Με αφετηρία τις κατακτήσεις μας
Κατακτήσεις που αποτελούν την αφετηρία και την εγγύηση νέων και μεγάλων επιτυχιών στον αγώνα για την εκπλήρωση των επαναστατικών του σκοπών.
Οι κατακτήσεις αυτές έχουν να κάνουν:
Είναι το αποτέλεσμα μεγάλων αγώνων και θυσιών για να ξεπεράσει το Κόμμα τη δύσκολη θέση που βρέθηκε με τις αντεπαναστατικές ανατροπές του '90 - '91 και τις κρίσεις που έφεραν.
Είναι μια συγκλονιστική πορεία στην ωρίμανση του Κόμματος και ταυτόχρονα πορεία ωρίμανσης χιλιάδων μελών και στελεχών. Στην πορεία αυτή χρειάστηκε να παλέψουμε και με τους εαυτούς μας, να δούμε και να ξαναδούμε κριτικά και αυτοκριτικά πολλά ζητήματα, να βγάλουμε συμπεράσματα, να διδαχτούμε.
Είναι κατακτήσεις που επισφραγίζουν την εκατοντάχρονη ηρωική πορεία του ΚΚΕ και ανοίγουν μια νέα κι ελπιδοφόρα περίοδο στην πορεία του ΚΚΕ.
Για αυτήν ακριβώς τη νέα περίοδο που θα μπει το Κόμμα μας πρέπει να προετοιμαζόμαστε, έχοντας βαθιά συναίσθηση των ευθυνών μας.
Με αφετηρία τις Αποφάσεις του 20ού Συνεδρίου και τις παρακαταθήκες που μας κληροδοτεί ο ένας αιώνας ζωής και δράσης του ΚΚΕ, να προετοιμαστούμε να γράψουμε κυριολεκτικά νέες σελίδες ηρωισμού και αυτοθυσίας. Ακριβώς, νέες σελίδες ηρωισμού και αυτοθυσίας. Γιατί μόνο με αυτούς τους όρους ανοίγουν νέοι δρόμοι στην προετοιμασία των μεγάλων επαναστατικών ανατροπών και αλλαγών. Γιατί το ζητούμενο του Προγράμματος του Κόμματος και των Αποφάσεων του 20ού Συνεδρίου είναι ακριβώς αυτό το καθήκον. Η στρατηγική του Κόμματος για την εργατική εξουσία θα δοκιμάζεται και θα κρίνεται στο βαθμό που θα γίνεται υπόθεση οργάνωσης και πάλης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Εδώ ακριβώς κρίνεται ο επαναστατικός χαρακτήρας του Κόμματος, ο πρωτοπόρος ρόλος του, η στρατηγική του.
Δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να εδραιώσουμε τις κατακτήσεις που έχουμε πετύχει παρά μόνο ο ηρωικός αγώνας για να γίνει υπόθεση των εργατικών και λαϊκών μαζών το σύνθημα του 20ού Συνεδρίου.
Και επειδή ο δρόμος είναι μακρύς και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις, απαιτείται να θέσουμε όλες μας τις δυνάμεις σε διαρκή επιστράτευση, σε διαρκή ετοιμότητα δράσης, σε πόλεμο με αδυναμίες και καθυστερήσεις, με σχέδιο, με επαναστατικό πείσμα, συνέπεια και τόλμη στα κύρια μέτωπα πάλης που αποφάσισε το 20ό Συνέδριο και ειδικότερα στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ μέσα από την οικοδόμηση γερών ΚΟΒ σε όλους τους στρατηγικούς χώρους και τη σφυρηλάτηση στέρεων δεσμών με την εργατική τάξη πρωταρχικά και άμεσα.
