Η «Λαϊκή Συσπείρωση» Κεντρικής Μακεδονίας σχολιάζει ότι η πρωτιά που χαρακτηρίζει την ΠΚΜ είναι πρωτιά ανεργίας, φτώχειας και εξαθλίωσης, που ξεπερνά το 1/3 του πληθυσμού της και την κατατάσσει ανάμεσα στις πρώτες Περιφέρειες της χώρας σε αυτούς τους δείκτες. Και καλεί τους ανθρώπους του μόχθου να μην συμβιβαστούν με τις μειωμένες απαιτήσεις, τη μιζέρια, τη διαχείριση της φτώχειας.

Σε ανακοίνωσή της η «Λαϊκή Συσπείρωση» σημειώνει: «Είναι ακόμα μεγαλύτερη η πρόκληση, μιας και στον 21ο αιώνα που ζούμε η παραγωγικότητα της εργασίας, οι δυνατότητες της επιστήμης και των τεχνολογικών εφαρμογών της, οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας, στις οποίες η ΠΚΜ έχει σημαντικότατο ειδικό βάρος, μπορούν όχι μόνο να εξαλείψουν την πείνα και τη φτώχεια, αλλά να διασφαλίσουν τις προϋποθέσεις ώστε οι εργαζόμενοι, συνολικά ο λαός μας, να έχουν υπερεπάρκεια και σε ποιοτικά είδη διατροφής, και σε κάθε λογής αγαθά που θα τους επιτρέπουν να ζουν ικανοποιητικά, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Η διοίκηση της ΠΚΜ ουσιαστικά επιχειρεί (και με το συγκεκριμένο ΔΤ) να συγκαλύψει τις σοβαρότατες ευθύνες της για τη φτώχεια και την εξαθλίωση του λαού στην Περιφέρειά μας. Για την εφαρμογή της πολιτικής όλων διαχρονικά των αστικών κυβερνήσεων και της σημερινής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, αλλά και της ΕΕ που οδήγησε και διατηρεί μεγάλα τμήματα του λαού μας σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Που οδήγησε στην ανεργία εκατομμύρια εργαζόμενους, που έκλεισε εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, που ξεκληρίζει τη μικρομεσαία αγροτιά. Μια πολιτική που και η ίδια η Περιφέρεια εφαρμόζει, ως βασικός κρίκος του κρατικού μηχανισμού.

Προσπαθεί η διοίκηση της ΠΚΜ αφενός να εθίσει τους εργαζόμενους ότι πρέπει να αρκούνται σε ένα ξεροκόμματο με το οποίο τους ελεούν οι ίδιοι που τους οδηγούν στην εξαθλίωση. Αφετέρου επιχειρεί να εξωραΐσει την ΕΕ, εμφανίζοντάς την ως ευεργέτη των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα, ενώ είναι υπεύθυνη με την πολιτική της για την κατάστασή τους.

Οι άνθρωποι του μόχθου που τους έχουν οδηγήσει στην εξαθλίωση, όσο και αν έχουν ανάγκη και από αυτά τα ελάχιστα του συγκεκριμένου προγράμματος, δεν πρέπει να συμβιβαστούν με τις μειωμένες απαιτήσεις, τη μιζέρια, τη διαχείριση της φτώχειας. Αυτό που χρειάζεται είναι να ανασυνταχθεί το εργατικό κίνημα, να μπουν νέες δυνάμεις στη μάχη. Ολοι μαζί, εργάτες, υπάλληλοι, βιοπαλαιστές αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι ΕΒΕ, νέοι και γυναίκες, ενάντια στο κοινό εχθρό, το καπιταλιστικό σύστημα και τα μονοπώλια, που φέρνουν συνεχώς νέα βάσανα.

Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να αποκρούσουμε την επίθεση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, να διεκδικήσουμε την αναπλήρωση των απωλειών, τη στοιχειώδη ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών, και για να προετοιμάσουμε τις νέες αναμετρήσεις, τους νέους νικηφόρους αγώνες, με στόχο την πραγματική εξουσία του λαού, τη μόνη που μπορεί να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες του, σύμφωνα με τις επιστημονικές και τεχνολογικές κατακτήσεις».