Τα μεγάλα προβλήματα των γυναικών από τα καταπιεσμένα λαϊκά στρώματα, είναι απότοκα της πολιτικής που αναπαράγει τις κοινωνικές ανισότητες και την εκμετάλλευση. Οταν οι εργαζόμενες γυναίκες είναι υποχρεωμένες να επωμίζονται τα περισσότερα από τα βάρη που δημιουργούν οι πολιτικές λιτότητας, εμπορευματοποίησης των κοινωνικών υπηρεσιών, κυρίως στους τομείς που έχουν σχέση με τη φροντίδα των παιδιών και της τρίτης ηλικίας, το γυναικείο κίνημα πρέπει να διεκδικεί οργανωμένα τα δικαιώματα των γυναικών και της λαϊκής οικογένειας ενάντια σ'αυτή την πολιτική. Στο γυναικείο κίνημα δρουν διάφορες οργανώσεις. Υπάρχει εμπειρία από την κοινή τους δράση (π.χ. Ασφαλιστικό). Αλλά κάθε γυναικεία οργάνωση προσεγγίζει τα προβλήματα διαφορετικά, προτείνει διαφορετική διέξοδο, ή ακόμη και τα ιεραρχεί διαφορετικά, ως προς τις πραγματικές ανάγκες των γυναικών.

Το «Ευρωπαϊκό Λόμπι Γυναικών», φαίνεται πως ενδιαφέρεται για παρεμβάσεις σε θεσμικό επίπεδο σχετικά με κάποιες αρνητικές συνέπειες για τις γυναίκες από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Μόνο που επειδή οι δυνάμεις που αποδέχονται τη συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ενωση αντικαθιστούν τη διεκδικητική δράση με το «διάλογο», στα πλαίσια που καθορίζει η εφαρμοζόμενη πολιτική, θέλουν τη δράση των «μη κυβερνητικών οργανώσεων» στη λογική της εκτόνωσης των αντιδράσεων στα πλαίσια του «εφικτού», ή ακόμη και συμμέτοχες στην ευρωπαϊκή πολιτική και έχουν τον τρόπο να το πετύχουν. Το παράδειγμα των αρνητικών αλλαγών στο καταστατικό του «Λόμπι» αυτό δείχνει. Μόνο που έρχεται μάλλον σαν φυσική συνέπεια του τρόπου δράσης ανάλογων οργανώσεων στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της πολιτικής της.