Στις 22 του Φλεβάρη ολοκληρώνεται η διαδικασία ξεπουλήματος της ΕΛΒΟ και η μεγάλη αυτή δημόσια αμυντική βιομηχανία, η μεγαλύτερη σήμερα βιομηχανική επιχείρηση στη Θεσσαλονίκη, θα βρεθεί με νέους ιδιοκτήτες, αν στο μεταξύ δεν αναπτυχθεί μια μαζική, δυναμική κινητοποίηση για τη ματαίωση των κυβερνητικών σχεδιασμών. Η ιδιωτικοποίηση της ΕΛΒΟ, εκτός των άλλων σημαίνει ότι μια επιχείρηση που σχετίζεται με την εθνική άμυνα παραδίδεται στο κεφάλαιο με όλες τις συνέπειες στον ευαίσθητο αυτό τομέα. Αυτός και μόνο ο λόγος αρκεί για να μην ιδιωτικοποιηθεί.

Μετά την προκήρυξη ενδιαφέροντος για τη μεταβίβαση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών σε ιδιώτες επενδυτές, έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον 7 όμιλοι, ανάμεσά τους μερικά πολύ ισχυρά διεθνή μονοπώλια. Ο καθένας από αυτούς τους ενδιαφερόμενους ομίλους πρέπει να καταθέσει τώρα στην Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων το επιχειρησιακό πλάνο (business plan) και αφού η Επιτροπή κρίνει ποιοι απ' αυτούς τους ομίλους, με βάση τα στοιχεία του επιχειρησιακού πλάνου, δικαιούνται να καταθέσουν συγκεκριμένη προσφορά για την απόκτηση των μετοχών της ΕΛΒΟ, θα κατατεθούν οι προσφορές και μέχρι τις 22 Φλεβάρη θα έχει παρθεί η τελική απόφαση, που θα σφραγίσει την τύχη της επιχείρησης.

Οι όμιλοι που έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον είναι: 1) Κόκκαλης - Μυτιληναίος, 2) Βίκερς (βρετανική), 3) Πετρόπουλος (ΣΚΑΝΙΑ), 4) Εμφιετζόγλου (Μηχανική), 5) Κράους Μαφάερ (γερμανική), 6) Στάγιερ (Αυστρίας), 7) Ζίλκα - Μπίτρου - Συγκελίδης (αμερικανική πολυεθνική).

Απ' αυτούς οι επικρατέστεροι, από πληροφορίες που υπάρχουν, φαίνεται να είναι ο βρετανικός όμιλος Βίκερς (VICKERS) και ο αμερικάνικος Zίλκα.

Με δεδομένη την εκφρασμένη θέληση της κυβέρνησης, και ιδιαίτερα του υπουργείου Αμυνας, να παραχωρήσει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της επιχείρησης στο ιδιωτικό μονοπωλιακό κεφάλαιο, (μέχρι και το 67% των μετοχών της, ίσως και περισσότερο), το μέλλον για την ΕΛΒΟ, αλλά και την αμυντική βιομηχανία της χώρας γενικά, δε διαγράφεται ευοίωνο.

Η ιδιωτικοποίηση της ΕΛΒΟ θα έχει αρνητικές συνέπειες, όχι μόνο για τους 1.070 εργαζόμενους της επιχείρησης, αλλά και την οικονομική ζωή της περιοχής, αφού εκτός από τους άμεσα απασχολούμενος στην ΕΛΒΟ, 3.000 ακόμα εργαζόμενοι που απασχολούνται σε μια σειρά μικρότερων επιχειρήσεων και βιοτεχνιών που προμηθεύουν την ΕΛΒΟ με διάφορα εξαρτήματα και παρέχουν υπηρεσίες σ' αυτήν, θα κινδυνεύσουν να βρεθούν χωρίς εργασία.

Η θέση του σωματείου των εργαζομένων στην επιχείρηση, όπως εκφράστηκε σε πρόσφατη γενική συνέλευση, ισοδυναμεί με αποδοχή της ιδιωτικοποίησης, με την προϋπόθεση ότι η πλειοψηφία των μετοχών θα παραμείνει στο υπουργείο Αμυνας, που θα διατηρήσει τον έλεγχο και τη διεύθυνση της επιχείρησης.

