ωρο που ζητουσε, εδώ και χρόνια, το παγκόσμιο εργατικό κίνημα. Η πρώτη μάχη καλλιέργειας αυταπατών φαίνεται να χάθηκε για τη γαλλική κυβέρνηση και για τα συμφέροντα της τάξης που υπηρετεί. Εντούτοις, ο πόλεμος συνεχίζεται αγριότερος: το διαπομπευμένο εργατικό αίτημα γίνεται νόμος και προσπαθεί να πείσει με την επιβολή του!