Την Κυριακή, πρώτη μέρα του διημέρου, οι αθλητικές δράσεις πραγματοποιήθηκαν στη Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης στο ύψος του αγάλματος του Μ. Αλεξάνδρου. Ξεκίνησαν με αγώνα επίδειξης σκάκι σιμουλτανέ από τον Θάνο Μαστροβασίλη, grand maitre, μέλος της Εθνικής και πρωταθλητή Ελλάδας 2015. Ακολούθησε επίδειξη πιλάτες και μαχητικών αθλημάτων.
Οι εκδηλώσεις της Κυριακής ολοκληρώθηκαν με Νυχτερινό Αγώνα Δρόμου τριών (3) χιλιομέτρων που τερμάτισε στο Ποσειδώνιο (Μέγαρο Μουσικής), στον οποίο συμμετείχαν δεκάδες νέοι.
Σε όλους τους συμμετέχοντες δόθηκαν αναμνηστικά συμμετοχής στα αθλήματα και το βιβλίο με τις Θέσεις του ΚΚΕ για τη Φυσική Αγωγή.
Μέσα από τις εκδηλώσεις, η ΟΠ Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ ανέδειξε την τεράστια ανάγκη της νεολαίας για μαζική ελεύθερη πρόσβαση στον αθλητισμό, που σήμερα εμποδίζεται από την υποστελέχωση των αντίστοιχων υποδομών, σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και την πλήρη έλλειψή τους. Παράλληλα, πρόβαλε την ανάγκη οι νέοι να παλέψουν για έναν αθλητισμό που δεν θα έχει κριτήριο το κέρδος, δεν θα είναι εμπόρευμα.
Στη συζήτηση, ο Σ. Κωφίδης, καθώς συστήθηκε, ανέφερε ότι γεννήθηκε στο Καζακστάν της ΕΣΣΔ από προσφυγική οικογένεια και ήρθε στη Θεσσαλονίκη σε ηλικία 5-6 χρόνων και ότι από παιδί είχε όνειρο να παίξει ποδόσφαιρο: «Σαν αυτό που έπαιζε ο Σόκρατες, ο μεγάλος Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής που δεν ήταν μόνο ποδοσφαιριστής, αλλά και γιατρός, φιλόσοφος και επαναστάτης. 90 λεπτά είναι το παιχνίδι έλεγε, μετά η ζωή συνεχίζεται. Σαν το ποδόσφαιρο που έπαιζε ο Σάντσες, ο Χιλιανός ο οποίος αρνήθηκε να δώσει το χέρι του στον Πινοσέτ, τον δικτάτορα της χώρας του, και να τον χαιρετίσει. Σαν το ποδόσφαιρο που έπαιζε η Σοβιετική Ενωση, καθώς μεγαλώνοντας με γοήτευε το ποδόσφαιρο που παιζόταν εκεί. Ηταν ένα ποδόσφαιρο στο οποίο οι ποδοσφαιριστές δεν πληρώνονταν, έπαιζαν για τη χαρά του παιχνιδιού και για τις αξίες που έδινε το ίδιο το παιχνίδι». Συγκρίνοντας, δε, με το ποδόσφαιρο που παίζεται σήμερα, επισήμανε ότι το μικρόβιο του καπιταλισμού και της πλουτοκρατίας έχει εισχωρήσει και έχει προσβάλει κάθε κοινωνική ομάδα και ειδικά το ποδόσφαιρο, του οποίου η εμπορευματοποίηση έχει εξουσιάσει ακόμα και συνειδήσεις. «Το μόνο που μένει, λοιπόν, είναι η νοσταλγία αυτού του αγνού ποδοσφαίρου», τόνισε.
Αυτές οι κατακτήσεις να γίνουν οδηγός δράσης για τους εργαζομένους και τη νεολαία στην πάλη ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα σήμερα.
Σήμερα που έχουν οδηγήσει τον Αθλητισμό να είναι πολυτέλεια μόνο για λίγους και όχι δικαίωμα για πολλούς. (...)
Για να μην είναι, όμως, ο Αθλητισμός πολυτέλεια για λίγους και να ικανοποιηθεί το καθολικό δικαίωμα για Φυσική Αγωγή και Αθλητισμό, χρειάζεται ρήξη με το υπάρχον σύστημα, ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και εγκαθίδρυση μιας εργατικής - λαϊκής εξουσίας που θα οργανώσει όλες τις βασικές οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες, με στόχο την ικανοποίηση των σύγχρονων και ολοένα διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών, μεταξύ των οποίων είναι και η ανάγκη για σωματική άσκηση και δραστηριότητα.
Με κοινωνική ιδιοκτησία, κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό - λαϊκό έλεγχο, συνειδητά και σχεδιασμένα ένα κομμάτι του πλούτου που θα παράγεται θα δαπανάται γι' αυτόν το σκοπό. Θα επιστρέφει δηλαδή στο λαό με οργανωμένο και προγραμματισμένο τρόπο, μέσα από δωρεάν δομές».