Πέρα από το προφανές - το διαγκωνισμό για το ποιος και με τι ρόλο θα υλοποιήσει το σχέδιο ανάκαμψης του εγχώριου κεφαλαίου - η αντιπαράθεση αυτή αφήνει κι ένα ουσιαστικότερο αποτέλεσμα για το κεφάλαιο, αφού υποβάλλει σιγά και επίμονα στη συνείδηση της εργατικής τάξης και του λαού το ψέμα ότι οι στόχοι του κεφαλαίου, είτε αφορούν την ανάκαμψη της καπιταλιστικής κερδοφορίας, είτε π.χ. την εμπλοκή στους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή για τους ίδιους λόγους, αφορούν τάχα και τα δικά του συμφέροντα. «Εθνικοί» στόχοι, βέβαια, σε μια ταξική κοινωνία ούτε υπάρχουν ούτε πρόκειται να υπάρξουν. Κάθε άλλο: Οι στόχοι του κεφαλαίου προϋποθέτουν τσάκισμα των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων, υποταγή του λαού στις ανάγκες και τα επικίνδυνα σχέδια των καπιταλιστών. Η εργατική τάξη και ο λαός μόνο με το δικό τους σχέδιο, αυτό της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και της κοινωνικής συμμαχίας, μπορούν να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις, υπηρετώντας τα δικά τους συμφέροντα και ανάγκες.