Νέος θόρυβος προκλήθηκε γύρω από το μάθημα των Θρησκευτικών, μετά τη δημοσιοποίηση απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) η οποία ακυρώνει παλιότερη Υπουργική Απόφαση του πρώην υπουργού Παιδείας, Ν. Φίλη, για τη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στα δημοτικά και τα γυμνάσια.

Η υπόθεση έφτασε στη Δικαιοσύνη ύστερα από προσφυγές του μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ, της Εστίας Πατερικών Μελετών κ.ά., που υποστήριζαν ότι οι αλλαγές στη διδασκαλία του μαθήματος αλλοιώνουν τον «από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους μέχρι σήμερα ορθόδοξο χαρακτήρα του». Η απόφαση του ΣτΕ, που δικαιώνει τους προσφεύγοντες, επικαλείται το άρθρο 16 του Συντάγματος, που σημειώνει ότι μεταξύ των σκοπών της εκπαίδευσης είναι και η ανάπτυξη θρησκευτικής συνείδησης, κι ακόμα το άρθρο 13 για την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, θεωρώντας ότι η προσβαλλόμενη Απόφαση θα έπρεπε να απευθύνεται αποκλειστικά στους ορθόδοξους χριστιανούς μαθητές και να κατατείνει στην εμπέδωση της πίστης τους. Επικαλείται ακόμα το Πρώτο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, θεωρώντας ότι η διδασκαλία των Θρησκευτικών με βάση την Υπουργική Απόφαση στερεί από τους μαθητές του ορθόδοξου χριστιανικού δόγματος το δικαίωμα να διδάσκονται αποκλειστικά το δικό τους δόγμα, ενώ η νομοθεσία προβλέπει για μαθητές ρωμαιοκαθολικούς, Εβραίους και μουσουλμάνους να διδάσκονται αυτοτελώς το μάθημα αυτό (κάτι βέβαια που στην πράξη δεν συμβαίνει στα κοινά σχολεία).

Πρακτικά, οι προσφεύγοντες επιδιώκουν την επιστροφή του μαθήματος των Θρησκευτικών στον αντιδραστικό χαρακτήρα της κατήχησης μέσα στα σχολεία και το ΣτΕ τούς δικαιώνει, πατώντας πάνω στα περιθώρια που αφήνει και η σημερινή κυβέρνηση, η οποία διατηρεί τη στενή σύνδεση κράτους - Εκκλησίας όχι μόνο στο Σύνταγμα, αλλά και στην εκπαίδευση, με προσευχές, εκκλησιασμούς, εικόνες στις τάξεις κ.ά. Με αυτήν την έννοια, τόσο η προσπάθεια δήθεν «εκσυγχρονισμού» του μαθήματος των Θρησκευτικών, όσο και η αντίδραση στην απόφαση του ΣτΕ από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας, το οποίο κάνει λόγο για απόφαση που ταυτίζεται με ακραίους και σκοταδιστικούς θεολογικούς κύκλους, παραμένουν «κενό γράμμα». Κι αυτό γιατί το μάθημα ούτε καταργείται, ούτε καν γίνεται προαιρετικό, αφού η πίστη είναι υπόθεση προσωπική και δεν μπορεί να μπαίνει μέσα στις πόρτες του σχολείου. Αντίθετα, οι μαθητές συνεχίζουν να το διδάσκονται μέσα από ένα εκπαιδευτικό υλικό που κινείται στη γραμμή της θρησκευτικής πίστης και όχι της γνώσης του θρησκευτικού φαινομένου ως κατεξοχήν κοινωνικού, μέσα από κηρύγματα ιδεαλισμού που «κουμπώνουν» με τα επιμέρους θρησκευτικά δόγματα.

Μετά από όλα τα παραπάνω, το υπουργείο Παιδείας διαμηνύει ότι στην πράξη τα πράγματα θα παραμείνουν ως έχουν, αφού η απόφαση που ακυρώνεται από το ΣτΕ αφορούσε την περσινή χρονιά. Επικαλείται τη σύμφωνη απόφαση της Ιεράς Συνόδου για το ωρολόγιο πρόγραμμα του μαθήματος και τις αλλαγές που έγιναν στους φακέλους μαθητών από την περσινή χρονιά, και λέει ακόμα ότι κάθε χρόνο βγαίνουν νέες σχετικές Υπουργικές Αποφάσεις όσο η διδασκαλία του μαθήματος θα βρίσκεται σε αναμόρφωση.