Τον κίνδυνο του εφησυχασμού, της επανάπαυσης, της ρουτίνας, της υποτίμησης των μεγάλων δυσκολιών που έχουμε μπροστά μας. Στις Αποφάσεις του Συνεδρίου - εισήγηση της ΚΕ, τελική ομιλία του ΓΓ της ΚΕ, σ. Κουτσούμπα, και την Πολιτική Απόφαση - υπογραμμίζεται με έμφαση, και όχι τυχαία, αυτός ο κίνδυνος. Από πού προέρχεται αυτός ο κίνδυνος:
Δεν δικαιολογείται, όμως, κανένας εφησυχασμός, γιατί:
2. Οι κίνδυνοι και τα εμπόδια στην ικανότητα να δουλεύουμε με τη στρατηγική μας προέρχονται από τη δύναμη της αδράνειας που προκαλεί η ρουτίνα, μια σειρά από συνήθειες λειτουργίας και πρακτικής δράσης, οι δυσκολίες και καθυστερήσεις προσαρμογής, ο εμπειρισμός, κ.ά., αδυναμίες και προβλήματα που αναδεικνύονται πολύ συγκεκριμένα και αναλυτικά στα ντοκουμέντα του Συνεδρίου. Τα νέα άλματα στην οικοδόμηση του Κόμματος και στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος που αποφάσισε το Συνέδριο δεν συμβιβάζονται με τους συνηθισμένους ρυθμούς δουλειάς.
3. Ανασταλτικός παράγοντας και πρόσθετο εμπόδιο στην αποτελεσματική και δημιουργική δουλειά με τη στρατηγική και τις Αποφάσεις του Συνεδρίου είναι η συνθετότητα και οι δυσκολίες της ταξικής πάλης, η διαρκής και πολύπλευρη παρέμβαση του ταξικού αντιπάλου, οι υποχωρήσεις και προσαρμογές σε αυτές τις δυσκολίες.
4. Δεν επιτρέπεται, τέλος, κανένας εφησυχασμός, γιατί η υλοποίηση των Αποφάσεων θα κριθεί από την ικανότητα και αποφασιστικότητα των στελεχών. Σήμερα, πλαισιώνουν τα όργανα πολλά νέα στελέχη που δεν διαθέτουν όλα την απαιτούμενη πείρα και πρέπει μέσα στη μάχη να ατσαλωθούν, πράγμα που απαιτεί αυξημένες ευθύνες στην καθοδήγησή τους.
Είναι πολύ κρίσιμο ζήτημα να δουλεύουν τα όργανα, τα στελέχη, οι ΚΟΒ, τα μέλη με τα κριτήρια και τους στόχους που καθορίζουν οι Αποφάσεις στα κύρια μέτωπα ιδεολογικής, πολιτικής και οργανωτικής δράσης.
Πράγμα που σημαίνει καλή γνώση των Αποφάσεων, συνεχή δουλειά με τις Αποφάσεις, σχεδιασμό και έλεγχο της δράσης με τις Αποφάσεις, ικανότητα εξειδικευμένης δουλειάς και διαρκούς μελέτης της πείρας από τη δράση. Είναι ένα πρώτο και ουσιαστικό βήμα στην αντιστοίχιση της πρακτικής δράσης με τις Αποφάσεις, με τη στρατηγική.
Μερικές σκέψεις για κρίσιμα ζητήματα:
Να ενισχύεται καθημερινά ο καθοδηγητικός ρόλος του Κόμματος, που συνίσταται στην ανάπτυξη της οργάνωσης, πρωτοβουλίας και αυτενέργειας των εργατικών και λαϊκών μαζών, όχι για οτιδήποτε, αλλά στον αγώνα για τη δική τους εξουσία, για τη διαμόρφωση μιας ισχυρής επαναστατικής πρωτοπορίας σε κάθε χώρο αποφασισμένης για σκληρό ταξικό αγώνα μέχρι τέλους.
Στην τελική ομιλία του ΓΓ της ΚΕ περιγράφονται με σαφήνεια τα συνδυασμένα κριτήρια για την ισχυροποίηση του Κόμματος και την εκπλήρωση της αποστολής του (ΚΟΜΕΠ, τ. 3/17, σελ. 104 - 105).
