«Δυνατό εργατικό κίνημα και Κοινωνική Συμμαχία, συμπόρευση με το ΚΚΕ για την ανατροπή. Αυτή είναι η "καθαρή" διέξοδος για το λαό». Με το σύνθημα αυτό διοργανώθηκε συγκέντρωση από την ΚΟ Καρύστου του ΚΚΕ στην παραλία της πόλης το Σάββατο 21/7.

Ομιλητής στην εκδήλωση ήταν ο Κύριλλος Παπασταύρου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, ο οποίος μεταξύ άλλων σχολίασε την προπαγάνδα της κυβέρνησης περί τέλους των μνημονίων στις 21 Αυγούστου, τονίζοντας ότι παρά τα πανηγύρια της «οι 600 και πλέον μνημονιακοί νόμοι θα είναι εδώ. Ούτε ένας ακόμα να μην ψηφιστεί ...αυτοί είναι αρκετοί για να βασανίζουν τους εργαζόμενους για δεκαετίες.

Η αυξημένη εποπτεία της τρόικας θα είναι εδώ, οι αυτόματοι "κόφτες" δαπανών, τα ματωμένα πρωτογενή πλεονάσματα, η φοροληστεία, το νέο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα που συμφώνησε το Γιούρογκρουπ, δηλαδή το "μεταμνημονιακό μνημόνιο", θα είναι εδώ...».

Απαντώντας στο ψέμα της κυβέρνησης ότι δήθεν οι εργαζόμενοι θα ωφεληθούν από την καπιταλιστική ανάκαμψη, υπογράμμισε: «Το επενδυτικό περιβάλλον, η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας, περνάει όχι βεβαίως μέσα από την ανάκτηση απωλειών εισοδημάτων και δικαιωμάτων που χάθηκαν την περίοδο της κρίσης αλλά από την παγίωση της χασούρας, το βάθεμα των αντεργατικών - αντιλαϊκών ρυθμίσεων. Οι επεμβάσεις στη λεγόμενη "αγορά εργασίας", δηλαδή στις εργασιακές σχέσεις, το φθήνεμα της εργατικής δύναμης, η "ευελιξία", το χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης, είναι όρος, προϋπόθεση για επενδύσεις. Το "καθάρισμα" του τοπίου από τη δράση αυτοαπασχολούμενων σε μια σειρά κλάδους, η συγκέντρωση της γης σε όλο και λιγότερα χέρια είναι "άνοιγμα" νέων πεδίων κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Η μείωση των κρατικών δαπανών σε Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, υποδομές είναι απαραίτητη για τη διάθεση χρημάτων μαζεμένων από τις τσέπες των φορολογουμένων στη στήριξη των επενδυτικών σχεδίων. Η φοροληστεία εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων και αγροτών αντισταθμίζει τις φοροαπαλλαγές, εισφοροαπαλλαγές και διευκολύνσεις που δίνονται στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Η απαλλαγή των τραπεζών από "κόκκινα" δάνεια, οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις σπιτιών και μικρομάγαζων είναι ο όρος για να μπορέσουν οι τράπεζες να ξαναπαίξουν το ρόλο τους ως καρδιά της καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά ταυτόχρονα ανοίγει και νέα πεδία στη δράση των μονοπωλίων στο λεγόμενο real estate, στην αγοραπωλησία ακινήτων».

