Η απεργιακή μάχη στον κλάδο των κατασκευών στη Θεσσαλονίκη αποτέλεσε συνέχεια όλης της προηγούμενης δραστηριότητας του Σωματείου Οικοδόμων, επικεντρώνοντας στο μεγαλύτερο έργο στο νομό, την κατασκευή του μετρό.

Ενα έργο που αυτήν τη στιγμή απασχολεί περίπου 600 εργαζόμενους, με πλήθος εργασιακών σχέσεων, με νέους αλλά και παλιότερους ηλικιακά εργάτες. Μεγάλο κομμάτι είναι ειδικευμένο εργατικό δυναμικό το οποίο γυρνοβολάει σε διάφορα μεγάλα έργα στην περιοχή. Για παράδειγμα, κάποιοι εργάτες από τον αγωγό TAP που έληξε η σύμβασή τους, βρήκαν δουλειά στο μετρό.

Η δράση του σωματείου όλο το προηγούμενο διάστημα ξεδιπλώθηκε με περιοδείες εργοτάξιο το εργοτάξιο, με ενημέρωση για τα νέα μέτρα και την ανάγκη οι εργαζόμενοι να απαντήσουν οργανωμένα σε αυτά. Με συνδυασμένη δράση, πετύχαμε τη μέρα της απεργίας να μη χτυπηθεί ούτε καρφί στο έργο. Η συμμετοχή στην απεργία άγγιξε το 100% και οι απεργιακές φρουρές στα εργοτάξια συνάντησαν μόνο τους φύλακες.

Βοήθησε ότι έγκαιρα το συνδικάτο συζήτησε για την κατάσταση στο έργο, διαμόρφωσε συγκεκριμένο πλαίσιο πάλης, μπήκε μπροστά στη διαφώτιση των εργαζομένων σε αυτό.

Η προσπάθεια όλου του προηγούμενου διαστήματος, με ενημερώσεις - περιοδείες, με δράση για τα προβλήματα των υπερωριών, της απλήρωτης εργασίας, των «κλεμμένων ενσήμων», με κινητοποιήσεις για τα μέτρα ασφάλειας στο έργο, αύξανε το κύρος του Συνδικάτου Οικοδόμων, προβλημάτιζε εργαζόμενους, έθετε τους όρους να κινητοποιούνται στο πλευρό του.

Η σταθερή σύσκεψη, ως μορφή που καθιέρωσε το συνδικάτο για τους εργάτες του έργου, ενίσχυσε τη διάθεση για αγώνα μιας σειράς κόσμου, έλυσε απορίες και δισταγμούς που υπήρχαν σε κάποιους, τροφοδότησε με επιχειρήματα. Βοήθησε αρκετά όταν στη διαφώτιση δεν μέναμε μόνο στο ότι καταργούν το δικαίωμα στην απεργία, αλλά όταν καλύτερα ανοίγαμε ποιος είναι ο σχεδιασμός της κυβέρνησης, τι σημαίνει η «δίκαιη ανάπτυξη», γιατί τώρα θέλουν να καταργήσουν το δικαίωμα στην απεργία.

Η πιο συχνή και συστηματική επαφή με εργάτες του έργου συνέβαλλε ώστε να επεξεργαστούμε μαζί τους ακόμα καλύτερα το πλαίσιο πάλης για το χώρο.

Το πλαίσιο πάλης διεκδικεί αυξήσεις στα μεροκάματα για όλους τους εργαζομένους, χωρίς κανένα διαχωρισμό σε εργολαβικούς και εργαζόμενους της κοινοπραξίας, μέτρα ασφάλειας στα εργοτάξια, 8ωρο - 5ήμερο και όχι δουλειά ήλιο με ήλιο, κανένα ένσημο χαμένο, ένσημα βαρέα και ανθυγιεινά και όχι υπαλλήλων γραφείου, άμεση καταβολή όλων των δεδουλευμένων από υπεργολάβους σε χρήμα και όχι σε διατακτικές επιταγές.

Βαδίζοντας σε αυτόν το δρόμο, το Συνδικάτο Οικοδόμων και η Επιτροπή Αγώνα έδωσαν αποφασιστικά την απεργιακή μάχη, κόντρα στις φωνές της εργοδοσίας που επιχειρούσε να σπείρει σύγχυση στους εργαζόμενους λέγοντας ότι «υπάρχουν φήμες για απεργία», που απαιτούσε από τους εργαζόμενους «μέχρι το τέλος της βάρδιας όσοι θέλουν να απεργήσουν να το δηλώσουν...».

Χέρι βοήθειας στη - χωρίς αποτέλεσμα - προσπάθεια της εργοδοσίας να περάσει η απεργία χωρίς να κουνηθεί φύλλο στα εργοτάξια του μετρό έδωσε η πλειοψηφία της διοίκησης του επιχειρησιακού σωματείου στην κατασκευή του μετρό, η οποία στο πλαίσιο της «εργασιακής ειρήνης» εφάρμοσε για άλλη μια φορά το «άκρα του τάφου σιωπή...».

Η αγανάκτηση των εργατών για τα νέα μέτρα, το «δεν πάει άλλο, μας έχουν κάνει δούλους», βρήκαν έκφραση στην οργανωμένη απάντηση, στην οργανωμένη διεκδίκηση, με όπλο μας την απεργία.

Οι επόμενες μέρες της απεργίας μας, μας βρήκαν να συζητάμε με τους συναδέλφους συμπεράσματα από αυτήν τη μάχη, αλλά και για τις νέες που έρχονται με τη νέα Σύμβαση Εργασίας και τις αυξήσεις που υπέγραψε η Ομοσπονδία Οικοδόμων για τους εργαζόμενους στον όμιλο του «Ακτωρα», θέτοντας τις βάσεις για νέες διεκδικήσεις στο έργο.

Γιώργος ΠΑΠΑΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ

Πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Θεσσαλονίκης