Στα χωριά της ελληνικής υπαίθρου τα «πνεύματα» είναι οξυμένα και το κλίμα διαμαρτυριών κατά της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της ΕΕ «απλώνεται» παντού. Δυσαρεστημένοι και διαμαρτυρόμενοι είναι το σύνολο των μικρομεσαίων αγροτών, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και κομματικών προτιμήσεων, ενώ ήδη έχουν αρχίσει οι προετοιμασίες για την έναρξη νέων αγροτικών κινητοποιήσεων.

Ως γνωστόν, με πρωτοβουλία της Παναγροτικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΠΑΣΥ) αυτό το διάστημα διοργανώνονται κινητοποιήσεις σε πολλές περιοχές της χώρας, αρχής γενομένης από τις 2 Φλεβάρη, που θα γίνει μεγάλο συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, στη διάρκεια της έκθεσης «Αγρότικα». Θα ακολουθήσουν συγκεντρώσεις κατά τόπους και οι κινητοποιήσεις θα κορυφωθούν με τον αγωνιστικό γιορτασμό του Κιλελέρ στις 19 Μάρτη.

Οι μικρομεσαίοι αγρότες, μεταξύ των άλλων, διεκδικούν απορρόφηση της φετινής παραγωγής, προστασία από τις αθρόες εισαγωγές και αύξηση των εξαγωγών, κατάργηση των ποσοστώσεων και των προστίμων συνυπευθυνότητας, κρατική στήριξη της γεωργίας, ανθρώπινες συντάξεις για τους αγρότες με κατώτερη σύνταξη 420 ευρώ, αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων των αγροτών και γενικότερα των κατοίκων της υπαίθρου.

Φέτος ιδιαίτερα προβλήματα αντιμετωπίζουν:

• Πολλοί ντοματοπαραγωγοί της Θεσσαλίας, που παρέδωσαν τα προϊόντα τους σε ντοματοβιομηχανίες της Βόρειας Ελλάδας, από τον περασμένο Αύγουστο, δεν πήραν όμως ακόμα ούτε λεπτό του ευρώ από την εμπορική τιμή. Επιπλέον, καταγγέλλουν ότι μεγάλες ποσότητες της σοδειάς τους χάνονται, καθώς πολλοί ντοματοβιομήχανοι «κλέβουν» στο ζύγι. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του παραγωγού που η παραγωγή του έφτασε στους 412 τόνους, ενώ στην ντοματοβιομηχανία που παραδόθηκε το «ζύγι» έβγαλε 60 τόνους λιγότερο.
• Πολλοί καλαμποκοπαραγωγοί, που αν και παρέδωσαν την παραγωγή τους τον περασμένο Οκτώβρη και Νοέμβρη, δεν πληρώθηκαν ακόμα από τους εμπόρους.
• Οι τευτλοπαραγωγοί, που με τον νέο κανονισμό της ΕΕ για τη ζάχαρη, θα υποστούν δραματική μείωση του εισοδήματός τους και κινδυνεύουν με ξεκλήρισμα, καταγγέλλουν ότι δεν έχουν πληρωθεί ακόμα από την Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης για τη σοδειά του 2005.
• Η πλειοψηφία των μηλοπαραγωγών, που δεν πούλησε ακόμα τα μήλα, ενώ όσες ποσότητες πουλήθηκαν, οι μεγαλέμποροι τις πήραν σε εξευτελιστικές τιμές. Μόνο στην Αγιά παραμένουν αδιάθετοι πάνω από 80.000 τόνοι μήλων.
• Οι βαμβακοπαραγωγοί, που οι περισσότεροι πήραν περίπου 260 δρχ. ανά κιλό βαμβακιού. Να σημειωθεί ότι το 1993 οι βαμβακοπαραγωγοί έπαιρναν ανά κιλό βαμβακιού σχεδόν 330 δρχ. Οσον αφορά το 40δραχμο που διατυμπανίζει η κυβέρνηση ότι θα πάρουν, βεβαίως και δε σώζει την κατάσταση, αν συνυπολογιστεί το γεγονός ότι μεγάλες ποσότητες του προϊόντος θα μείνουν εκτός επιδότησης. Στη Θεσσαλία εκτιμάται ότι δε θα επιδοτηθούν 45.000 τόνοι βαμβακιού, εκ των οποίων οι 25.000 τόνοι βρίσκονται στο Νομό Λάρισας, 15.000 τόνοι στο Νομό Καρδίτσας και οι υπόλοιποι σε Τρίκαλα και Μαγνησία.
• Οι καπνοπαραγωγοί που αυτή την περίοδο παραδίδουν την παραγωγή τους σε τιμή που δεν αφήνει κανένα κέρδος, αφού το κόστος παραγωγής αυξάνεται συνεχώς. Και τα χειρότερα έρχονται με την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, που θα τους αναγκάσει να εγκαταλείψουν την καπνοκαλλιέργεια.

Είναι ολοφάνερο, λοιπόν, ότι στα πλαίσια της ΚΑΠ της ΕΕ, όπου βρίσκεται η «ρίζα» του κακού και απαρέγκλιτα εφαρμόζουν οι ελληνικές κυβερνήσεις, δεν υπάρχει καμιά διέξοδος για τη μικρομεσαία αγροτιά, καθώς αυτή δημιουργεί, οξύνει και πολλαπλασιάζει τα προβλήματά τους, με στόχο το ξεκλήρισμά της, για να περάσει η γη και η παραγωγή στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών. Η διέξοδος, όπως επισημαίνει η ΠΑΣΥ, βρίσκεται στην ανάπτυξη νέων, πιο μαζικών και δυναμικών, αγώνων κατά της νέας ΚΑΠ, η εφαρμογή της οποίας ξεκίνησε με την έναρξη του νέου έτους, υπογραμμίζοντας ότι με την οργανωμένη πάλη τους μπορούν να εμποδίσουν την εφαρμογή της και να συμβάλουν αποφασιστικά στην αλλαγή των συσχετισμών δύναμης, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις εφαρμογής μιας άλλης πολιτικής, υπέρ των συμφερόντων της μικρομεσαίας αγροτιάς και προς όφελος του ελληνικού λαού.