Ως αποτέλεσμα της πολιτικής γενίκευσης της «ευελιξίας» και στην Υγεία, πολιτική του κεφαλαίου που υλοποιούν τόσο η σημερινή κυβέρνηση όσο και οι προκάτοχοί της, το 20 - 25% των εργαζομένων στα δημόσια νοσοκομεία (δηλαδή περίπου 15.000 εργαζόμενοι) απασχολείται με ελαστικές σχέσεις ή συμβάσεις ορισμένου χρόνου: Επικουρικοί γιατροί, λοιπό επικουρικό προσωπικό διαφόρων ειδικοτήτων και κατηγοριών, εργαζόμενοι μέσω προγραμμάτων ΟΑΕΔ, συμβασιούχοι με «μπλοκάκι» μέσω του ΚΕΕΛΠΝΟ, εργολαβικοί εργαζόμενοι...

Στόχος αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής είναι να διευρυνθούν παραπέρα τέτοιου είδους εργασιακές σχέσεις - αντί να γίνουν οι αναγκαίες μόνιμες προσλήψεις - ανακυκλώνοντας την ανεργία, μετακυλίοντας το κόστος της μισθοδοσίας από τον κρατικό προϋπολογισμό στα «ίδια έσοδα των νοσοκομείων», δηλαδή απευθείας στην τσέπη των ασθενών, απαλλάσσοντας όλο και περισσότερο το κεφάλαιο και το κράτος του από το «κόστος» της δημόσιας Υγείας.

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, οι εργαζόμενοι με τέτοιου είδους συμβάσεις - «λάστιχο», με την πρωτοπόρα συμβολή των ταξικών δυνάμεων, προχωρούν στη συγκρότηση Επιτροπών Αγώνα Συμβασιούχων σε μια σειρά νοσοκομεία, προκειμένου να ενισχύσουν τον αγώνα για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Μέχρι στιγμής τέτοιες Επιτροπές έχουν συγκροτηθεί στα Νοσοκομεία «Ευαγγελισμός», «Αλεξάνδρα», «Ελενα Βενιζέλου», Νίκαιας, «Σωτηρία», «Αττικόν».

Ο «Ριζοσπάστης» συζητά με τους Στέφανο Αρχοντάκη και Θάνο Βαρσαμίδη, μέλη των Επιτροπών Αγώνα στο «Ελενα» και στο «Αλεξάνδρα» αντίστοιχα.

«Οι επιτροπές αυτές δεν είναι αυτόκλητες, αλλά προέκυψαν με εκλογή μέσα από μαζικότατες συνελεύσεις, όπου συμμετείχε η μεγάλη πλειοψηφία, πάνω από 70%, των επικουρικών εργαζομένων και εργαζομένων των προγραμμάτων του ΟΑΕΔ», τονίζει ο Στ. Αρχοντάκης.

«Ο ρόλος των Επιτροπών», προσθέτει, «δεν είναι να γίνουν σφραγίδες, ούτε βέβαια να λειτουργήσουν διασπαστικά ή να υποκαταστήσουν το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα. Στόχος τους είναι πρώτα απ' όλα να βοηθήσουν στην καλύτερη ενημέρωση και στη μεγαλύτερη συσπείρωση και ενότητα των συμβασιούχων μέσα στο ίδιο το νοσοκομείο. Να ξεπεραστεί η ηττοπάθεια, η λογική τού "δεν γίνεται τίποτα", "είμαι μόνος μου", "είμαι ανίσχυρος" κ.λπ. Αυτό έχει μεγάλη σημασία λόγω και του μεγάλου κατακερματισμού των ελαστικών σχέσεων εργασίας σε διάφορες μορφές. Οι Επιτροπές έχουν διαρκή και καθημερινή σχέση με τους συναδέλφους συμβασιούχους και θα πρέπει να έχουν συντονιστικό ρόλο στο να κινητοποιούν τους εργαζόμενους με οργανωμένο τρόπο. Επιδιώκουμε να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες, από την επίλυση των διαφόρων τοπικών προβλημάτων των συμβασιούχων στα νοσοκομεία μέχρι το κύριο, τη διεκδίκηση του δικαιώματός μας στη μόνιμη και σταθερή εργασία. Επίσης σημαντικό είναι να συντονίζουν τη δράση τους με τα Σωματεία Εργαζομένων των Νοσοκομείων, αλλά και τα δευτεροβάθμια όργανα και τις Ομοσπονδίες. Από εκεί και πέρα θα πρέπει οι πρωτοβουλίες αυτές στα διάφορα νοσοκομεία να συντονιστούν και να λειτουργήσουν με ενιαίο τρόπο, ώστε να υπάρξει η μεγαλύτερη δυνατή πίεση προς το υπουργείο Υγείας, να αναδειχθεί το θέμα της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων, δηλαδή της ίδιας της ζωής μας».

