Χαιρετίζοντας την εκδήλωση, ο Κ. Διάκος εξέφρασε την ελπίδα ότι αποτελεί την απαρχή μιας προσπάθειας για τη συνέχιση και την παραπέρα ποιοτική αναβάθμιση του αντιπαγκοσμιοποιητικού πόλου αντίθετου στο δικομματισμό.

Ξεκινώντας, αναφέρθηκε στα χαρακτηριστικά της περιόδου που διανύουμε, τονίζοντας: «Κατ' αρχάς περνάμε μια περίοδο ιδιαίτερα δυσχερή για το χώρο της αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας. Ο λόγος είναι σαφής. Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε κάποιες διαδικασίες, όπου τα κεκτημένα της δημοκρατίας βρίσκονται υπό τη δαμόκλειο σπάθη της επιχείρησης της λεγόμενης ασφάλειας του διεθνούς κεφαλαίου, που οδηγεί σε διάφορους πολέμους, σε μια προσπάθεια ιδεολογικής απαξίας του αριστερού πολιτισμού, της αριστερής ιδεολογίας και της ιστορικής διαδρομής που έχει διαμορφώσει μια συναισθηματική ακόμα ακόμα επικοινωνία ανάμεσα στον απλό πολίτη, ανεξάρτητα αν δεν είναι αριστερός, και σ' αυτό που λέμε αριστερά».

«Στα πλαίσια αυτά - σημείωσε - είναι αναγκαία η διαμόρφωση ενός πόλου της αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας και στα πλαίσια αυτά εδώ και τρία χρόνια κάναμε προσπάθειες και σε επίπεδο κοινωνικο-πολιτικό, αλλά και σε ειδικό τοπικό επίπεδο, να έχουμε επικοινωνία με όλους εκείνους τους φορείς, πολιτικούς και κοινωνικούς, οι οποίοι θα μπορούσαν να βοηθήσουν προς την κατεύθυνση αυτή.

Η προσπάθεια αυτή σε πάρα πολλά σημεία απέδωσε, σε κάποια άλλα δεν προχώρησε. Αυτά είναι φυσιολογικά πράγματα, όταν έχουμε μια πολιτική διαδικασία. Αλλωστε, είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση της ιδεολογίας της αριστεράς, η οποία λέει ότι η ιστορία προχωρά με ζιγκ - ζαγκ.

Τι εκτιμούμε ότι προέκυψε απ' αυτές τις εκλογές: Το πρώτο, και είναι γενικό φαινόμενο, είναι το ότι ο πολίτης ψηφοφόρος δεν αντιμετωπίστηκε καν ως πολίτης, αλλά ως προϊόν παραπληροφόρησης. Το βασικό στοιχείο είναι ότι όταν ο πολίτης πήγε να ψηφίσει δεν πήγε να ψηφίσει για τα καθημερινά του προβλήματα, για τα προβλήματα που έχει στην περιοχή του, δηλαδή το ρόλο για τον οποίο εκαλείτο να ψηφίσει, αλλά ψήφισε για κάποια παραφθαρμένα και παραπληροφορημένα γενικά πολιτικά ζητήματα, τα οποία βόλευαν το δικομματισμό. Κι εκεί υπάρχει μια ευθύνη της αριστεράς, υπό την έννοια ότι δε διαμόρφωσε την αντίθετη άποψη. Με λίγα λόγια, η αριστερά έπαιξε στο γήπεδο που διαμόρφωσε ο γενικός γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, στα πλαίσια της τακτικής και της επικοινωνιακής του λογικής, αντιμετωπίζοντας τα προβλήματα που έχει η δημοκρατία μας με έναν κλασικά καπιταλιστικό τρόπο, οικονομίστικο τρόπο, διαμόρφωσε τους όρους ενός γενικότερου πολιτικού παιχνιδιού, το οποίο τον βόλευε. Διότι, αν καθόμαστε να συζητήσουμε για τα καθημερινά προβλήματα που έχει ο κάθε πολίτης, εκεί πραγματικά δεν είχε τίποτα να πει, είτε αυτά αφορούσαν τις τοπικές κοινωνίες, είτε τα γενικότερα κοινωνικά προβλήματα, Υγεία, Παιδεία, ανεργία κ.ά.

Αυτό νομίζω το στοιχείο το αποδέχτηκε η ΝΔ, γιατί ακριβώς κι αυτή τη βόλευε, με βάση ότι αυτές οι δύο δυνάμεις δε διαφέρουν σε τίποτα ως προς τις διακηρύξεις, η μια είναι η συντηρητική διαχείριση του νεοφιλελευθερισμού, η άλλη η σοσιαλδημοκρατική. Επομένως, το παιχνίδι ήταν πλέον δικό τους».