«Αρα λοιπόν η ανάπτυξη - ανάκαμψή τους προϋποθέτει την αντεργατική - αντιλαϊκή επίθεση, τη θυσία δικαιωμάτων, κατακτήσεων», σημείωσε ο ομιλητής, ενώ σε άλλο σημείο της ομιλίας του ανέδειξε το «νήμα» που συνδέει την εσωτερική με την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης. Οπως είπε, «η μεγαλύτερη εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, η προώθηση των ευρωατλαντικών σχεδίων στα Βαλκάνια με τη συμφωνία των Πρεσπών και την προετοιμαζόμενη συμφωνία με την Αλβανία, η ταύτιση με τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ στην περιοχή σχετίζονται άμεσα με το σχέδιο καπιταλιστικής ανάπτυξης που προωθεί η αστική τάξη στο εσωτερικό της χώρας με τις ειδικές πλευρές που αφορούν την περιοχή μας (...) Για λογαριασμό των επενδύσεων τσακίζονται εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, υποτιμούνται, υποβαθμίζονται εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Για λογαριασμό των επενδύσεων συμμετέχει ενεργά η Ελλάδα στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, σπρώχνει η κυβέρνηση το λαό μας σε επικίνδυνους δρόμους, σε δρόμους αποσταθεροποίησης θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια, την ελευθερία και την κυριαρχία του».

Αναφερόμενος στις εξελίξεις στην περιοχή της Ν. Εύβοιας, όπου βρίσκεται σε εξέλιξη μια πολύ μεγάλη επένδυση Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, ανέδειξε ότι αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα για το ότι ο λαός πληρώνει ακριβά την ανάκαμψη του κεφαλαίου.

Ανέφερε μεταξύ άλλων με αφορμή τις κινητοποιήσεις του λαού της περιοχής: «Ο αγώνας των κατοίκων ενάντια σε αυτό το έκτρωμα που δημιουργείται εδώ στη Ν. Εύβοια είναι αγώνας που συνδέεται με την πάλη ενάντια στον ενεργειακό σχεδιασμό με γνώμονα τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων. Γι' αυτό και το διεκδικητικό πλαίσιο που παλεύουν οι κομμουνιστές ανοίγει το σύνολο των ζητημάτων. Ανοίγει το ζήτημα να μπει φρένο στην άναρχη εγκατάσταση ανεμογεννητριών στη Ν. Εύβοια με δεδομένο ότι η περιοχή έχει υπερκορεστεί και προτείνει μια σειρά μέτρα που θα μπαίνουν εμπόδιο στην παραπέρα άναρχη εγκατάσταση. Θέτει ζήτημα μέτρων αποκατάστασης από τις επιπτώσεις που έχουν τα έργα εγκατάστασης στην περιοχή. Βάζει ζήτημα προστασίας των δασών και περιουσιών από τις πυρκαγιές και αποκατάσταση των πληγέντων. Ανοίγει ζητήματα της προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων στα έργα εγκατάστασης και ταυτόχρονα ανοίγει συνολικά ζήτημα εναντίωσης στη στρατηγική απελευθέρωσης της Ενέργειας, προβάλλει το ζήτημα της ανάγκης ο ενεργειακός σχεδιασμός να μπει στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.

Ετσι συνδυασμένα ο αγώνας των κατοίκων της Ν. Εύβοιας συνδέεται με τον αγώνα εργαζομένων και κατοίκων σε άλλες περιοχές της χώρας που αφορούν ουσιαστικά τη στρατηγική του κεφαλαίου στην Ενέργεια. Οπως π.χ. τον αγώνα των εργαζομένων και των κατοίκων στην περιοχή της Πτολεμαΐδας, των Ηπειρωτών σε σχέση με τον έλεγχο των υδρογονανθράκων στην περιοχή τους από μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους, τους αγώνες ενάντια στην άναρχη εγκατάσταση αιολικών πάρκων σε άλλες περιοχές της Ελλάδας, όπως στην Κρήτη, από την οποία μάλιστα πρόσφατα ανακοινώθηκε ο δεκαπενταπλασιασμός της ισχύος των ΑΠΕ σε όλη την Ελλάδα τα επόμενα χρόνια, τον αγώνα ενάντια στην ενεργειακή φτώχεια σε κάθε γωνιά της χώρας.

