Μνημείο υποτέλειας και γραικυλισμού, αποτελεί η απάντηση που έδωσε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Τ. Γιαννίτσης στην Ερώτηση που του είχαν υποβάλει οι βουλευτές του ΚΚΕ Αντ. Σκυλλάκος και Λιάνα Κανέλλη, για την υποθέσεις ξυλοδαρμών και ληστειών Ελλήνων πολιτών από Αμερικανούς στρατιωτικούς της βάσης της Σούδας.

Αφορμή για την κατάθεση της Ερώτησης, η οποία επίσης απευθυνόταν και στους υπουργούς Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, είχε αποτελέσει το επεισόδιο, κατά το οποίο Αμερικανοί στρατιώτες είχαν επιτεθεί στις 2 Φλεβάρη κατά της Χανιώτισσας Ασημίνας Κάλου, την οποία ξυλοκόπησαν άγρια και τη λήστεψαν. Οι ελληνικές αρχές είχαν κρατήσει κρυφό το περιστατικό, για να αποκαλυφθεί αργότερα από τον Τύπο. Οι δράστες συνελήφθησαν και ομολόγησαν την πράξη τους για να... κρατηθούν στη συνέχεια στην αμερικανική βάση, εξασφαλίζοντας έτσι ατιμωρησία, αφού ακόμα και αν δεν ισχύσει για αυτούς το καθεστώς της ετεροδικίας, εάν και όποτε έρθει η ώρα να δικαστούν, προφανώς θα βρίσκονται εκτός Ελλάδας.

Στην απάντησή του ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, ταυτίζει το «εθνικό συμφέρον» με την εξυπηρέτηση των αμερικανικών σχεδίων. Αφού υπενθυμίζει ότι «η λειτουργία της Αμερικανικής Ευκολίας Σούδας προβλέπεται και ρυθμίζεται από τη Συμφωνία Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας - ΗΠΑ του 1990» αναφέρει: «Η μέχρι τώρα λειτουργία της κρίνεται ικανοποιητική, χωρίς προβλήματα μείζονος σημασίας. Εκτιμάται ότι εξυπηρετεί το ευρύτερο εθνικό συμφέρον και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας, ιδιαίτερα κατά την προηγούμενη δεκαετία, η οποία χαρακτηρίζεται ως περίοδος στρατηγικών αλλαγών, τόσο στο διεθνές σύστημα ισορροπίας, όσο και στο υποσύστημα της περιοχής μας ειδικότερα».

Μάλιστα, αναπαράγοντας την πιο χυδαία εκδοχή της υποτέλειας και της ξενοδουλίας μιλάει για τα οικονομικά οφέλη που συνεπάγεται η παρουσία του αμερικανικού στόλου στα Χανιά. «Πέραν της σκοπιμότητας, σημειώνει, ως προς την εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος από τη λειτουργία της Αμερικανικής Ευκολίας Σούδας, δεν μπορούν να παραβλεφτούν τα οφέλη για την τοπική οικονομία. Είναι χαρακτηριστικό ότι η παραμονή ενός αεροπλανοφόρου και των συνοδευτικών του πλοίων, επί μια εβδομάδα, στη Σούδα, εκτιμάται ότι δραστηριοποιεί την τοπική οικονομία με κύκλο εργασιών ύψους 3 εκατομμυρίων ευρώ περίπου».

Εδώ, όμως, θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι ακόμα και με βάση αυτή τη λογική, το παραπάνω «επιχείρημα», που θυμίζει κράχτη για τα «κόκκινα φανάρια», δεν ισχύει. Η παρουσία της βάσης της Σούδας ουσιαστικά έχει μετατρέψει σε πολεμική ζώνη όλο τον κόλπο της Σούδας και δεν επιτρέπεται η προσέγγιση κρουαζιερόπλοιων, αλλά και τα πλοία της γραμμής επιτρέπεται να εκτελούν μόνο συγκεκριμένα δρομολόγια, πράγμα που έχει συνέπειες στην οικονομική ζωή των Χανίων.

Ειδικά για το περιστατικό της 2ας Φλεβάρη και άλλα ανάλογα ο Τ. Γιαννίτσης τα χαρακτηρίζει «εξαιρέσεις». «Δε λείπουν, βεβαίως, σημειώνει, οι εξαιρέσεις, όπως το πρόσφατο περιστατικό της 02-02-2002, αλλά και προηγούμενα, τα οποία δεν αλλάζουν, όμως, τη γενικότερα θετικά αποτιμούμενη εικόνα από τη μέχρι τώρα λειτουργία της Ευκολίας. Συμπεριφορές, όπως αυτή των Αμερικανών πεζοναυτών, που πρωταγωνίστησαν στο περιστατικό της 2ας Φεβρουαρίου, κρίνονται από τις αρμόδιες Ελληνικές Αρχές, οι οποίες ενεργούν στο πλαίσιο των ρυθμίσεων της Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ».

Και προσθέτει: «Είναι χαρακτηριστικό ότι απορρίφθηκε αμερικανικό αίτημα για χορήγηση ετεροδικίας σε δύο Αμερικανούς πεζοναύτες, οι οποίοι διέπραξαν δύο ένοπλες ληστείες στα Χανιά προ μηνών. Παρά τη σχετική δυνατότητα, όπως προβλέπεται από τις σχετικές διατάξεις της Συμφωνίας, το υπουργείο Εξωτερικών και το υπουργείο Δικαιοσύνης απέρριψαν το αίτημα χορήγησης ετεροδικίας και, ως εκ τούτου, οι δύο Αμερικανοί θα δικαστούν στην Ελλάδα». Το ερώτημα όμως είναι αν οι συγκεκριμένοι Αμερικανοί πρόκειται ποτέ να δικαστούν, αφού έτσι ούτε στις ΗΠΑ πρόκειται να δικαστούν αλλά ούτε και στην Ελλάδα καθώς δεν πρόκειται να εμφανιστούν.

Επίσης, υποστηρίζει ότι «όσον αφορά τους υπαίτιους του περιστατικού της 02-02-2002, το υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει λάβει επισήμως γνώση, ούτε έχει υποβληθεί αμερικανικό αίτημα χορήγησης ετεροδικίας σε αυτούς». Και καταλήγει: «Οταν αυτό συμβεί, το υπουργείο Εξωτερικών θα συνεκτιμήσει τις συγκεκριμένες συνθήκες και με κριτήρια την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας, την ανάγκη ομαλής λειτουργίας της τοπικής κοινωνίας και το ευρύτερο εθνικό συμφέρον θα διαμορφώσει τη θέση του σε συνεργασία πάντα με τους συναρμόδιους φορείς».