Ακολούθως, ο ομιλητής συμπλήρωσε: «Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι στο χώρο της αριστεράς υπήρξαν κάποιες κινήσεις, οι οποίες ήταν σχετικά βεβιασμένες. Οταν κάνουμε κάποιες συμμαχίες, κατά τη γνώμη μου, αυτές πρέπει να είναι αποτέλεσμα ενός κοινωνικού αγώνα κι όχι ευκαιριακά. Κι αυτό ισχύει ειδικότερα για την αριστερά, γιατί τέτοιου είδους ευκαιριακές θεσμικές συμμαχίες τις κάνει ο δικομματισμός γιατί έχει την εξουσία στα χέρια του και έχει την ευχέρεια να τις κάνει. Η αριστερά, που είναι χώρος κινήματος, χώρος που απευθύνεται στα κατώτερα κοινωνικά και οικονομικά στρώματα, είναι προφανές ότι απαιτεί προηγουμένως κίνημα. Επομένως, οποιαδήποτε συμμαχία πρέπει να έχει προφανώς και την απήχηση την κινηματική σε βάθος χρόνου. Κι όχι ευκαιριακά.

Εμείς συμμετείχαμε στη Συμπαράταξη κι οφείλω να κάνω μια συγκεκριμένη τοποθέτηση. Συμμετείχαμε απαρχής και τη θεωρούμε μια από τις πλέον επιτυχημένες προσπάθειες μετωπικής παρέμβασης σε τοπικά θέματα. Κι επενδύσαμε σ' αυτήν. Οχι μόνο, διότι βόλευε τον πολιτικό μας φορέα όντας μικρός, που θα είχε μια δυνατότητα να πει δυο κουβέντες παραπάνω, ούτε γιατί μας δόθηκε η δυνατότητα να βγούμε πιο έξω από το καβούκι μας, αλλά γιατί πιστεύαμε ότι αυτός ο τρόπος της παρέμβασης στο Δήμο της Αθήνας είχε τα χαρακτηριστικά εκείνα, τα οποία απαιτούσαν οι συνθήκες και κατάφερε να τα έχει και γι' αυτό και χτυπήθηκε τόσο σκληρά από κάθε πλευρά. Είχε πολυμορφία, είχε σεβασμό της ιδιαιτερότητας, είχε αποδοχή του κυρίαρχου ρόλου του κεντρικού πολιτικού φορέα, αλλά και παράλληλα αποδοχή του ρόλου που είχαν οι μικροί φορείς και της ιδιαιτερότητάς τους. Εδωσε μάχες στα καθημερινά προβλήματα που υπάρχουν στην Αθήνα και κατά συνέπεια είχε ένα θετικό αποτέλεσμα. Εκτιμήσαμε ότι οι επιλογές που γίνανε από τους βασικούς πολιτικούς φορείς της Συμπαράταξης, χωρίς να έχουν σχέση με τα πρόσωπα, οι επιλογές που έγιναν ως προς τον τρόπο που θα γινόταν η πολιτική αντιπαράθεση, δε θα βοηθούσαν τη Συμπαράταξη προς την κατεύθυνση που θέλαμε. Κατά συνέπεια, είχαμε έναν προβληματισμό, στο κατά πόσο θα είμαστε μέσα ή όχι. Κι όμως, εκτιμώντας τον πολύ μεγάλο χαρακτήρα και την πολύ μεγάλη επιτυχία που είχε η Συμπαράταξη και που πιστεύουμε ότι πρέπει να συνεχίσει, παραμείναμε, προσπαθήσαμε με όλες μας τις δυνάμεις να τη στηρίξουμε, με όποιες δυνατότητες είχαμε, στα πλαίσια μιας διαφορετικής εξ αντικειμένου αντίληψης των πραγμάτων. Και πιστεύουμε και θέλουμε να συνεχίσει να υπάρχει η Συμπαράταξη και να συνεχίσει το μεγάλο δημοτικό αγώνα που έδωσε την προηγούμενη τριετία. Κι εκτιμούμε ότι κι ο εκπρόσωπος που εκπροσωπεί τη Συμπαράταξη στο Δήμο της Αθήνας θα κινηθεί προς την ίδια κατεύθυνση που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια. Είμαστε βέβαιοι ότι αυτή η ιστορία μπορεί να προχωρήσει».

