Η απόκρουση της εργοδοτικής επίθεσης που κλιμακώνεται και η προώθηση της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος και στον συγκεκριμένο κλάδο, ήταν τα θέματα που βρέθηκαν στο επίκεντρο των εργασιών του 9ου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Ελλάδας (ΟΕΚΙΔΕ). Το Συνέδριο έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο και ολοκληρώθηκε με τις αρχαιρεσίες, όπου το ψηφοδέλτιο των δυνάμεων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ στηρίχθηκε από το σύνολο των αντιπροσώπων, εκλέγοντας όλα τα μέλη της νέας διοίκησης της Ομοσπονδίας και τους δύο αντιπροσώπους της για την ΓΣΕΕ.

Την εισήγηση στο Συνέδριο παρουσίασε ο Βασίλης Σταμούλης, πρόεδρος της απερχόμενης διοίκησης της ΟΕΚΙΔΕ, ενώ χαιρέτισαν η Γιώτα Ταβουλάρη εκ μέρους της ΕΓ του ΠΑΜΕ, ο Σωτήρης Γιανακός εκ μέρους της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, ο Γιάννης Ζαρκαδούλας από το ΜΑΣ και η Πάτρα Περαντώνη από την Ομοσπονδία Συνταξιούχων του ΙΚΑ.

Η διεκδίκηση και η υπογραφή νέων κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων στους χώρους που καλύπτει η Ομοσπονδία, αποτελεί βασικό μέτωπο πάλης για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, όπως τονίστηκε στην εισήγηση της διοίκησης, αλλά και βασική προϋπόθεση ενότητας και συλλογικής δράσης των εργαζομένων όλου του κλάδου. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ομοσπονδία συμμετέχει στην κοινή πρωτοβουλία των 530 συνδικάτων για την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

Παρουσιάζοντας τι πραγματικά σημαίνει για τους εργαζόμενους του κλάδου η περίφημη «δίκαιη ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται η κυβέρνηση αλλά και οι βιομήχανοι του κλάδου, στην εισήγηση τονίστηκε:

«Ο ΣΕΒ, οι βιομήχανοι κλωστοϋφαντουργοί και οι άλλες εργοδοτικές ενώσεις του κλάδου κόβουν με βάση τα συμφέροντά τους και οι κυβερνήσεις ράβουν, νομοθετούν με βάση τις απαιτήσεις τους, την επανεκκίνηση της οικονομίας με στόχο την ανάκαμψη των κερδών τους.

Στις επιδιώξεις των βιομηχάνων του ΣΕΒΚ βρίσκεται η μείωση των εργοδοτικών εισφορών, του "μη μισθολογικού κόστους" όπως το ονομάζουν, δηλαδή η παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, με επιπτώσεις τόσο στις συντάξεις όσο και στην Πρόνοια, στην Υγεία των εργαζομένων.

Στις επιδιώξεις τους βρίσκεται ο "εκσυγχρονισμός" του συνδικαλιστικού νόμου 1264/82, όπως ονομάζουν το χτύπημα στη συνδικαλιστική δράση που πάει χέρι - χέρι με την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, προκειμένου να επιβάλουν άκρα του τάφου σιωπή στους χώρους δουλειάς (...) Απαιτούν περιορισμό και απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης, γιατί οι σχεδιασμοί τους φτάνουν μέχρι τη δημιουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών όπως είναι η απαίτηση του ΣΕΠΕΕ (Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Πλεκτικής - Ετοίμου Ενδύματος Ελλάδος), "ένα ειδικό καθεστώς με ανταγωνιστικό κόστος απασχόλησης και φορολογίας των επιχειρήσεων το οποίο θα παραμείνει σταθερό για 15 - 20 χρόνια".

Επίσης τα "θέλω" του ΕΛΣΕΒΒΥΕ (Ελληνικός Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Βιοτεχνών Βιομηχάνων Υποδημάτων & Εξαγωγέων), στο όνομα της ανεργίας, είναι τζάμπα εργάτες, είναι η επιδότηση των εργοδοτικών εισφορών και για τους νέους εργαζόμενους, η επιδότηση του συνολικού κόστους εργασίας με βάση τον κατώτατο μισθό.

Αυτές είναι οι απαιτήσεις τους, θέλουν κι άλλα για να έχουν λυμένα τα χέρια τους, μεγαλύτερη "ευελιξία" στην αγορά εργασίας που ιεραρχείται στις αποφάσεις και τις προτεραιότητες της ΕΕ, των μονοπωλίων».

