«Υπερασπίσιμη» χαρακτήρισε ο πρωθυπουργός τη συμφωνία που φορτώνει στο λαό νέα μέτρα ύψους πολλών δισ., κατά την ομιλία του χτες στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, αφού προηγουμένως επιχείρησε να θολώσει το χαρακτήρα και το εύρος των αντιλαϊκών μέτρων. Ταυτόχρονα, δεσμεύτηκε στο κεφάλαιο ότι μόνος γνώμονας στο εξής του κυβερνητικού έργου θα είναι η «ανάπτυξη - ανάπτυξη - ανάπτυξη» προς όφελός του, ζητώντας απ' τους υπουργούς να «τρέξουν» όλα τα μέτρα που ο στόχος αυτός υπαγορεύει.

Στην προσπάθειά του να κρύψει το περιεχόμενο της αντιλαϊκής συμφωνίας, ο Αλ. Τσίπρας κατέφυγε στο «μη χείρον βέλτιστον», προτάσσοντας τις κατά πολύ μεγαλύτερες «απαιτήσεις» του ΔΝΤ για δημοσιονομικά και εργασιακά μέτρα. Ετσι, παρακάμπτοντας τις νέες μειώσεις στις συντάξεις και στο αφορολόγητο, που αποτελούν πλήγμα συνολικά για το λαϊκό εισόδημα, αλλά και τα υπόλοιπα πλήγματα στα εργατικά - συνδικαλιστικά δικαιώματα που ακόμα βρίσκονται στο τραπέζι, υποστήριξε ότι το ΔΝΤ απαιτούσε «4,5 δισ. ευρώ, επιπλέον, προσαρμογή. Μη επαναφορά συλλογικών διαπραγματεύσεων. Αύξηση ορίου ομαδικών απολύσεων. Αναγνώριση δικαιώματος ανταπεργίας», αλλά «δεν κατάφερε να ικανοποιήσει ολοκληρωτικά κανέναν από τους στόχους του».

Στο πλαίσιο δε του παραμυθιού περί «καλών» και «κακών» ιμπεριαλιστικών ενώσεων και σταθερός στην απάτη ότι η ΕΕ τάχα μπορεί να αλλάξει προς όφελος των λαών, παρουσίασε σαν νίκη το αφήγημα της «πολιτικοποίησης της διαπραγμάτευσης» και της «δημιουργίας, για πρώτη φορά, ίσως, στην Ευρώπη, ενός μετώπου υπεράσπισης του κοινωνικού δικαιώματος», ισχυρισμοί που καταρρίπτει η ίδια η πραγματικότητα της παρόμοιας αντιλαϊκής πολιτικής που υλοποιείται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, καθ' υπαγόρευση του κοινού στόχου για ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Γι' αυτό καθαυτό το περιεχόμενο της συμφωνίας, όπως αναμενόταν, ο πρωθυπουργός το εξωράισε πλήρως, μιλώντας για μηδενικό δημοσιονομικό ισοζύγιο, ομολογώντας ωστόσο ότι αυτό θα συμβεί «εφόσον πιάσουμε το στόχο για πρωτογενή πλεονάσματα, γεγονός που θεωρείται πάρα πολύ πιθανό, αρκεί να δουλέψουμε σοβαρά (τα θετικά μέτρα θα εφαρμοστούν εφόσον πιάσουμε το στόχο, το 2018)». Παραδέχτηκε, δηλαδή, ότι τα αντίμετρα, που συνιστούν κατά βάση μέτρα στήριξης της ανάκαμψης του κεφαλαίου και κατά ένα μικρό μέρος διαχείρισης της «ακραίας» φτώχειας, προϋποθέτουν τη συνέχιση της αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος και του σφαγιασμού δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, προκειμένου να επιτυγχάνονται τα πρωτογενή πλεονάσματα. Αλλωστε, προχτές και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ομολόγησε ότι απ' τα «αντίμετρα» δεν θα ωφεληθούν όσοι επιβαρυνθούν απ' τα νέα μέτρα που συνομολόγησε η κυβέρνηση στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης για την ολοκλήρωση της δεύτερης «αξιολόγησης».

