Ηθελα να ξέρω μετά πλείστης όσης αγανάκτησης και οργής πόσα ακόμα δυστυχήματα, δηλαδή δολοφονίες, πρέπει να γίνουν σαν κι αυτό της «SPANAIR» για να ξυπνήσει το κοπάδι των Ευρωπαίων και Ελλήνων ψηφοφόρων. Ηθελα να 'ξερα τι περιμένουν από τις Βρυξέλλες οι οπαδοί της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και του ΛΑΟΣ, όταν η «Ολυμπιακή» ακολουθεί το δρόμο της «SPANAIR», με περικοπές προσωπικού, δρομολογίων, τεχνικής ασφάλειας κλπ. Οποιος άκουσε γέρους να θάβουν ξεκληρισμένες οικογένειες που χάθηκαν μέσα στους 153 επιβάτες της ισπανικής εταιρείας, θα άκουσε και για τα οικονομικά προβλήματα της εταιρείας, τις τρεις απόπειρες του πιλότου να σηκώσει το φέρετρο και την εντολή των αφεντικών να πεθάνει μαζί με τους επιβάτες του. Κι ο πιλότος υπάκουσε. Στις ευρωπαϊκές αξίες. Στην ανταγωνιστικότητα. Στην παραγωγικότητα. Ξέροντας ότι ο συγκυβερνήτης του ήταν υπό απόλυση, στη λίστα των περικοπών. Τρελαίνομαι στην ιδέα ότι κάποιος που δεν είναι ούτε ιδιοκτήτης της εταιρείας, ούτε πολιτικός δημοσιοσχετίστας ή μέλος της βασιλικής οικογένειας της Ισπανίας, η οποία έσπευσε να πενθήσει on camera, θα πάει και θα ψηφίσει κόμματα ευρωπαϊκού προσανατολισμού στις επικείμενες ευρωεκλογές.

Ερχεται, βρε αδερφέ, ωμά η αγορά και λέει, αυτό το δυστύχημα, όπως και σ' όλα τ' άλλα, ότι δεν είναι δυστύχημα. Είναι προμελετημένος φόνος με τον προϋπολογισμό του, τον ισολογισμό του, τα κέρδη και τις ζημίες του στα πλαίσια των δράσεων κερδοφορίας της οποιασδήποτε σοβαρής και μεγάλης εταιρείας. Οι 153 νεκροί είναι απλά μέσα στο παιχνίδι του κέρδους. Αυτοί οι ίδιοι που ψηφίζουν κόμματα «ευρωπαϊκά», ίσως και να αγνοούν ότι οι αναχωρήσεις, οι αφίξεις, οι πτήσεις, οι βαλίτσες, ό,τι τέλος πάντων αφορά το αεροπορικό ταξίδι, είναι υπόθεση των Βρυξελλών, από κει ελέγχεται και εκεί αποφασίζεται. Ενας χαρακοκαμένος πού 'χασε σ' αυτή την πραγματικά τρομοκρατική επίθεση της κερδοφορίας της εταιρείας εναντίον των πολιτών της Ισπανίας, το είπε απλά: «Δε θέλω πολιτικούς να σταθούν δίπλα μου. Απαντήσεις θέλω». Δηλαδή, τι απαντήσεις; Ποιος ψάχνει το κίνητρο του φονιά, όταν ο ίδιος ο καπιταλίστας το φωνάζει κατάμουτρα για τα νιτερέσα του, «ο θάνατός σας, η ζωή μου».

Θαρρώ ότι θα χρειαστεί τιτάνιος κι αταλάντευτος πολιτικός αγώνας για να πειστεί ο λαός απ' την αρχή ότι η ζωή του αποκεφαλισμένου ναυτεργάτη απ' τον κάβο του σαπιοκάραβου στο Γύθειο, μόλις προχτές, είναι απείρως πιο πολύτιμη από τα λύτρα που θα εισπράξει πίσω ο τυχερός απαχθείς βιομήχανος του οποίου τους θύτες φρόντισε να βρει και να συλλάβει η τάξη του. Είναι η ίδια τάξη που ποτέ δε θα βρει ούτε ένοχο, ούτε ηθικό αυτουργό, ούτε εντολέα για τη γκιλοτίνα του κάβου και το ιπτάμενο φέρετρο που συνετρίβη. Θα πάμε ως τις εκλογές με εξαγνισμένο το τρίπτυχο «Εταιρεία - Κερδοφορία - Τρομοκρατία».