Επισημαίνοντας ορισμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα της εργοδοτικής ασυδοσίας, η εισήγηση αναφέρει, μεταξύ άλλων: «Η αποθράσυνση τους φτάνει μέχρι την πληρωμή στη "Staff" οφειλόμενων υπερωριών για πάνω από ένα χρόνο, με κουπόνια σούπερ μάρκετ, ενώ η ασυδοσία και η εργοδοτική τρομοκρατία σε ορισμένες επιχειρήσεις της γούνας φτάνει μέχρι την επιστροφή μέρους ακόμα και από τον άθλιο μισθό των 586 ευρώ αν δεν βγει το σύνολο της παραγωγής».

Οπως αναδείχθηκε και στις παρεμβάσεις αντιπροσώπων στο Συνέδριο, η επίθεση της εργοδοσίας ξετυλίγεται και μέσα από «σχέδια εξυγίανσης» χρεωμένων επιχειρήσεων, όπως στην «Επίλεκτο», στον «Φειδά», στα «Κλωστήρια Κιλκίς». Στο όνομα της «σωτηρίας» τους, επιχειρείται η ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε στην ομιλία της αντιπρόσωπος, εργαζόμενη στον «Φειδά», στη «συμφωνία εξυγίανσης» της εταιρείας ως μειονεκτήματα παρουσιάζονται η «μη ορθολογική πολιτική απασχόλησης και μισθών, το υψηλό λειτουργικό κόστος για τα δεδομένα του κλάδου, ο μεγάλος αριθμός εργαζομένων σχετικά με τον κύκλο εργασιών σε διάφορες μονάδες, ο υψηλός μέσος όρος ηλικίας των εργαζομένων, το υψηλό ασφαλιστικό και φορολογικό κόστος. Ενώ ως πλεονέκτημα και ευκαιρία παρουσιάζεται η μεταφορά μέρους της παραγωγικής διαδικασίας στη Βουλγαρία...».

Σε αυτό το ταμπλό παίζει και ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, που όπως καταγγέλθηκε στο Συνέδριο, πέραν των άλλων... «ανδραγαθημάτων» του, τώρα, μαζί με την κυβέρνηση, πλασάρει το νέο παραμύθι της Κοινωνικής και Αλληλέγγυας Οικονομίας, όπως στην περίπτωση των εργοστασίων του Λαναρά (πρώην ΕΝΚΛΩ): Εκεί δηλαδή που αφού με τη συμβολή αυτών των δυνάμεων ο καπιταλιστής έκλεισε τα εργοστάσια και πέταξε στο δρόμο τους εργάτες, τώρα θέλουν να τους μετατρέψουν σε «μετόχους» και να τους παγιδεύσουν και πάλι.

Ευρύτερα, όπως υπογραμμίστηκε στην εισήγηση του Συνεδρίου, «ο ρόλος του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, των δυνάμεων ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ και ΜΕΤΑ σε εργοστασιακά κυρίως σωματεία του κλάδου, ήταν να εγκλωβίσει τους εργαζόμενους στο καβούκι του κάθε χώρου, απομονώνοντάς τους ουσιαστικά από τα κύρια μέτωπα πάλης. Υπονόμευσαν και υπονομεύουν με κάθε τρόπο την κλαδική οργάνωση, προσπαθούν να μην συγκεντρώνονται οι δυνάμεις των εργαζομένων σε επίπεδο κλάδου και κυρίως από μεγάλους χώρους δουλειάς που παίζουν σημαντικό ρόλο στο συσχετισμό δυνάμεων. Ως πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ καθορίζουν τη στάση τους και τη γραμμή τους σε κάθε χώρο δουλειάς από τις θέσεις της εργοδοσίας, τις ανάγκες του κεφαλαίου και όχι των εργατών. Ευθυγραμμίζονται πλήρως, στηρίζουν τη στρατηγική των μονοπωλιακών ομίλων για ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία».

Στις εργασίες του Συνεδρίου οι αντιπρόσωποι ανέδειξαν τις εξελίξεις και τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων σε μια σειρά χώρους και τμήματα του κλάδου, όπως και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες εργάτες, οι νέοι εργαζόμενοι, οι εργαζόμενες γυναίκες.

Οπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε, «στον Ιματισμό, τα τελευταία χρόνια, μεγάλες εταιρείες φέρνουν όλο και μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής με τη μορφή φασόν που ράβεται στην Ελλάδα, όπου στην πλειοψηφία εργάζονται συνάδελφοι μετανάστες μισοασφαλισμένοι ή ανασφάλιστοι, σε άσχημες συνθήκες εργασίας και με ωρομίσθιο που δεν ξεπερνάει τα 3 έως 3,35 ευρώ...».

