Ο Μάνος Χατζιδάκις... βρισκόταν στη Νέα Υόρκη το 1964, όταν είδε μια γυναίκα να περπατά απαρατήρητη μέσα στο πλήθος κατά τη διάρκεια μιας παρέλασης. Το βλέμμα της, η μοναξιά της συγκίνησαν τον συνθέτη, που μετουσίωσε αυτή την οπτική του εντύπωση σε μουσική, την οποία στη συνέχεια ηχογράφησε. Ο Μάνος Χατζιδάκις έγραφε για τον Αντόνιο Βιβάλντι, πριν από μισό αιώνα περίπου: «Βρίσκομαι σε μια αίθουσα συναυλιών. Παίζουν Βιβάλντι και με το πρώτο θέμα βλέπω το κάθισμα πλάι μου αδειανό... Μια καταιγίδα ξέσπασε κραυγάζοντας... ένα σφύριγμα σκίζει την πολιτεία στα δυο... αφήνοντας να διαφανεί ο ήχος από ένα παλιό τσέμπαλο... Ολα αυτά μπερδεύτηκαν μέσα μου, μαζί με ένα εξαίσιο θέμα του Βιβάλντι που είχα ακούσει πριν από λίγες μέρες και που εξακολουθούσε να επανέρχεται τυραννικά στη μνήμη μου...».
Το πρόγραμμα αναλυτικά:
Antonio Vivaldi (1678-1741): Κοντσέρτο για έγχορδα σε ρε ελάσσονα RV 127, Κοντσέρτο για δύο μαντολίνα σε σολ μείζονα RV 532, Κοντσέρτο για έγχορδα σε ντο ελάσσονα RV 120, Κοντσέρτο για δύο βιολιά σε λα ελάσσονα RV 522.
Μάνος Χατζιδάκις (1925-1994): Το χαμόγελο της Τζοκόντας