H Λούλα Αναγνωστάκη γεννήθηκε το 1934 στη Θεσσαλονίκη και ήταν η μικρότερη αδερφή του ποιητή Μανώλη Αναγνωστάκη. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Παντρεύτηκε τον συγγραφέα και καθηγητή Ψυχιατρικής Γιώργο Χειμωνά.

Στο θέατρο εμφανίστηκε το 1965 με τα τρία μονόπρακτά της («Η διανυκτέρευση», «Η πόλη» και «Η παρέλαση»), που ανέβηκαν σε ενιαία παράσταση από τον Κάρολο Κουν στο Θέατρο Τέχνης. Ακολούθησε το τρίπρακτο έργο «Η συναναστροφή», που παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο το 1967, με σκηνοθέτη τον Λεωνίδα Τριβιζά.

Ακολούθησαν: Αντόνιο ή το Μήνυμα (1972), Η νίκη (1978), Η κασέτα (1982), Ο ήχος του όπλου (1987), όλα από το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν. Το 1990 ο θίασος Τζένης Καρέζη - Κώστα Καζάκου ανεβάζει στη σκηνή το έργο «Διαμάντια και μπλουζ», σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου, που είναι και η τελευταία εμφάνιση της μεγάλης μας ηθοποιού.

Το 1995 ανέβηκε το «Ταξίδι μακριά» στο Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή, το 1998 «Ο ουρανός κατακόκκινος» από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Βίκτορα Αρδίττη και το 2003 το έργο «Σ' εσάς που με ακούτε» από τη Νέα Σκηνή, σε σκηνοθεσία Λευτέρη Βογιατζή.

Τα έργα της έχουν παρουσιαστεί και από πολλούς άλλους θιάσους, αλλά και στο εξωτερικό, όπως στη Γαλλία, την Ιταλία, την Αγγλία και αλλού. Πολλά από τα έργα της έχουν εκδοθεί και σε βιβλία.

Σε ανακοίνωσή του, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για το χαμό της Λούλας Αναγνωστάκη εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση:

«Το ελληνικό θέατρο μετρά μια ακόμη μεγάλη απώλεια. Η σημαντική θεατρική συγγραφέας Λούλα Αναγνωστάκη πέρασε από χτες στην αιωνιότητα. Η συγγραφική της παρουσία άφησε ισχυρό αποτύπωμα στην ελληνική θεατρική σκηνή, από τα μέσα του 20ού μέχρι τις αρχές του 21ου αιώνα, εκφράζοντας με ποιητικό ρεαλισμό πλευρές της σύγχρονης κοινωνικής ζωής.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας εκφράζει τα ειλικρινή και θερμά του συλλυπητήρια στο γιο της Θανάση Χειμωνά και λοιπούς οικείους της».