Μιλώντας για τις δυσκολίες με τις οποίες αντιπαρατίθεται αυτή η σημαντική προσπάθεια, ο Στ. Αρχοντάκης σημειώνει: «Για χρόνια έχει επικρατήσει μια ηττοπάθεια ανάμεσα σε μεγάλο τμήμα των συμβασιούχων, η οποία καλλιεργείται από την ίδια τη φύση των εργασιακών αυτών σχέσεων, αλλά και συνειδητά, από τις κατά καιρούς ηγεσίες του υπουργείου Υγείας, από δυνάμεις που καλλιεργούν λογικές του τύπου "να είσαι ευχαριστημένος που σου δίνουμε ένα κομμάτι ψωμί και τρως αλλά μην ζητάς και πολλά", "με την ανεργία που υπάρχει, είσαι τυχερός που βρήκες μια δουλειά για ένα χρόνο". Αυτή η συστηματική επίθεση στη συνείδηση των εργαζομένων, σε συνδυασμό με τον κατακερματισμό σε διαφορετικές κατηγορίες, βάζουν εμπόδια στην οργάνωση και την πάλη των συμβασιούχων».

Τα εμπόδια αυτά ενισχύουν οι δυνάμεις του συμβιβασμού, του κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού και νέου. Οπως εξηγεί ο Στ. Αρχοντάκης, «κατά κανόνα, στα σωματεία όπου πλειοψηφούν αυτές οι δυνάμεις, αρνούνταν να εγγράψουν ως μέλη τούς συμβασιούχους, με διάφορες δικαιολογίες όπως ότι τα καταστατικά δεν προβλέπουν την εγγραφή μη μόνιμου προσωπικού, τη στιγμή που όταν συντάχθηκαν τα καταστατικά δεν είχαν ακόμα εισαχθεί στα νοσοκομεία αυτές οι μορφές εργασίας. Ταυτόχρονα, οι ίδιοι που τα λένε αυτά αρνούνται πεισματικά την πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων για τον εκσυγχρονισμό των καταστατικών των σωματείων, που χρονολογούνται από το '80. Η κατάσταση αυτή τελευταία αλλάζει, κυρίως λόγω της διαπάλης με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ. Ετσι, κάτω από την πίεση των ίδιων των συμβασιούχων και την υποστήριξη του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, σε πολλά σωματεία εγγράφονται και ψηφίζουν πλέον και συμβασιούχοι ("Ευαγγελισμός", "Αττικόν", "Ελενα Βενιζέλου" κ.α.). Μέχρι στιγμής, πάντως, η ΠΟΕΔΗΝ αρνείται τη συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια, όπως και το να ψηφίζουν».

