Προχτές βράδυ κατατέθηκε τελικά στη Βουλή το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας με τίτλο «Μεταρρύθμιση της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, επείγουσες ρυθμίσεις αρμοδιότητας του υπουργείου Υγείας και άλλες διατάξεις». Πίσω από βαρύγδουπες εκφράσεις περί «διασφάλισης του δικαιώματος του πληθυσμού σε δωρεάν, καθολική, ισότιμη και χωρίς διακρίσεις πρόσβαση στις δημόσιες μονάδες παροχής υπηρεσιών ΠΦΥ», βρίσκεται στην πραγματικότητα ένα νομοσχέδιο που αποτελεί τη συνέχεια όλων των προηγούμενων αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων συνολικά στην Υγεία και στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα ειδικότερα. Εξυπηρετεί τις κατευθύνσεις της ΕΕ και την ανάγκη του κεφαλαίου για μειωμένη κρατική χρηματοδότηση για την Υγεία, με ελάχιστες παροχές επιπέδου πτωχοκομείου στο λαό, ώστε να υπηρετείται ακόμη πιο αποτελεσματικά η πολιτική εμπορευματοποίησης της Υγείας.

Με εμφανή την προσπάθεια εξαπάτησης του λαού, η κλιμάκωση της επίθεσης στο λαϊκό δικαίωμα για δημόσια και δωρεάν πρόσβαση σε υψηλών προδιαγραφών σύστημα Υγείας παρουσιάζεται ως «επαναστατική μεταρρύθμιση».

Η λειτουργία του νέου συστήματος ΠΦΥ θα βασιστεί σε ένα κατακερματισμένο συνονθύλευμα μονάδων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας, με πυρήνα τις λεγόμενες Τοπικές Μονάδες Υγείας (ΤΟΜΥ), οι οποίες θα απασχολούν έναν πολύ μικρό αριθμό γιατρών. Συγκεκριμένα, ορίζεται ότι η Ομάδα Υγείας θα αποτελείται από τουλάχιστον έναν οικογενειακό γιατρό (γενικής ιατρικής ή παθολογίας ή παιδίατρο), έναν νοσηλευτή και έναν διοικητικό υπάλληλο. Ο «οικογενειακός γιατρός», ο οποίος θα έχει στην ευθύνη του... 2.000 ενήλικες, θα πρέπει να κάνει διαγνώσεις και θεραπείες επί παντός επιστητού, διαχείριση χρόνιων ασθενειών, προγεννητική φροντίδα κ.ά. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα δίκτυο ακόμη χειρότερο απ' αυτό που υπάρχει σήμερα κι ακόμη πιο πίσω από τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες.

Πρόκειται για μονάδες που δεν θα είναι αναπτυγμένες, παρά τη «χρυσόσκονη» με την οποία τις πασπαλίζει η κυβέρνηση, δεν θα έχουν γιατρούς όλων των ειδικοτήτων και το απαραίτητο υγειονομικό προσωπικό, ούτε τον απαραίτητο σύγχρονο ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό. Ο «οικογενειακός γιατρός» θα λειτουργεί στην πραγματικότητα σαν «κόφτης» - φίλτρο σε ό,τι αφορά τη διενέργεια παραπέρα εξετάσεων, ιατρικών επισκέψεων σε γιατρούς άλλων ειδικοτήτων κ.ο.κ.

Το ίδιο το υπουργείο, όταν εξήγγειλε πριν λίγους μήνες το συγκεκριμένο σχέδιο, είχε παραδεχτεί ανοιχτά ότι ακόμη κι αυτά τα κουτσουρεμένα και αποκεντρωμένα ιατρεία θα καλύπτουν μόλις το 30% του πληθυσμού. Αποκαλύπτεται, επίσης, ότι η ανάπτυξη των δομών σε κάθε περιοχή θα γίνεται με έναν πρόχειρο και γενικό υπολογισμό του πληθυσμού και όχι με βάση τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε περιοχής.

Παράλληλα, η κυβέρνηση τάζει λαγούς με πετραχήλια, καθώς όπως αναφέρει και στο νομοσχέδιο, σε κάθε Υγειονομική Περιφέρεια «δύναται να ιδρύονται και να λειτουργούν Κεντρικά Διαγνωστικά Εργαστήρια», θα συγκροτηθεί σε κάθε Κέντρο Υγείας Ομάδα Οδοντιατρικής Φροντίδας, με έναν (!) οδοντίατρο, ο οποίος θα πρέπει να εξετάζει όλα τα παιδιά και τους εφήβους στην περιοχή ευθύνης του Κέντρου Υγείας...

Προπαγανδίζει τα Κέντρα Υγείας την ώρα που αυτά «στενάζουν» κάτω από το βάρος της υποχρηματοδότησης, έχουν ερημώσει από προσωπικό (γιατρούς, νοσηλευτές και λοιπό προσωπικό), αντιμετωπίζουν ελλείψεις σε αντιδραστήρια κ.λπ.

Οσο για τις όποιες προσλήψεις ιατρικού, νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού, θα έχουν ημερομηνία λήξης, καθώς πρόκειται - όπως έχει ανακοινωθεί - για διετείς συμβάσεις.

Αντίστοιχα προκλητικές είναι οι αναφορές που διέπουν όλο το νομοσχέδιο για το βάρος που υποτίθεται θα δοθεί στην Πρόληψη, την ώρα που η κυβερνητική πολιτική είναι συνυφασμένη με τη στρατηγική του κεφαλαίου, τη γενίκευση της εργασιακής «ευελιξίας», το πετσόκομμα μισθών, την όξυνση της φτώχειας κ.ο.κ. Με όλα όσα, δηλαδή, επιδεινώνουν τους όρους ζωής του λαού και μόνο Πρόληψη δεν συνιστούν...