Μια πρωτοφανή κινητοποίηση έζησε χτες ο Πειραιάς. Αυτόματα, με την αναγγελία της πρώτης ιμπεριαλιστικής βόμβας, από κάθε σημείο του πρώτου λιμανιού της χώρας, από το Πέραμα, το Κερατσίνι, την Κοκκινιά μέχρι την καρδιά του Πειραιά, οι στρατιές των ταξικών δυνάμεων, της Συντονιστικής Επιτροπής Σωματείων Πειραιά, της Νεανικής Δράσης, της «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003», της ΠΕΔΥΕ, που ήδη βρίσκονταν στα πόστα τους, άρχιζαν να σαλπίζουν το αγωνιστικό πρόσταγμα. Κάθε γειτονιά μετατράπηκε σε αντιπολεμικό πεδίο «μάχης». Ανθρωποι όλων των ηλικιών ξεχύθηκαν σε δρόμους και πλατείες. Σχολεία ερήμωσαν και «ντύθηκαν» με μαύρες σημαίες, δήμοι και μαγαζιά έκλεισαν. Ντουντούκες ηχούσαν από παντού αντιπολεμικά - αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα, καλώντας τους πάντες στην προσυγκέντρωση του Ηλεκτρικού Σταθμού και στη συνέχεια στο μεγάλο αντιπολεμικό συλλαλητήριο του Συντάγματος.

Αμέτρητες οι αντιπολεμικές εκδηλώσεις του λαού του Πειραιά. Αμέτρητο το πλήθος.

Μέσα στο λιμάνι, από τις 6 το πρωί οι συνδικαλιστές των ταξικών σωματείων ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ δεν άφησαν πλοίο και ναυτεργάτη που να μην ενημερώσουν. «Ολοι στους δρόμους» το αγωνιστικό κάλεσμα. Την ίδια ώρα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη στο Πέραμα οι ντουντούκες που είχε στήσει το Συνδικάτο Μετάλλου Πειραιά εξέπεμπαν ασταμάτητα αντιπολεμικά - αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα ξεσηκώνοντας τους εργάτες. Το ίδιο έγινε και στο εργοστάσιο της «ΕΛΑΪΔΑΣ», όπου οι εργάτες συγκεντρώθηκαν έξω στην πύλη και στη συνέχεια απέκλεισαν τη λεωφόρο Πειραιώς στο ύψος του εργοστασίου τους.

Οι υπηρεσίες των γύρω δήμων, αλλά και του Πειραιά, έμειναν κλειστές, τα σχολεία, γυμνάσια και λύκεια, όλου του Πειραιά, άδειασαν. Στις 9 το πρωί οι κεντρικές πλατείες είχαν πια κατακλυστεί από κόσμο, ενώ τον πρώτο λόγο τον είχε η νεολαία, ο μαθητόκοσμος. Στη Νίκαια οι μαθητές, γονείς, καθηγητές και εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Αγίου Νικολάου και από εκεί συγκροτημένα ξεκίνησαν πορεία για τον Ηλεκτρικό Σταθμό όπου είχε δοθεί το πρώτο αγωνιστικό ραντεβού. Στο Πέραμα οι μαθητές πριν αδειάσουν τις αίθουσες ανάρτησαν μαύρες σημαίες στα σχολεία τους και όλοι συναντήθηκαν στην πλατεία Ηρώων για να συγκροτήσουν μία συγκέντρωση πρωτόγνωρη για τα χρονικά της πόλης.

Ξεσηκωμός επικράτησε και στη Δραπετσώνα. Στον Κορυδαλλό, παρά το γεγονός ότι το Δημοτικό Συμβούλιο όπου πλειοψηφεί η κυβερνητική παράταξη, αρνήθηκε κάθε συμμετοχή στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις και ο δήμαρχος επιδόθηκε σε τρομοκρατικές μεθόδους, η πλειοψηφία των εργαζομένων του δήμου πήρε μέρος στις κινητοποιήσεις.

Στις 10 το πρωί ολόκληρος ο Πειραιάς σειόταν. Πορείες σπουδαστών, μαθητών και εργαζομένων, βρίσκονταν σε εξέλιξη σε όλους τους δρόμους του. Τα συνθήματα «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» ακούγονταν από παντού. Πλήθος ερχόταν από κάθε κατεύθυνση για να συγκλίνει στον Ηλεκτρικό Σταθμό. Για πάνω από μία ώρα το ένα τρένο μετά το άλλο αναχωρούσαν ασφυκτικά γεμάτα, χωρίς να καταφέρνουν να αδειάσουν την πλατεία Λουδοβίκου και τις αποβάθρες.