Μαζί με τις αυταπάτες και τη ρητορική περί «νέας εποχής» τα κυβερνητικά στελέχη ξανασέρβιραν τα πλαστά διλήμματα και τις κάλπικες διαχωριστικές γραμμές και τα δίπολα «πρόοδος - συντήρηση», «δεξιά - αντιδεξιά», καλώντας στη συγκρότηση ενός «προοδευτικού μετώπου», μιας συμμαχίας δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ με δυνάμεις της παλιάς σοσιαλδημοκρατίας (δυνάμεις από ΠΑΣΟΚ, Κίνημα Αλλαγής κ.λπ.), που θα μπει ανάχωμα τάχα στην παλινόρθωση της «συντηρητικής, νεοφιλελεύθερης και ακροδεξιάς» ΝΔ και θα ξεγράψει μια για «πάντα» τους «μνηστήρες» της «διαφθοράς, της διαπλοκής και της εξουσίας των λίγων».

Αλλά κι απ' την άλλη μπάντα, απ' την πλευρά της ΝΔ, επιχειρείται το στήσιμο ενός «αντιΣΥΡΙΖΑ» μετώπου, με το οποίο φλερτάρουν και τμήματα της λεγόμενης «κεντροαριστεράς», που στο σύνολό της αξιώνει τη στήριξη του λαού στις επόμενες εκλογές για να παζαρέψει από καλύτερη θέση έναν αναβαθμισμένο ρόλο στα σχήματα διαχείρισης της επόμενης μέρας.

Τα «αντί-» μέτωπα, τα ψευτοδιλήμματα και των δύο πλευρών, είναι κούφια: Κανείς τους δεν αμφισβητεί το μνημονιακό πλαίσιο, που από κοινού διαμόρφωσαν τα προηγούμενα χρόνια με διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα. Κάθε άλλο, τσακώνονται για το ποιος μπορεί να το πάει ένα βήμα παραπέρα, να το εφαρμόσει πιο αποτελεσματικά. Μαζί κρατάνε τη σημαία της «γεωστρατηγικής αναβάθμισης» της αστικής τάξης που σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ. Μαζί στηρίζουν τα «ιερά και όσια» της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας, τα οποία τσακίζουν τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα.

Να ποια είναι η στρατηγική σύμπλευσή τους στα «μεγάλα» και «κρίσιμα» του κεφαλαίου. Και όσο η σύμπλευση αυτή στενεύει τα περιθώρια της μεταξύ τους αντιπαράθεσης, τόσο αναζητούνται επιμέρους διαφορές ή σηκώνεται κουρνιαχτός για ζητήματα όπως η διαφθορά, προκειμένου να στήνεται το παιχνίδι εγκλωβισμού του λαού στην επιλογή που φαντάζει ως το μικρότερο κακό και να «βγαίνει λάδι» το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα, η στρατηγική του κεφαλαίου, που από κοινού υπηρετούν οι αστικές κυβερνήσεις και τα κόμματα.

Την ίδια ώρα φουντώνει και ο προβληματισμός στα αστικά επιτελεία για το αν οι «υψηλοί τόνοι» που αξιοποιούνται για τον εγκλωβισμό του λαού συμβάλλουν ή τελικά υπονομεύουν την «πολιτική συναίνεση», που θεωρείται «όρος» για να προχωρήσει η στρατηγική του κεφαλαίου και να στρατευτεί ο λαός σε αυτή.

Χαρακτηριστική η συζήτηση που άνοιξε μέσα στην εβδομάδα από αστικά επιτελεία και ΜΜΕ που κάνοντας την τρίχα τριχιά, μίλησαν για «σκηνικό ακραίας πόλωσης» και «κηρύγματα μίσους», εστιάζοντας στο ότι η τακτική ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ «δυναμιτίζει» τη «μεταμνημονιακή συναίνεση», δίνοντας έδαφος στο «λαϊκισμό». Το «φούσκωμα» αυτό - πέρα απ' το προφανές, να «τονώσει» δηλαδή τα ψόφια διλήμματα - απηχεί σίγουρα και βαθύτερους προβληματισμούς και ζητούμενα για την αστική τάξη.

Τους προβληματισμούς αυτούς αποτύπωσε μέσα στην εβδομάδα και ο επικεφαλής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, Φ. Κουτεντάκης που μεταξύ άλλων σημείωσε ότι η πολιτική αντιπαράθεση «πέρα από τις εντυπώσεις» πρέπει να γίνεται «με γόνιμο τρόπο», προκειμένου τα κόμματα να έχουν «σκοπό να συνθέσουν κάτι», πως χρειάζεται «κάποια μίνιμουμ στοιχεία να είναι λίγο - πολύ συμφωνημένα μεταξύ των περισσότερων πολιτικών δυνάμεων», και παρουσιάζοντας ως τέτοιο στοιχείο την «υπευθυνότητα στην οικονομική πολιτική».

Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, και με δεδομένη τη στρατηγική σύμπλευση των αστικών κομμάτων, κάθε άλλο παρά μοιάζουν με σενάρια επιστημονικής φαντασίας όσα σημείωσε πριν μια εβδομάδα ο ευρωβουλευτής της ΝΔ, Γ. Κύρτσος ότι επιτελεία στις Βρυξέλλες «διερευνούν το σενάριο» μετεκλογικής συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ. Το έργο άλλωστε έχει παιχτεί ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν, από τότε που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, διαδέχονταν ως «το φως και το σκοτάδι» ο ένας τον άλλο, προτού συγκυβερνήσουν, ενώ μια εκδοχή του βλέπουμε και σήμερα με τον ΣΥΡΙΖΑ να συγκυβερνά με ένα κομμάτι της «παλιάς» και «φθαρμένης» ΝΔ.

Οπως και να 'χει σε κάθε τους εκδοχή τα διλήμματα του αστικού πολιτικού συστήματος είναι διλήμματα εχθρικά προς το λαό. Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, έχουν πείρα που μπορούν και πρέπει να αξιοποιήσουν. Με τον αγώνα και τη δική τους συμμαχία, με συστράτευση με το ΚΚΕ, μπορούν να αχρηστεύσουν τις παγίδες που στήνονται και πάλι με σκοπό τον εγκλωβισμό τους, και να βάλουν τις βάσεις μιας πραγματικά νέας εποχής, όπου ο πλούτος που παράγουν θα κατευθύνεται για την ικανοποίηση των δικών τους και μόνο αναγκών.