Δεν είναι θέμα διαπραγμάτευσης ή παζαρέματος το πού θα γίνουν οι ανεμογεννήτριες. Είναι θέμα συνολικής στρατηγικής των επιχειρηματικών ομίλων και επιλογής περιοχών με κριτήρια το τι είναι πιο οικονομικά συμφέρον. Οποιαδήποτε εμπόδια και αν μπουν ή μπαίνουν στην άναρχη εγκατάσταση θα είναι εφήμερα και προσωρινά αν δεν αντιπαρατεθούμε συνολικά με το αστικό σχεδιασμό για την Ενέργεια. Δεν μπορεί να υπάρξει στο πλαίσιο της σημερινής οικονομίας ισόμετρη κατανομή της ανάπτυξης, με βάση τις κοινωνικές ανάγκες. Δεν είναι ζήτημα τεχνοκρατικό. Είναι ζήτημα πολιτικό, και εδώ κρίνονται και οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές που υλοποιούν ως όργανα της εξουσίας κατευθύνσεις με βάση το συνολικότερο αστικό σχεδιασμό με προτεραιότητες αυτά που θέλει το κεφάλαιο και όχι αυτά που έχει ανάγκη ο λαός. Αρα λοιπόν πρέπει να συζητήσουμε πιο πλατιά, πιο ουσιαστικά τις πολιτικές προϋποθέσεις για τις πολιτικές επίλυσης οξυμένων λαϊκών προβλημάτων. Δεν υπάρχουν πράγματα που δεν γίνονται επειδή δεν μπορούν, δεν είναι τεχνικά ζητήματα. Τα πάντα είναι ζητήματα πολιτικών συσχετισμών, του ποιος κάνει κουμάντο στην οικονομία και την εξουσία.

Σε διαφορετική περίπτωση η εργατική - λαϊκή αγανάκτηση και διαμαρτυρία κινδυνεύει να εγκλωβιστεί σε αδιέξοδες θέσεις, που δεν πατάνε στην πραγματικότητα, αποσπασματικές, που πολλές φορές αξιοποιούνται στον ανταγωνισμό ανάμεσα σε ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που παίζουν διάφορα παιχνίδια με κριτήριο τα κέρδη τους. Δεν υπάρχει μορφή Ενέργειας που είναι από τη φύση της "διαβολική". Είναι η αξιοποίησή της από τους επιχειρηματικούς ομίλους, το κριτήριο του κέρδους, η αναρχία της καπιταλιστικής παραγωγής που δημιουργούν τα προβλήματα.

Οι εξελίξεις λοιπόν στην περιοχή, το απτό παράδειγμα της Ν. Εύβοιας για το τι σημαίνει ανάπτυξη με κριτήριο τα συμφέροντα των μονοπωλίων είναι αφορμή, δίνουν την ευκαιρία να ανοίξει πιο συγκεκριμένα η συζήτηση για την πρόταση του ΚΚΕ, για την ανάπτυξη με κριτήριο τις σύγχρονες εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Αυτό πρέπει να κινεί την ανάπτυξη, την παραγωγή, τις υπηρεσίες, όλη την οικονομική δραστηριότητα (...)

Υπάρχει λοιπόν λύση, υπάρχει διέξοδος προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Αλλά για να εφαρμοστεί χρειάζεται ριζική αλλαγή πορείας, πρέπει η εργατική τάξη, ο λαός να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας και τα κλειδιά της οικονομίας.

Χρειάζεται σύγκρουση με τον πραγματικό αντίπαλο, την άρχουσα τάξη των καπιταλιστών, ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου.

Το ΚΚΕ καλεί όλους στο δρόμο του αγώνα. Για να ανοίξει ο δρόμος για τη λαϊκή ευημερία απαιτείται να κοινωνικοποιηθούν τα εργοστάσια, τα μέσα παραγωγής, να καταργηθεί η σκλαβιά της μισθωτής εργασίας, να εδραιωθούν οι σχέσεις κοινωνικής ιδιοκτησίας, να υπάρξει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία. Είναι δρόμος αναγκαίος και ρεαλιστικός, είναι ζήτημα απόφασης και θέλησης της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας για να γίνει πραγματικότητα».