Το «κουβάρι» της ενδοαστικής αντιπαράθεσης στην Ισπανία, σχετικά με το καταλανικό ζήτημα, δεν φαίνεται να «ξεμπερδεύεται» εύκολα. Χτες, ο πρόσφατα εκλεγείς πρόεδρος του καταλανικού κοινοβουλίου, Ρότζερ Τόρεντ, ανακοίνωσε ότι ο αποπεφθείς πρώην Πρόεδρος της Καταλονίας, Κάρλες Πουιτζντεμόντ, που εξελέγη βουλευτής στις 21 Δεκέμβρη - αν και έχει διαφύγει και παραμένει στο Βέλγιο - θα είναι εκ νέου υποψήφιος για την προεδρία.

Ο Τόρεντ, που ανήκει στη σοσιαλδημοκρατική Ρεπουμπλικανική Αριστερά (ERC), ανήγγειλε ότι θα ξεκινήσει γύρο επαφών με τον πρωθυπουργό της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι και θα έχει επαφές και με τον ομόσταυλό του, φυλακισμένο πρώην αντιπρόεδρο της καταλανικής κυβέρνησης, Οριόλ Γιουνκέρας, αλλά και τον φυγά Πρόεδρο. Η ERC συγκροτεί, μαζί με το νεοφιλελεύθερο Δημοκρατικό Ευρωπαϊκό Κόμμα (PDCat), τη συμμαχία «Μαζί για την Καταλονία» του Πουιτζντεμόντ και την αυτοπαρουσιαζόμενη ως «αντικαπιταλιστική» Λαϊκή Ενότητα (CUP), τον λεγόμενο «αυτονομιστικό» χώρο, με 70 έδρες στις 135 της Βουλής. Ο Τόρεντ κάνει έκκληση για έναν «ειλικρινή διάλογο», ωστόσο δέχεται τα πυρά των λεγόμενων «συνταγματικών» κομμάτων, των Πολιτών και των Σοσιαλιστών, ότι η πρότασή του θα προκαλέσει νέες εντάσεις. Σε ό,τι αφορά το χρόνο της ορκωμοσίας του Προέδρου, αυτός αφήνεται ανοιχτός, κάτι που θα εξαρτηθεί από τα παζάρια που θα γίνουν.

Πάντως, με αφορμή το χτεσινό ταξίδι του Πουιτζντεμόντ στη Δανία, για να μιλήσει σε εκδήλωση του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, η ισπανική εισαγγελία ζήτησε τη σύλληψή του, με επανενεργοποίηση του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψής του, για την οργάνωση του «παράνομου» δημοψηφίσματος της 1η Οκτώβρη 2017, τη «στάση και εξέγερση» και την «κατάχρηση δημοσίου χρήματος». Ωστόσο ο ανώτατος δικαστής Πάμπλο Γιαρένα απέρριψε το αίτημα για διαδικαστικούς λόγους, που δεν θα βοηθούσαν την όλη υπόθεση. Ο ίδιος ο Πουιτζντεμόντ, από το πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης, ζήτησε να γίνει μια νέα διαπραγμάτευση για το βαθμό αυτονομίας της Καταλονίας από την Ισπανία, προτείνοντας και πανισπανικό δημοψήφισμα, και ως υπέρμαχος της «ελεύθερης αγοράς» και της «ανοιχτής κοινωνίας» σημείωσε ότι «τα μικρά έθνη με ανταγωνιστική οικονομία μπορούν να έχουν επιτυχία στη διεθνή σκηνή». Απέφυγε ωστόσο να απαντήσει σαφώς σε ερώτηση Δανέζας καθηγήτριας του Πανεπιστημίου αν είναι υπέρ της «βαλκανοποίησης» της Ευρώπης. Η ουσία είναι ότι ο συγκεκριμένος αστός πολιτικός εκπροσωπεί ένα σημαντικό τμήμα της καταλανικής αστικής τάξης που βλέπει περισσότερες ευκαιρίες σε μια πιο χαλαρή σχέση με την Ισπανία και καταφέρνει να εγκλωβίζει και λαϊκό κόσμο, που κυνηγάει χίμαιρες περί εθνικών στόχων και δήθεν ανεξαρτησίας, όταν πρέπει να βάλει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, την ίδια την εξουσία του κεφαλαίου.