Στον Ιματισμό «υπάγεται και ο υποκλάδος των βιομηχανικών πλυντηρίων, ο οποίος τα 3 τελευταία χρόνια, βρίσκεται σε ανάπτυξη που συνδέεται με την ανάπτυξη μεγάλων μεγάλων τουριστικών μονάδων. Στην Αττική λειτουργούν 4 τουλάχιστον μεγάλες επιχειρήσεις, οι οποίες απασχολούν από 50 έως 100 εργαζόμενους, επιβάλλουν μεγάλη εντατικοποίηση της εργασίας, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, και ωράρια που φτάνουν τις 15 ώρες εργασίας, με μισθούς γύρω στα 650 - 700 ευρώ μεικτά. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό είναι ότι εδώ εργάζονται νέοι εργαζόμενοι, άντρες και γυναίκες, οι οποίοι δεν γνώρισαν τις Συλλογικές Συμβάσεις που ίσχυαν πριν το 2009 και δεν έχουν πείρα από αγώνες».

«Στον κλάδο της γουνοποιίας γίνεται η "σφαγή της αλεπούς"...». Με αυτά τα λόγια, συνδικαλιστής αντιπρόσωπος από το χώρο αποτύπωσε τις συνθήκες εργασίας και αμοιβής που κυριαρχούν, καθώς όπως είπε «ο ανταγωνισμός των επιχειρήσεων και η μεταφορά τους σε βαλκανικές και άλλες χώρες, με μισθούς 280 ευρώ, τους έδωσε τη δυνατότητα να προχωρήσουν στην κατεδάφιση εργατικών δικαιωμάτων και μισθών, με την απειλή της ανεργίας. Οταν υπάρχει δουλειά επιβάλλουν εντατικοποίηση, πολλές φορές οι υπερωρίες δεν πληρώνονται, δεδουλευμένα δεν καταβάλλονται, ενώ υπάρχει και ανασφάλιστη εργασία... Η τρομοκρατία είναι διάχυτη μέσα και έξω από τους χώρους εργασίας, γίνεται παρακολούθηση ακόμη και με κάμερες. Στους χώρους εργασίας τα μέτρα προστασίας και υγιεινής είναι ανύπαρκτα. Επειδή η επεξεργασία των γουνοδερμάτων γίνεται με χημικά, οι εργαζόμενοι στα βυρσοδεψεία και ειδικά αυτοί που δουλεύουν στα καζάνια, παρουσιάζουν εξανθήματα, αναπνευστικά προβλήματα, ακόμα και καρκίνο στον πνεύμονα. Οσο για τους εργαζόμενους στις φάρμες, η μπόχα και η μυρωδιά από τα ζωάκια γίνεται το δεύτερο δέρμα τους...».

Στη νέα βάρδια εργαζομένων, που πλέον αποτελούν την πλειοψηφία, αναφέρθηκε εργαζόμενος συνδικαλιστής στο εργοστάσιο του «Βαρβαρέσου». Οπως σημείωσε, οι περισσότεροι είναι απόφοιτοι ΑΕΙ και ΤΕΙ και δουλεύουν με 511 και 586 ευρώ μεικτά, δηλαδή αμείβονται «με μισθούς μικρότερους από όσα η εργατική - λαϊκή οικογένεια πλήρωνε κάθε μήνα για να σπουδάσουν...».

Ιδιαίτερη αναφορά, στις εισηγήσεις και τις παρεμβάσεις, έγινε στους αγώνες που ανέπτυξαν η Ομοσπονδία και τα ταξικά σωματεία του κλάδου το προηγούμενο διάστημα (όπως για παράδειγμα από το σωματείο «ΚΛΩΘΩ» για τους ανέργους της «ΕΝΚΛΩ», για τους ανέργους της «ELITE» και το επίδομα αφερεγγυότητας, από το σωματείο της «FINTEXPORT» για τα ζητήματα των ανέργων και τα ένσημα κατά τη διάρκεια της επίσχεσης εργασίας, για τα «Κλωστήρια Θράκης», όπου η εργοδοσία κατέβαλε τα ένσημα της επίσχεσης εργασίας ενός έτους κ.ά.).

Με αφετηρία την παρακαταθήκη κάθε μικρού και μεγάλου αγώνα, υπογραμμίστηκε η επιτακτική ανάγκη οργάνωσης των εργατών στα ταξικά συνδικάτα, ιδιαίτερα της νέας βάρδιας και των μεταναστών εργατών, που βιώνουν ακόμα πιο έντονα την εργασιακή ζούγκλα. Αναδείχθηκε η ανάγκη ενιαίας πάλης με βάση το διεκδικητικό πλαίσιο της Ομοσπονδίας και του ταξικού εργατικού κινήματος, απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του.