Οι κατευθύνσεις αυτές πρέπει να είναι η αφετηρία του προσανατολισμού, του σχεδιασμού κάθε ΚΟΒ στον χώρο της. Για παράδειγμα, μια ΚΟΒ σε επίπεδο εργοστασίου ή επιχείρησης πρέπει να έχει ως σταθερό και μόνιμο στόχο την πλειοψηφία των εργατών και εργατριών, τις οικογένειές τους, την οργάνωσή τους, την ένταξή τους στην ταξική πάλη, τη χειραφέτησή τους από την εργοδοσία και τα κόμματά της και να μην εξαντλείται σε έναν στενό περίγυρο. Να μελετά και να αναζητά συνεχώς τρόπους υπέρβασης των δυσκολιών, προσέγγισης και εξασφάλισης σταθερών δεσμών, αξιοποίησης περισσότερων ανθρώπων, κ.ά.
Αντίστοιχα, μια κλαδική ΚΟΒ δεν μπορεί να σχεδιάζει και να δουλεύει με ό,τι δυνάμεις έχει στα πόδια της, αλλά με τις δυνάμεις του κλάδου, τις οικογένειές τους, με όσους καταρχάς ψηφίζουν στο Συνδικάτο, που είναι πολύ περισσότεροι από τον κύκλο επιρροής της ΚΟΒ.
Το ίδιο ισχύει και για μια ΚΟΒ μικρής πόλης, συνοικίας. Δουλεύουμε σε κάθε χώρο με προοπτική και όχι μεροδούλι - μεροφάι.
Αν δούμε από τη σκοπιά αυτή τη δουλειά των ΚΟΒ, θα βρούμε και τους τρόπους να δημιουργήσουμε τον μάχιμο εκείνο προσανατολισμό που απαιτείται για να εδραιώνεται ένας κομμουνιστικός τρόπος δουλειάς.
Ο εορτασμός των 100 χρόνων από την Οχτωβριανή Επανάσταση φέτος και τα 100 χρόνια του Κόμματος το 2018 αποτελούν ισχυρή βάση για μια πολύμορφη παρέμβαση, για την αναζωογόνηση των ιδεών του Σοσιαλισμού, την εκλαΐκευση των σκοπών του Κόμματος, με βάση το Πρόγραμμά του, για να περάσουμε σε μια νέα, μεγάλη αντεπίθεση με τη δύναμη των ιδεών μας.
Ενα τέτοιο πρόγραμμα απαιτεί σχεδιασμένη και εξειδικευμένη, πλούσια σε περιεχόμενο και μορφές δράσης, ανεβασμένη εσωκομματική ζωή, απαιτητικό μέτωπο με αδυναμίες και αντιλήψεις, καλλιέργεια πνεύματος μαχητικής στάσης, ηρωισμού και αυτοθυσίας μελών, οπαδών, δραστήρια και πρωτοπόρα συμμετοχή των στελεχών στην υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδιασμού.
Η κατάκτηση αυτού του επιπέδου δουλειάς από τις ΚΟΒ και τα κριτήρια με τα οποία πρέπει να κρίνεται η απόδοσή τους αφορούν πριν απ' όλα τα στελέχη και τα καθοδηγητικά όργανα.
Συνοψίζοντας: Η υλοποίηση των Αποφάσεων του Συνεδρίου περνάει κυριολεκτικά μέσα από την αναβάθμιση της δουλειάς και της ικανότητας των καθοδηγητικών οργάνων. Εχουμε όλες τις προϋποθέσεις να περάσουμε σε έναν ανώτερο τρόπο καθοδήγησης, με την προϋπόθεση ότι θα στηρίζεται στις Αποφάσεις του Συνεδρίου και με την ακλόνητη πεποίθηση ότι περνάμε σε μια νέα ιστορική περίοδο στη δράση του Κόμματος, ως απαίτηση των καιρών, έχοντας πλήρη συνείδηση, όπως υπογραμμίζεται και στην τελική ομιλία του Συνεδρίου: «Το κύρος του Κόμματος πρέπει να βασίζεται στον πρωτοπόρο ρόλο του ως δύναμης εργατικής, δύναμης λαϊκής συσπείρωσης, δύναμης κοινωνικής ανατροπής. Από εδώ προκύπτει και η καθημερινή του συνέπεια, η μαχητικότητά του».