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα διαδραματίστηκαν με τη συγκρότηση Επιτροπής Αγώνα Συμβασιούχων στο «Αλεξάνδρα». Οπως αναφέρει ο Θ. Βαρσαμίδης, «δεν θέλουμε να αντικαταστήσουμε το Σωματείο με την Επιτροπή Αγώνα, αλλά ίσα ίσα να ενισχύσουμε τη συμμετοχή στο Σωματείο και τις συλλογικές διαδικασίες. Χαρακτηριστικά, την επομένη της σύστασης της Επιτροπής Αγώνα υπήρχαν 14 αιτήσεις ΟΑΕΔιτών για εγγραφή στο Σωματείο. Το αίτημα απορρίφθηκε όμως από την πλειοψηφία της διοίκησης του Σωματείου (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ), με το "επιχείρημα" ότι δεν είναι μόνιμοι και ότι πληρώνονται από προγράμματα ΟΑΕΔ. Οι επικουρικοί είμαστε εγγεγραμμένοι στο Σωματείο, πράγμα που καταφέραμε με πιέσεις του ΠΑΜΕ στις αρχές του έτους. Στη συνέλευση που κάναμε στο χώρο του Σωματείου, για τη δημιουργία της Επιτροπής Αγώνα, μέλη των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ, με μπροστάρη την πρόεδρο του Σωματείου, μπούκαραν και επιχείρησαν να διαλύσουν τη συνέλευση, λέγοντας ότι... δεν ενημερώθηκε για τη χρήση του χώρου. Λες και έπρεπε να ζητήσουμε ειδική άδεια! Η συνέλευση συνεχίστηκε στο προαύλιο του νοσοκομείου, όπου και συστάθηκε η Επιτροπή Αγώνα. Οχι μόνο απέτυχαν να μας διασπάσουν, ίσα ίσα μας πείσμωσαν. Την ίδια ώρα, από την παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ δημιουργείται ένα κλίμα εφησυχασμού στους συμβασιούχους, του τύπου "μην ανησυχείς, μέχρι το Δεκέμβρη θα έχεις δουλειά" για τους επικουρικούς, "να, πήρατε παράταση ένα χρόνο επιπλέον δουλειά" για τους ΟΑΕΔίτες, ενώ αναπαράγουν τα γνωστά ότι η κυβέρνηση τάχα "προσπαθεί αλλά δεν μπορεί λόγω της οικονομικής κατάστασης"».

«Στα σωματεία στα οποία πλειοψηφούν οι δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ υπάρχει πεισματική άρνηση στο να συμμετέχουν οι συμβασιούχοι στις διαδικασίες του συνδικαλιστικού κινήματος», επισημαίνει ο Στ. Αρχοντάκης. «Αυτή ακριβώς είναι και η στάση της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΠΟΕΔΗΝ, που αρνείται να εγγράψει τους συμβασιούχους ως μέλη».

Απέναντι σε αυτά τα εμπόδια, τονίζει, «το τελευταίο διάστημα πάρθηκαν αρκετές πρωτοβουλίες σε θετική κατεύθυνση από την ΟΕΝΓΕ, την ΕΙΝΑΠ και κάποια πρωτοβάθμια σωματεία μεγάλων νοσοκομείων της Αθήνας, με ένα πλαίσιο που απαιτεί την ένταξη στο σύστημα των συμβασιούχων, την προκήρυξη των μόνιμων θέσεων που παραμένουν ακάλυπτες, ώστε να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του λαού σε υπηρεσίες Υγείας, και την κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας στο δημόσιο σύστημα Υγείας. Οι πρωτοβουλίες είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα και απηχούν και τις απόψεις της μεγάλης πλειοψηφίας του μόνιμου προσωπικού, το οποίο καλείται να σηκώσει και αυτό σημαντικό βάρος λόγω των μεγάλων ελλείψεων και της εναλλαγής των συμβασιούχων, που διαταράσσει την ομαλή λειτουργία των τμημάτων. Κι αυτό μετά από πολλά χρόνια, αφού η προηγούμενη διοίκηση της ΟΕΝΓΕ υπό τον κ. Βαρνάβα έδειξε μια χαρακτηριστική αδιαφορία για τους συμβασιούχους, οι οποίοι αντιμετωπίζονταν περίπου ως παρείσακτοι».

Αν και οι Επιτροπές Αγώνα είναι στα πρώτα βήματά τους, φέρνουν ήδη αισιόδοξα μηνύματα: «Αρκετές από τις Επιτροπές έχουν ήδη καθιερωθεί στα μάτια των συναδέλφων ως όργανα που δεν διστάζουν να συγκρουστούν με την κυρίαρχη πολιτική, της κατεδάφισης των εργασιακών σχέσεων και των δικαιωμάτων μας. Αισιοδοξούμε ότι το επόμενο διάστημα θα δημιουργηθούν Επιτροπές Αγώνα σε όλα τα μεγάλα νοσοκομεία, οι οποίες θα συμβάλουν στη συσπείρωση και την κινητοποίηση των συναδέλφων. Με αποφασιστικότητα και αισιοδοξία θα δώσουμε τη μάχη για να μην γίνουμε δούλοι του 21ου αιώνα!».