Ολα αυτά, όμως, αξιοποιούνται για να σερβιριστεί το παραμύθι ότι η διέξοδος βρίσκεται στην ακόμα βαθύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στα επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς. Γι' αυτό τα αστικά επιτελεία είτε τονίζουν την ανάγκη να συμβάλλει η Ελλάδα ώστε η ΕΕ να διαμορφώσει πιο γρήγορα την επιθετική εξωτερική της πολιτική, είτε προκρίνουν την ακόμα στενότερη σύνδεση με τις ΗΠΑ και τους στόχους της στην περιοχή, είτε μιλάνε για ανάγκη αναπροσαρμογών στο «αμυντικό δόγμα» και προκρίνουν «σύσφιξη» του άξονα με το Ισραήλ απέναντι στην Τουρκία. Ο λαός χρειάζεται να κάνει τους δικούς του «απολογισμούς»: Από τους ανταγωνισμούς και τη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, όπου μπλέκεται η αστική τάξη της χώρας για τα δικά της συμφέροντα, δεν έχει να περιμένει τίποτα, παρά μόνο κινδύνους και περιπέτειες.