Σε αποφασιστικό και ανυποχώρητο αγώνα καλεί το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ τους επί 18 μήνες απλήρωτους εργαζόμενους του «MEGA», εκφράζοντας την αλληλεγγύη του στο δίκαιο αγώνα τους, «προκειμένου να εξοφληθούν όλες οι οφειλές προς αυτούς από πρώην, τωρινούς και επίδοξους "μετόχους"».

Μετά την απόφαση των μετόχων της εταιρείας να μην συμμετάσχουν στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, οι δεκάδες εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν το ισχυρό ενδεχόμενο να μείνουν στο δρόμο, θύματα των επιχειρηματικών επιλογών των ιδιοκτητών. Από τη στιγμή που έγιναν γνωστές οι προθέσεις των μετόχων, οι εργαζόμενοι με έκτακτες εκπομπές μέσω του καναλιού εξέφρασαν την οργή τους και κατήγγειλαν τη μεθόδευση που τους στέλνει στην ανεργία. Απαίτησαν από τους επιχειρηματίες Βαρδινογιάννη, Σαββίδη και Μαρινάκη, που συνθέτουν τη διοίκηση του καναλιού, να καταβάλουν τα δεδουλευμένα και τις αποζημιώσεις τους. Κάλεσαν επίσης την κυβέρνηση και το ΕΣΡ να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντί τους, σημειώνοντας ότι δεν πρόκειται να γίνουν βορά στα επιχειρηματικά και πολιτικά σχέδια που παίζονται στην πλάτη τους.

Το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ υπενθυμίζει πως εδώ και πάνω από ένα χρόνο είχε επισημάνει ότι οι ιδιοκτήτες είναι «εκπρόσωποι ορισμένων από τους μεγαλύτερους μονοπωλιακούς ομίλους της χώρας και ως εκ τούτου δεν χωράει καμιά απολύτως δικαιολογία για έλλειψη ρευστότητας και άλλες τέτοιες φλυαρίες».

Επαναλαμβάνει επίσης ότι «η μόνη διεκδίκηση εκ μέρους των εργαζομένων πρέπει να είναι η εξόφληση όλων των οφειλών προς αυτούς και η διασφάλιση των δικαιωμάτων τους. (...) Κάθε άλλη ενέργεια και με τη συμβολή της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, στην κατεύθυνση προτροπής προς τους μετόχους του "MEGA" και όσους άλλους καπιταλιστές ή τραπεζίτες εμπλέκονται στην υπόθεση, για να "διασώσουν" το κανάλι ώστε να έχουν δουλειά, τους εμπλέκει στις μυλόπετρες του ενδοκαπιταλιστικού ανταγωνισμού, με ολέθρια αποτελέσματα για τους ίδιους (...) Ακόμα κι αν το κανάλι "σωζόταν", τίποτα δεν τους εξασφάλιζε ότι δεν θα τους άδειαζαν στην επόμενη στροφή».

Οι εξελίξεις αυτές, αναφέρει χαρακτηριστικά, «ξεσκεπάζουν ακόμα περισσότερο τις πλειοψηφίες στα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου, που αντί να οργανώνουν έστω και στοιχειώδεις διεκδικητικούς αγώνες, επιδίδονται σε συνεννοήσεις με τα αφεντικά, στηρίζοντας απροκάλυπτα τα διάφορα επιχειρηματικά συμφέροντα».