«Σε κάποιες άλλες περιοχές - συμπλήρωσε - που εμείς συνεργαστήκαμε με τη ριζοσπαστική αριστερά είχαμε πάρα πολύ θετικά αποτελέσματα, π.χ. διπλασιάσαμε τις δυνάμεις στη Βούλα. Στηρίξαμε τον Χρ. Κορτζίδη, νομίζουμε ότι πήγε πάρα πολύ καλά, κι αν ο Χρ. Κορτζίδης δεν πήγε καλά στο Ελληνικό, ήταν γιατί υπήρχε μια συγκεκριμένη επιλογή του συστήματος για τις Ολυμπιακές πόλεις, για να μπορεί να ελέγχεται το μπάτζεντ του δήμου. Αυτό έγινε στις περισσότερες Ολυμπιακές πόλεις, πλην της Νίκαιας, όπου υπήρχε μια διαφορετική επιλογή του κόσμου, συσπειρώθηκε πολύ καλύτερα ο κόσμος και δεν πέρασε η επιλογή τους αυτή που επίσης θέλανε να κάνουν και είναι γνωστό τι έκαναν στη Νίκαια, αλλά ήταν ώριμα τα πράγματα μέσα από ένα κίνημα τόσων χρόνων πριν, ώστε ο δήμαρχος που είχε μοιράσει λεφτά και υποσχέσεις δεν κατάφερε να βγει. Αυτό αποδεικνύει το γεγονός ότι οι συμμαχίες πρέπει να έχουν κι ένα βάθος χρόνου και να εκφράζονται στους θεσμούς ως ένας σταθμός, με στόχο να συνεχιστεί και παραπέρα αυτή η συμμαχία».

Ο Κ. Διάκος ρητά και κατηγορηματικά υπογράμμισε: «Μακράν ημών οποιεσδήποτε επιλογές κεντροαριστεράς», μια και, όπως τόνισε, «θεωρούμε ότι έχει στόχο να αποτελέσει δεκανίκι στην επιδίωξή τους, στην αντιπαράθεσή τους με τη ΝΔ. Κατά συνέπεια, εμείς δε συμφωνούμε σ' αυτήν την κατεύθυνση. Οι όποιες συμμαχίες, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να έχουν το διεθνιστικό χαρακτήρα της αριστεράς. Είναι άλλο πράγμα η αντιμετώπιση της παγκοσμιοποίησης με την επίκληση της εθνικής επιλογής στην οικονομία - που αυτό είναι θέμα συζήτησης - και άλλο πράγμα να λέμε ότι μπορεί κανείς να έχει τις ίδιες απόψεις με δυνάμεις, οι οποίες πολλές φορές συντάσσονται με εθνικιστικές επιλογές.

Επειδή πολλά ειπώθηκαν ότι ο Συνασπισμός πήγε καλά, η εκτίμησή μου είναι ότι ο Συνασπισμός δεν πήγε καλά. Ο Συνασπισμός κατάφερε να επιβιώσει όπου συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ, όπου εφαρμόστηκε η εξουσιαστική λογική της κεντροαριστεράς. Επομένως, όταν αύριο μεθαύριο θα υπάρχουν τα προβλήματα της σύγκρουσης ανάμεσα στο αριστερό κίνημα και στις δυνάμεις που διαχειρίζονται την εξουσία, είναι προφανές ότι ο Συνασπισμός οφείλει να επιλέξει, ή θα πάει ως δεκανίκι σ' αυτές ή θα πάει με το κίνημα. Κι επειδή εκτιμώ ότι κυριαρχούν οι δυνάμεις σήμερα στο Συνασπισμό που επιθυμούν το δεκανίκι, φοβούμαι ότι όλη αυτή η εξέλιξη των δημοτικών εκλογών είναι μια δέσμευση του Συνασπισμού προς την κατεύθυνση αυτή. Γιατί όπου βγήκε, υπήρξε η σύμπλευσή του με το ΠΑΣΟΚ. Αρα, λοιπόν, υπήρξε ένας τακτικίστικος ελιγμός σ' αυτές τις εκλογές, που του δίνει τη δυνατότητα να επικαλείται ότι είναι κερδισμένος, όπως και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ».

Καταλήγοντας, ο Κ. Διάκος υπογράμμισε ότι έρχονται δύσκολοι καιροί και «πρέπει να βρεθούμε σε συγκρουσιακές διαδικασίες - είναι δεδομένες οι συγκρουσιακές διαδικασίες - δεν το παίρνει το διεθνές κεφάλαιο να διατηρήσει αυτές τις φαινομενικές και βιτρινάτες επιλογές δημοκρατίας, εκεί πια θα καθαρίσει η ήρα από το στάρι. Εκεί πια εκτιμούμε ότι οι ριζοσπαστικές δυνάμεις της αριστεράς και της οικολογίας έχουν λόγο συνύπαρξης, διαλόγου, κοινής δράσης. Προς την κατεύθυνση αυτή, εμείς θα παλέψουμε και σε επίπεδο τοπικό και σε επίπεδο γενικό. Και εκτιμούμε ότι πολλοί από δω σήμερα θα είναι μαζί μας και στους καθημερινούς αγώνες, αλλά και στις γενικότερες επιλογές».