ΜΠΟΓΚΟΤΑ.--

Το φαινόμενο των δολοφονιών πρώην στελεχών, μελών και φίλων των FARC - EP (Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις της Κολομβίας - Λαϊκός Στρατός), που έχουν μετατραπεί σε νόμιμο κόμμα με το ίδιο ακρωνύμιο, FARC (Fuerza Alternativa Revolucionaria del Comun - Επαναστατική Εναλλακτική Δύναμη της Πλειοψηφίας), αναγκάστηκε να παραδεχτεί η κυβέρνηση του αντιδραστικού Προέδρου Χ. Μ. Σάντος, διά στόματος του αντιπρόεδρου Οσκαρ Ναράνχο. Μίλησε για 28 δολοφονίες ανταρτών, 12 συγγενών τους και 10 φίλων του κόμματος, ηγετών κοινοτήτων, οι οποίοι δολοφονήθηκαν μετά την ειρηνευτική συμφωνία που υπεγράφη το Νοέμβρη του 2016, μετά από 50 σχεδόν χρόνια ένοπλης σύγκρουσης.

Ανακοινώθηκε ότι «τέθηκε σε εφαρμογή ένα σύστημα κι ένα σχέδιο πολιτικών εγγυήσεων» ενόψει των βουλευτικών εκλογών στις 11 Μάρτη και των προεδρικών εκλογών στις 27 Μάη. Ο δε ηγέτης της FARC και υποψήφιος για την προεδρία, Ροντρίγκο Λοντόνιο ή «Τιμοσένκο», έχει καταγγείλει τις δολοφονίες και αναγκάζεται να παίρνει επιπρόσθετα μέτρα ασφαλείας, καθώς είναι συχνό το φαινόμενο των επιθέσεων σε προεκλογικές εκδηλώσεις. Ετσι, την Παρασκευή ανακοινώθηκε από την οργάνωση η προσωρινή αναστολή τους.

Η κατάσταση αυτή, που η κυβέρνηση δήθεν θέλει να αντιμετωπίσει, είναι σε άμεση σχέση με την όλο και μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση που επιβάλλει σε διάφορες κυρίως αγροτικές περιοχές, από όπου προέρχονται και τα περισσότερα θύματα.

Η FARC, από την πλευρά της, ανησυχεί για τον κίνδυνο να επαναληφθεί το κύμα στοχευμένων μαζικών δολοφονιών των δεκαετιών 1980 και 1990, όταν πάνω από 5.000 μέλη της «Πατριωτικής Ενωσης» (Union Patriotica), οργάνωσης που είχαν δημιουργήσει οι FARC - EP μαζί με το Κολομβιάνικο ΚΚ, εκτελέστηκαν από παραστρατιωτικά τάγματα θανάτου, ανάμεσά τους και προεδρικοί υποψήφιοι. Πάντως, κυρίαρχο στοιχείο στις θέσεις του νέου κόμματος και στην προεκλογική περίοδο είναι η προσπάθεια «εθνικής συμφιλίωσης» και η προβολή του στόχου για μια «μεταβατική εναλλακτική κυβέρνηση, που θα σταματήσει τη βία, θα εμπεδώσει τη δημοκρατία, θα κατοχυρώσει τα πολιτικά δικαιώματα και θα καταπολεμήσει τη διαφθορά». Γίνεται φανερό ότι η συμφωνία που υπεγράφη μετά από 4 χρόνια διαπραγματεύσεων με το αστικό κράτος, περιλαμβάνει σοβαρές παραχωρήσεις στην αστική τάξη και καλλιεργεί πολλές αυταπάτες για δήθεν φιλολαϊκή διέξοδο χωρίς άνοδο της ταξικής πάλης και σύγκρουση με το κεφάλαιο.