ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ καμία αμφιβολία, σχετικά με το ότι η επίθεση στην αμερικανική πρεσβεία δεν πρόκειται να επηρεάσει τις σχέσεις της ελληνικής και αμερικανικής κυβέρνησης. Ας μην κόπτονται, λοιπόν, να μας πείσουν επ' αυτού ούτε ο Θ. Ρουσόπουλος, ούτε ο Αμερικανός πρεσβευτής.

Αυτές οι σχέσεις θα μείνουν ακριβώς όπως είχαν: Οι Αμερικανοί θα δίνουν τις κατευθύνσεις και η ελληνική κυβέρνηση θα τις εκτελεί, έστω κι αν άλλες φορές το κάνει απρόθυμα και άλλες ...δημιουργικά.

Το ερώτημα, όμως, είναι αν και πώς θα αλλάξουν οι κατευθύνσεις που θα εκτελούνται, αφού, όπως είπαμε, καθόλου δε θα αλλοιωθούν οι «σχέσεις» των δύο κυβερνήσεων.

Εξ όσων γνωρίζουμε, κάθε φορά που συμβαίνουν τέτοια πράγματα, οι Αμερικανοί δεν πέφτουν ...σε μελαγχολία, ούτε αναλώνονται στο να σκεφτούν, να ζυγιάσουν και ίσως να αναθεωρήσουν την εξωτερική πολιτική τους.

Αντιθέτως, γίνονται απαιτητικοί, ζητάνε συλλήψεις, ζητάνε παρακολουθήσεις, ζητάνε ενίσχυση των παρακρατικών και πρακτορίστικων μηχανισμών τους και πολλά άλλα πράγματα, που ίσως κάποτε μάθουμε.

Και βέβαια, όλα αυτά ποιος τα πληρώνει; Εμείς, ο ελληνικός λαός, και ιδιαιτέρως αυτά τα τμήματα του, που έχουν την ...κακή συνήθεια να μη συμφωνούν με τις πολιτικές που εφαρμόζονται, να μην κατανοούν το «αντιτρομοκρατικό δόγμα» και, ακόμα χειρότερα, να αντιδρούν σε όλα αυτά.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ! Δύο τράπεζες τσακώνονται, για το ποια θα καταπιεί (χρηματιστηριακώς) την άλλη! Τα δισ. παρελαύνουν μπροστά από τα μάτια ενός λαού που χρωστάει δάνειο για το διαμέρισμά του και πνίγεται, προκειμένου να τα βγάλει πέρα.

Δεν ξέρουμε (και ουδόλως μας ενδιαφέρει, δηλαδή) το ποια τράπεζα θα είναι η κερδισμένη και θα φάει την άλλη. Το μόνο που ξέρουμε είναι πως ό,τι μόρφωμα και να προκύψει από αυτήν την ιστορία, μετά θα στραφεί εναντίον μας και ...θα είναι πιο μεγάλο από πριν.