Η πρόθεση όμως της κυβέρνησης, όπως εκφράστηκε από τον υπουργό Αμυνας, Α. Τσοχατζόπουλο, είναι να παραχωρήσει το πλειοψηφικό πακέτο σε ιδιώτες. Αυτός άλλωστε είναι και ο όρος που θέτουν όλοι αυτοί οι επίδοξοι θεσμικοί επενδυτές, που έχουν βάλει στο μάτι την ΕΛΒΟ, επιχείρηση βιώσιμη, με υψηλή τεχνολογία και τεράστιες δυνατότητες προσφοράς στην αμυντική θωράκιση της χώρας, αλλά και στην παραγωγή διάφορων τύπων οχημάτων ειρηνικών χρήσεων, όπως λεωφορεία, φορτηγά, απορριμματοφόρα κ.ά.

Κανένας από αυτούς τους επενδυτές δεν ενδιαφέρεται να προχωρήσει, αν δεν εξασφαλίσει την πλειοψηφία των μετοχών που θα του δώσει τον έλεγχο και το μάνατζμεντ της επιχείρησης.

.

Η ΕΛΒΟ ΑΒΕ, είναι εγκαταστημένη στη βιομηχανική περιοχή Θεσσαλονίκης στη Σίνδο. Ιδρύθηκε το 1972 ως ΣΤΑΓΙΕΡ ΕΛΛΑΣ ΑΒΕ, με μετοχικό κεφάλαιο 10,2 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ, με σκοπό την παραγωγή και διάθεση γεωργικών ελκυστήρων, φορτηγών, δικύκλων και σταθερών κινητήρων. Το 1986, μετά από αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου και τη μεταβίβαση των μετοχών της αυστριακής πλευράς στο ελληνικό δημόσιο, η εταιρία μετονομάστηκε σε Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ) ΑΒΕ και η μετοχική της σύνθεση διαμορφώθηκε ως εξής:

Ελληνικό δημόσιο (υπ. Οικονομικών) 39,85%, Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Ανάπτυξης (ΕΤΒΑ) ΑΕ 35,01%, Γενική Τράπεζα 13,29%, Μετοχικό Ταμείο Αεροπορίας 5,85%, Ι. Λαϊνόπουλος 6%.

Η συνολική έκταση των εγκαταστάσεων της ΕΛΒΟ ανέρχεται σε 270.000 τ.μ. και η καλυμμένη επιφάνεια των εγκαταστάσεων και γραφείων είναι 60.000 τ.μ. Ο μηχανολογικός εξοπλισμός της επιχείρησης είναι υπερσύγχρονος, πάνω σε διεθνείς προδιαγραφές και είναι μοναδικός στο χώρο βιομηχανίας αυτοκινήτων στη χώρα μας. Στον εξοπλισμό αυτό συμπεριλαμβάνονται μηχανήματα CNC, που προγραμματίζονται από Η/Υ και πρέσες κοπής LASER, που αντιπροσωπεύουν την τελευταία λέξη της τεχνολογίας.

Στην ΕΛΒΟ λειτουργεί επίσης σύστημα ποιοτικού ελέγχου και η εταιρία βρίσκεται στο στάδιο πιστοποίησης της ποιότητας, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα. Πρόκειται για εταιρία με αξιόλογη συσσωρευμένη τεχνογνωσία, που έχει αναπτυχθεί σε συνεργασία με γνωστούς οίκους του εξωτερικού, όπως SNF, MERCEDES, SCANIA, NEOPLAN κ.ά., και τεράστιες παραγωγικές και οικονομικές δυνατότητες.

Η σημερινή παραγωγή της συμπεριλαμβάνει: φορτηγά πολιτικού και στρατιωτικού τύπου. Πυροσβεστικά οχήματα. Οχήματα κοινής ωφέλειας (απορριμματοφόρα - βυτιοφόρα κλπ). Λεωφορεία αστικά - υπεραστικά - τουριστικά και μεταφοράς προσωπικού. Τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού (ΤΟΜΠ) και μάχης (ΤΟΜΑ). Οχήματα παντός εδάφους (4Χ4), τύπου τζιπ και ανταλλακτικά.

Να σημειωθεί ότι το κίνητρο της κυβέρνησης, όπως η ίδια ισχυρίζεται, για την ιδιωτικοποίηση της ΕΛΒΟ, είναι ότι η συμμετοχή των ιδιωτών στα κεφάλαια κίνησης και λειτουργίας της επιχείρησης, θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητά της στη διεθνή αγορά. Το επιχείρημα αυτό δεν ευσταθεί, γιατί - σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου - οι ίδιες οι προτάσεις των εταιριών συμβούλων, που είχε προσλάβει το δημόσιο για να καταρτίσουν μελέτες βιωσιμότητας και να προετοιμάσουν το ξεπούλημα όλων των αμυντικών βιομηχανιών της χώρας, στηρίζονται στη συνεχή χρηματοδότηση των επιχειρήσεων αυτών από το δημόσιο και την πλήρη υποστήριξη από το ΥΕΘΑ των αντισταθμιστικών ωφελημάτων και των μελλοντικών προγραμμάτων.

