Την απόφαση της νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης της Κολομβίας να αποχωρήσει από τη διακρατική Ενωση των Χωρών του Νότου (UNASUR) ανακοίνωσε τη Δευτέρα ο Πρόεδρος Ιβάν Ντούκε, αποδίδοντάς την στη στήριξη που παρέχει αυτός ο οργανισμός «στη δικτατορία της Βενεζουέλας», όπως χαρακτηρίζει τη βενεζουελάνικη κυβέρνηση σε μια περίοδο που οξύνεται η καπιταλιστική κρίση, παρά τα σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης μέτρα που αυτή παίρνει.

Η απόφαση αυτή, που θα απαιτηθεί ένα εξάμηνο για να τεθεί σε πλήρη εφαρμογή, αλλά και η αποχώρηση άλλων χωρών της περιοχής, όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Χιλή, το Περού κ.λπ., αποδεικνύουν εκτός των άλλων τις αυταπάτες που καλλιεργήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια από τις λεγόμενες «αριστερές» κυβερνήσεις για την UNASUR. Οτι δηλαδή η Ενωση αυτή, όπως και άλλες καπιταλιστικές διακρατικές ενώσεις, δήθεν θα συνέβαλλε στη διαδικασία «λατινοαμερικανικής ολοκλήρωσης» προς όφελος των λαών. Το αντίθετο ακριβώς συνέβη, με την ισχυροποίηση των αστικών τάξεων σε κάθε χώρα, ενώ διατηρήθηκαν και οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί, όπως συμβαίνει σε κάθε καπιταλιστική συμμαχία.

Πάντως, ο Ντούκε, ανακοινώνοντας σε διάγγελμα την επίσημη αποχώρηση της Κολομβίας, επιρρίπτει στην Ενωση ότι με τη «σιωπή της και συχνά με την απραξία της υποστήριξε την κυβέρνηση του Προέδρου της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο» και καταλήγει ότι «δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να συμμετέχουμε σε ένα θεσμό που αποτέλεσε τον κυριότερο συνεργό της δικτατορίας στη Βενεζουέλα».

Θυμίζουμε ότι η UNASUR δημιουργήθηκε το 2008, με πρωτοβουλία των τότε Προέδρων της Βενεζουέλας και της Βραζιλίας, Ούγκο Τσάβες και Ιγνάσιο Λούλα ντα Σίλβα - με πλειοψηφία σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις στην περιοχή - ως υποτίθεται αντίβαρο στον ελεγχόμενο από τις ΗΠΑ Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών (ΟΑΚ). Σήμερα, από τις 12 χώρες που εντάχθηκαν σταδιακά, παραμένουν η Βενεζουέλα, η Βολιβία, το Εκουαδόρ η Ουρουγουάη, η Γουιάνα και το Σουρινάμ.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, την περασμένη Κυριακή 26 Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε στην Κολομβία δημοψήφισμα ενάντια στη διαφθορά (ένα υπαρκτό μεν πρόβλημα αλλά παράγωγο της καπιταλιστικής οικονομίας), που στηρίχτηκε από την πλειοψηφία των αστικών νεοφιλελεύθερων και σοσιαλδημοκρατικών, «αριστερών» δυνάμεων. Πάντως, το επί της ουσίας αποπροσανατολιστικό δημοψήφισμα κρίθηκε άκυρο, καθώς η συμμετοχή έφτασε τα 11,6 εκατομμύρια από εκλογικό σώμα 36,4 εκατ., ενώ απαιτούνταν 12,1 εκατ. για να έχει ισχύ. Στα 7 ερωτήματα που τέθηκαν και περιελάμβαναν ποινές για τους διεφθαρμένους, καθαιρέσεις κ.λπ., το 99% των ψηφισάντων ψήφισε «ναι». Ανοιχτά κατά της διεξαγωγής δημοψηφίσματος στάθηκε ο γνωστός αντιδραστικός γερουσιαστής και πρώην Πρόεδρος της χώρας Αλβαρο Ουρίμπε, που αντιμετωπίζει κατηγορίες για δωροδοκίες μαρτύρων για διάφορες υποθέσεις του.