Χαρακτηριστικό παράδειγμα εργατοπατερισμού αποτελεί η στάση της πλειοψηφίας της ΟΤΟΕ στο ζήτημα των απολύσεων στην Τράπεζα Πειραιώς. Ο επιζήμιος ρόλος της για τους εργαζόμενους αναδεικνύεται από το γεγονός ότι είναι αυτή που έσυρε τα σωματεία σε διαβούλευση με την εργοδοσία για το πώς θα γίνουν με καλύτερους όρους οι απολύσεις, την ίδια στιγμή που δεν έχει κηρύξει καμιά αγωνιστική κινητοποίηση απέναντι σε αυτήν.

Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν και οι σχετικές ανακοινώσεις της, όπου ισχυρίζεται ψευδώς ότι η εξέλιξη στην Τράπεζα Πειραιώς ήταν δήθεν αιφνιδιαστική, παρόλο που ήξερε πολύ καλά τον σχεδιασμό για μείωση του προσωπικού από το σύνολο των τραπεζών και είναι αυτή που έχει προτείνει εδώ και καιρό σαν «λύση» να δημιουργηθεί ένα ταμείο για τους απολυμένους!

Ακόμα, στην ανακοίνωσή της φαίνεται η αγωνία της να διασφαλιστεί κλίμα ταξικής ειρήνης, μιλώντας για «...κλίμα ηρεμίας, συνοχής και συνεργασίας που έχει ανάγκη η τράπεζα στην κρισιμότερη φάση μετάβασης στην επόμενη μέρα...»! Την ίδια στιγμή, δηλώνει ότι επιδιώκει μια κοινά αποδεκτή λύση με την εργοδοσία, καλλιεργώντας την αυταπάτη ότι μπορεί κεφάλαιο και εργαζόμενοι να βγουν ωφελημένοι και οι δύο.