Σαν λογικό επακόλουθο του εξωραϊσμού της αντιλαϊκής συμφωνίας, ο πρωθυπουργός έφτασε να αναφωνήσει κυνικά ότι η συμφωνία που λεηλατεί το εισόδημα εργαζομένων και συνταξιούχων, που αφαιρεί εργασιακά δικαιώματα, είναι «στο σύνολό της μια συμφωνία υπερασπίσιμη»!

Για το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης της συμφωνίας, ανέφερε ότι «21 - 22 Απρίλη η Εαρινή Σύνοδος του ΔΝΤ, όπου και θα γίνουν οι προκαταρκτικές συζητήσεις για χρέος - πιθανόν να γνωρίζουμε μετά τη Σύνοδο πού καταλήγουμε σε σχέση με το χρέος. Επιστροφή τεχνικών κλιμακίων για ολοκλήρωση συμφωνίας. Συνεδρίαση Eurogroup - πιθανόν και έκτακτο στις αρχές Μάη για έγκριση συμφωνίας και προσδιορισμό των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος. Ανοίγει δρόμος και δίνεται η πολιτική δυνατότητα στην ΕΚΤ να μας εντάξει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE)».

Κλείνοντας το μάτι στο κεφάλαιο, υπενθύμισε τη βασική ικανότητα που τον ξεχωρίζει απ' τη ΝΔ, στον ανταγωνισμό για τη διαχείριση και αφορά στην προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής που έχει ανάγκη για τα κέρδη του, με ταυτόχρονη χειραγώγηση της λαϊκής δυσαρέσκειας, λέγοντας ότι «η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Και εμείς έχουμε την πίεση από την κοινωνία λόγω λιτότητας, αλλά πολιτικά έχουμε το μομέντουμ. Αυτό το μομέντουμ πρέπει να αξιοποιήσουμε για να έχουμε αναπτυξιακή εκτίναξη της ελληνικής οικονομίας».

Μάλιστα, εκτίμησε ότι εφόσον η αποστολή διεκπεραιωθεί με επιτυχία, τότε «αυτή η εξέλιξη μπορεί να οδηγήσει σε πολιτική επιτυχία και σε νέα εκλογική νίκη. Γι' αυτό χρειαζόμαστε μια μεγάλη πολιτική αντεπίθεση. Αντεπίθεση, όμως, ουσίας και όχι επικοινωνιακή, γιατί έτσι θα μπορέσουμε να οδηγηθούμε σε έξοδο από την επιτροπεία και τα μνημόνια. Εχουμε χρυσή ευκαιρία μετά το κλείσιμο της συμφωνίας».

Φυσικά, επανέλαβε τη βασική κυβερνητική δέσμευση στο κεφάλαιο για πλήρη στήριξη των προταγμάτων του, ιεραρχώντας τους άξονες της κυβερνητικής πολιτικής ως εξής: «Ανάπτυξη - ανάπτυξη - ανάπτυξη. Καμιά κωλυσιεργία και υπέρβαση όλων των γραφειοκρατικών εμποδίων για να επιταχυνθούν τα μεγάλα επενδυτικά πρότζεκτ. Πρέπει να υπάρξει κατάλογος έργων που οφείλουν να προωθηθούν ώστε να έχουμε άμεσα αναπτυξιακά αποτελέσματα (στην Ενέργεια, στις μεταφορές, στις υποδομές, στα δίκτυα, στον τουρισμό, στην αγροτική παραγωγή). Πρέπει να υπάρξουν προτεραιότητες και να υπερβαίνουμε τάχιστα όλα τα εμπόδια. Να επιταχυνθεί η δουλειά στα προγράμματα ΕΣΠΑ. Να επιταχυνθεί η δουλειά στα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας. Να επιταχυνθεί η δουλειά στα προγράμματα καταπολέμησης της διαρθρωτικής ανεργίας (...) Να συνεχίσουμε την καλή δουλειά στο χώρο της Υγείας και της Παιδείας».

Σε αυτή την κατεύθυνση, ζήτησε απ' τον αντιπρόεδρο και τους άλλους αρμόδιους «να υπάρξει εντός 15 ημερών συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για το νομοθετικό έργο (πρωτογενή και δευτερογενή νομοθεσία) αλλά και για τις μεγάλες θεσμικές τομές: Σύνταγμα, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση, Πρωτοβάθμια Υγεία», τις αναγκαίες δηλαδή για τους στόχους του κεφαλαίου προσαρμογές στο αστικό κράτος.