Το θέμα που θα υποχρεωθεί να αντιμετωπίσει στα σοβαρά η διοίκηση του σωματείου εργαζομένων, που κυριαρχείται από τις δυνάμεις των ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, είναι τι θα κάνει το σωματείο αν η τελική απόφαση της κυβέρνησης είναι, όπως αναμένεται και έχει ήδη εκφραστεί, να παραχωρήσει το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών σε ιδιώτες, που είναι ενάντια στην απόφαση της γενικής συνέλευσης των μελών του σωματείου;

Η «Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία», συνδικαλιστική παράταξη που στηρίζεται από την ΕΣΑΚ και έχει ένα μέλος στη 7μελή διοίκηση του σωματείου, προτείνει η ΕΛΒΟ να παραμείνει δημόσια επιχείρηση, με το σύνολο των μετοχών της στα χέρια του κράτους, καθώς και στον έλεγχό του. Να γίνουν απαραίτητες βελτιώσεις στον τρόπο διεύθυνσης και λειτουργίας της επιχείρησης, να επιδιωχτεί ο εκσυγχρονισμός και παραπέρα βελτίωση του τεχνολογικού εξοπλισμού και η διεύρυνση του κύκλου εργασιών της με νέα συμβόλαια, τόσο από τις ένοπλες δυνάμεις, όσο και από κρατικές, δημοτικές, αλλά και ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Αν γίνουν όλα αυτά, που είναι εφικτά και μέσα στις δυνατότητες της επιχείρησης να τα πετύχει, όχι μόνο διασφαλίζονται οι υπάρχουσες θέσεις εργασίας, αλλά η επιχείρηση θα χρειαστεί να προσλάβει άμεσα νέο προσωπικό για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της παραγωγής της.

Οπως δήλωσε στο «Ρ» ο Παύλος Αρβανιτίδης, μέλος της διοίκησης του σωματείου και μέλος της διοίκησης του ΕΚΘ, η θέση αυτή πηγάζει βασικά από τη διαπίστωση ότι μια βιομηχανία που έχει σχέση με την άμυνα της χώρας, δεν μπορεί να ανήκει σε ιδιώτες και μάλιστα πολυεθνικά μονοπώλια. «Σε περίπτωση που η χώρα βρεθεί σε κίνδυνο και θελήσει να ισχυροποιήσει την άμυνά της με την αξιοποίηση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, τι θα γίνει όταν η βιομηχανία αυτή ελέγχεται από ιδιώτες; Αυτό νομίζουμε πως είναι μείζον θέμα.

Ενας δεύτερος λόγος είναι ότι η ΕΛΒΟ σαν δημόσια επιχείρηση μπορεί, με την παραγωγή της, την παραγωγικότητα, την τεχνογνωσία της, να βοηθήσει και την εθνική οικονομία και να διασφαλίσει 4 χιλιάδες θέσεις εργασίας στη Θεσσαλονίκη», σημείωσε ο Π. Αρβανιτίδης και πρόσθεσε: «Για να σωθεί η επιχείρηση προτείνουμε πρώτα απ' όλα το θέμα της ΕΛΒΟ να γίνει θέμα της πόλης της Θεσσαλονίκης. Κι αυτό γιατί η ΕΛΒΟ δεν είναι μια απλή επιχείρηση. Γύρω της λειτουργούν μια σειρά μικρότερες επιχειρήσεις και ουσιαστικά παρέχει δουλιά σε άλλους 3.000 εργαζόμενους. Γι' αυτό πρέπει να δημιουργηθεί ένα μέτωπο αντίστασης για τη σωτηρία της επιχείρησης, που να συσπειρώσει το λαό της πόλης, το βιοτεχνικό επιμελητήριο, τους επαγγελματίες, βιοτέχνες, τους εργαζόμενους άλλων κλάδων. Να γίνει συνείδηση του κόσμου ότι η διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα και η ανάπτυξη της επιχείρησης, αφορά όλους τους κατοίκους της πόλης. Πρέπει να ξεσηκώσουμε αμέσως μαχητικούς, μαζικούς αγώνες και κινητοποιήσεις των εργαζομένων και του λαού. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος και ο δρόμος για να σωθεί η ΕΛΒΟ».