Πλούσια πείρα για τους σημερινούς αγώνες των εργαζομένων - ιδιαίτερα για τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης - μεταφέρθηκε από την εκδήλωση που διοργάνωσε η ΤΟ Βιομηχανίας Αττικής του ΚΚΕ το απόγευμα της Πέμπτης 6/9 στο δημαρχείο Χαϊδαρίου, για την παρουσίαση της έκδοσης της ΕΠ Ανατολικής Στερεάς - Εύβοιας του ΚΚΕ, με τίτλο: «ΛΑΡΚΟ '77: Το χρονικό των 110 συγκλονιστικών ημερών της μεγάλης απεργίας στη ΛΑΡΚΟ. Γενάρης - Μάης 1977».

Το βιβλίο εκδόθηκε στο πλαίσιο του εορτασμού των 100χρονων του Κόμματος και αποτυπώνει με ζωντάνια, μέσα από τα δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη» και του «Οδηγητή», τις 110 μέρες της απεργίας, του ηρωικού αγώνα των εργατών μιας από τις μεγαλύτερες βιομηχανίες της χώρας. Την επανέκδοση προλογίζει ο Δημήτρης Κουτσούμπας, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που είχε τότε άμεση σχέση με την πολύμηνη απεργία, ως στέλεχος του Κόμματος στην περιοχή.

Στο χώρο της εκδήλωσης είχε στηθεί έκθεση φωτογραφίας και αρχειακού υλικού από την απεργιακή μάχη, ενώ στο τέλος παρουσιάστηκε καλλιτεχνικό πρόγραμμα με εργατικό - λαϊκό τραγούδι.

Η κεντρική ομιλία έγινε από τον Χρήστο Οικονόμου, που ήταν πρόεδρος του Σωματείου των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ κατά τη διάρκεια της απεργίας, ο οποίος αναφέρθηκε τόσο στο χρονικό αυτού του ηρωικού αγώνα όσο και στα διδάγματα που βγαίνουν από αυτόν.

Η απεργία ξεκίνησε με αίτημα να δοθεί ετήσια αύξηση 24%, όταν η εισοδηματική πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή ήταν 12,5%. «Το 24% που ζητούσαμε για όλο το χρόνο, ισοδυναμούσε με το ποσό που έχανε περίπου κάθε μέρα ο Μποδοσάκης από τη μη λειτουργία του εργοστασίου λόγω της απεργίας», σημείωσε ο Χρ. Οικονόμου, εξηγώντας πως για τον Μποδοσάκη το θέμα δεν ήταν οικονομικό, ήταν θέμα υποταγής των εργαζομένων.

Ο Χρ. Οικονόμου σημείωσε πως στη Λάρυμνα βρίσκονταν αντιμέτωπες η εργατική με την αστική τάξη. Η εργοδοσία εξάντλησε όλους τους εκβιασμούς για να μην ξεκινήσει η απεργία και αφού δεν κατάφερε να την αποτρέψει, όλοι οι μηχανισμοί του κράτους, η αστυνομία, ο εργοδοτικός συνδικαλισμός, τα αστικά μέσα ενημέρωσης στράφηκαν κατά των απεργών. Το εργοδοτικό - κυβερνητικό μπλοκ τοποθέτησε μέχρι και δυναμίτες στα σπίτια απεργών και έκανε δολοφονική επίθεση σε μελή της ΚΝΕ. Δίπλα στους απεργούς βρέθηκαν η εργατική τάξη με τα ταξικά συνδικάτα, η κοινωνία της περιοχής, το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, ο «Ριζοσπάστης, ο «Οδηγητής», το μαζικό κίνημα όπου στις διοικήσεις του ήταν κομμουνιστές. Η εργατική - λαϊκή αλληλεγγύη από κάθε γωνιά της χώρας έλυσε το πρόβλημα επιβίωσης των απεργών για να αντέξουν στη σκληρή αναμέτρηση. Επίσης προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στην κυβέρνηση και την εμπόδισε να χρησιμοποιήσει πιο τρομοκρατικές ενέργειες, ενώ οι απεργοί συνειδητοποίησαν ότι έδιναν τη μάχη για όλη την εργατική τάξη, όπως ειπώθηκε.

«Η απεργία της ΛΑΡΚΟ έδειξε ότι ο μόνος δρόμος για να διεκδικηθούν αιτήματα και να αποκρουστούν οι επιθέσεις των μονοπωλίων είναι ο δρόμος της ενότητας, της αλληλεγγύης και του αγώνα», τόνισε ο Χρ. Οικονόμου. «Η εξέλιξη όμως της ΛΑΡΚΟ στην πορεία αποδεικνύει ότι από μόνος του ο αγώνας για την επίλυση επιμέρους προβλημάτων δεν αρκεί για τη συνολική λύση των λαϊκών προβλημάτων, αλλά απαιτείται αγώνας για την ανατροπή της πολιτικής των μονοπωλίων που δημιουργούν και συσσωρεύουν τα λαϊκά προβλήματα», πρόσθεσε.